Amsterdam-Noord heeft ondanks de vele, dure nieuwbouw nog altijd een rafelrandje. Hier kun je nog terecht voor dat ongepolijste van oude industriële panden, kleurige street art en hotspots waar weinig toeristen komen. Deze wandelroute langs duurzaam Amsterdam is iets meer dan 9 km lang.
Wandelen in Amsterdam-Noord, een mix van gloednieuw en oude rafelrandjes
Amsterdam CS, daar begint mijn wandeling. Ik zou direct een veerpont naar Noord kunnen nemen, maar besluit eerst een stukje langs het water aan de centrumzijde te lopen. En dus sla ik linksaf de De Ruijterkade op zodra ik de stationshal uit loop (aan de noordzijde, niet de centrumzijde). Ook hier gaan nieuw en ongepolijst nog samen. De De Ruijterkade gaat over in de Westerdoksdijk en ik passeer het Westerdok met het Gerechtshof, een hotel en chique horeca en kantoren. Maar even later ligt pal aan het water restaurant Meneer Nieges met een van de beste aan-het-water-terrassen van het centrum.
Het Westerdok is de afgelopen jaren enorm veranderd.
Bohemien bij Het Stenen Hoofd
Enkele tientallen meters verder vormt het Stenen Hoofd een van de rafelrandjes van Amsterdam centrum. Hier luier je zomers in hangmat met een alcoholvrij drankje bij pop-up restaurant Paaseiland, al vanaf ’s morgens acht uur open voor een (vegan) ontbijt. Zomers klinken zo nu en dan festivaltonen en hondeneigenaren laten er hun honden zwemmen bij het ministrandje. Misschien staat de The Weeping Elephant er nog. Dit is een kunstwerk van een Afrikaanse olifant die langs verschillende steden reist. Zo sta je weer even stil bij de schoonheid en de kwetsbaarheid van de natuur. Het kunstwerk is gemaakt door Jantien Mook.
Het Stenen Hoofd met een kunstwerk van Jantien Mook
Naar Amsterdam-Noord vanaf Pontsteiger
Een bocht naar links en ik sta in de Van Diemenstraat. Niet de meest gezellige straat van de stad, maar hier ligt wel Pakhuis Het Veem, met Veem House waar interessante voorstellingen te zien zijn. Dan wandel je de brug over en met een bocht naar rechts loop je richting Pontsteiger. Op de brug bij de Westerkeersluis staat trouwens een mooi brugwachterskantoor waar in de toekomst een hotelkamer gemaakt wordt. Het kantoor is ontworpen door Gerrit de Vries van Lux Architecten.
Wat een plek om wakker te worden tijdens een stedentrip Amsterdam
Pontsteiger, een van de iconische nieuwbouwcomplexen in Amsterdam
Wachten op de veerpont bij pontsteiger.
Neem bij Pontsteiger de pont naar Amsterdam-Noord
Wandelroute: street art bij NDSM
Aan het eind van Pontsteiger, net voor het opvallende gebouw met dezelfde naam aan het eind van de pier vertrekken de pontjes naar de overzijde, kies die naar het NDSM terrein. Loop langs BBrood (fantastisch speltbrood verkopen ze daar) en sla linksaf de MS van Riemsdijkweg in tot aan het NDSM-plein. Links zie je een enorme afbeelding van Anne Frank, met de entree naar het nieuwe street art museum STRAAT. Loop je naar rechts dan kom je op een groot, open plein met containers vol graffiti. Toe aan koffie? Op de hoek van het plein zit IJver. Terwijl je hier op het terras een espressootje (of iets anders) drinkt, kun je genieten van de street art. Binnen zitten kan ook. IJver is trouwens een aanrader voor bierliefhebbers, dat wordt hier zelfs in verschillende gerechten verwerkt. De digitale biersommelier geeft tips voor wie moeilijk een keuze uit het bieraanbod kan maken.
Anne Frank op de gevel van street art museum STRAAT
Op het NDSM-plein blijf je kijken naar de kunstwerken op muren en containers
IJver: terras met uitzicht op het NDSM-plein
Noorderlicht: feestje voor vegans
We gaan verder. Net voor de Theo Fransmanbrug ligt aan de rechterkant Noorderlicht, alweer zo’n heerlijke plek aan het water. Een hang-out noemen ze het zelf. Dit is een plek waar veel kan maar niets moet. De menukaart is een feestje voor vegetariërs en veganisten. Altijd een plus. Geregeld zijn er optredens van muzikanten. ’s Winters is Noorderlicht een goede plek maar zomers is deze locatie echt onweerstaanbaar. Kijk even achterom, daar staat naar een grote kraan. Het kost een paar centen maar dan kun je op grote hoogte een nachtje logeren in het Faralda Crane Hotel. Je hebt keuze uit drie suites. Het uitzicht moet fantastisch zijn.
We lopen verder richting Noorderlicht
Slapen op hoog niveau in het Faralda Crane Hotel
Duurzame woonwijk Schoonschip
Via de Papaverweg (leuk die containers met de letters W A T E R) loop ik verder tot de Ridderspoorweg. Ga daar naar rechts tot een het water. Links zie je woonboten liggen in het kanaal. Dit is de duurzame, drijvende woonwijk Schoonschip. De bewoners mochten zelf hun woonboot (laten) ontwerpen. Maar de eis was wel dat ze rekening hielden met het milieu. Goed te zien dat milieubewust ook mooi kan zijn.
Leuk, die containers met WATER erop.
Duurzame, drijvende woonwijk Schoonschip
Amsterdam-Noord: vintageparadijs en appeltaart
De wandelroute gaat terug naar de Papaverweg. En daar naar links. Dus in de richting van NDSM-werf, waar je vandaan kwam. Zodra je weer op de Papaverweg loopt, zie je vrijwel gelijk aan je rechterhand een paradijs voor vintageliefhebbers. Grote hallen vol tweedehands spullen staan te wachten op een nieuwe eigenaar. Over duurzaam gesproken. En ook hier vind je weer een leuke plek om iets te eten en/of te drinken: lunchcafé Waargenoegen. Voor een lunch dus of bijvoorbeeld een heerlijk stuk huisgemaakte appeltaart. Eigenaresse Thaïs is er beroemd om. Binnen is het piepklein, maar bij mooi weer kun je buiten zitten. Of koop wat lekkers in de bijbehorende Buurtsuper om thuis te eten.
Uitgegeten? Loop terug naar de veerpont bij bakkerij BBrood en neem de pont naar Centraal Station Amsterdam.
Sla je vintage slag bij dit fijne adresje in Amsterdam-Noord
Koffie met appeltaart bij Waargenoegen
Met de trein en een IJveer is de leukste manier om naar Noord te gaan. Maar kom je met de elektrische auto, dan zijn er in het NDSM-gebied genoeg oplaadpunten met groene energie beschikbaar. Parkeren kost 1,60 euro per uur, dat is een stuk voordeliger dan in het centrum.
Elektrisch auto opladen bij een laadpunt met groene energie
MEER AMSTERDAM
In Amstedam-Noord ging ik ook op wildpluk-expeditie. We zochten zelf eetbare planten en maakten daar heerlijke gerechten mee.
Op wildpluk-expeditie in Amsterdam
Een van de onbekendere parken van Amsterdam is Park Frankendael. Wat een plaatje. En je vindt er ook enkele horeca-hotspots.
In de tuin van Huize Frankendael ligt een prachtg terras
Ooit stonden er in de drooggemaakte Watergraafsmeer zo’n 40 buitenplaatsen. Eén ervan is nog over: Frankendael. Het ligt in het gelijknamige park. Een mooie plek voor een paar uur genieten van groen in Amsterdam.
Eén van de entrees van Park Frankendael
Op zonnige dagen trekken Amsterdammers en toeristen massaal naar parken. Zeker net zo mooi als het Vondelpark maar velen malen rustiger is park Frankendael in Watergraafsmeer. Het ligt op een minuut of tien wandelen van station Amstel. Als ik vanaf de Kamerlingh Onneslaan het park inloop, sta ik gelijk tussen de volkstuintjes van Klein Dantzig. Dit is met stip het mooiste volkstuinencomplex dat ik ooit gezien heb. Aan beide kanten van een slootje lonkt een zee, nee, een oceaan aan bloemen. De kleine paadjes zijn vanwege corona even niet toegankelijk. Maar in andere jaren kun je het complex nog beter verkennen.
De fleurige volkstuinen van volkstuinencomplex Klein Dantzig
Schooltuin Vink
Iets verderop liggen de schooltuinen. Klassen kinderen staan gebogen over bloemen en krijgen uitleg over alles wat groeit op zo’n tuin. Ze hebben ook allemaal een eigen stukje grond, versierd met soms heel creatieve naambordjes. Amsterdam blijkt 13 schooltuinen te hebben, verspreid over de stad. Deze Schooltuin Vink bestaat al sinds 1922. Leuk, dat had ik vroeger ook wel gewild op mijn school. Als de hekken openstaan, mag je zo naar binnen lopen.
Een overvliegende ooievaar vraagt aandacht. Hij/zij vliegt naar een toren midden op een kinderspeelplaats. De vogels hebben twee jongen, zo vertelt een voorbijgangster. Al snel zie ik een donzig koppie boven het nest uitsteken. Schattig. Op dit open veld wordt eens per maand de Pure Markt gehouden, maar nu even niet vanwege corona. Hopelijk kan het snel weer, lijkt me ontzettend gezellig.
Schooltuin Vink bestaat al bijna 100 jaar lang.
Schoolkinderen leren in Amsterdam van alles over tuinieren in de schooltuin
Bij de speelplaats broed een stel ooievaars
Restaurant De Kas
Ik loop verder. Naast het verharde fiets-/wandelpad zijn er verschillende onverharde paden dwars door de begroeiing heen. Het ruikt hier echt naar natuur. Heerlijk. Ook wie nog nooit in het park geweest is, heeft misschien wel eens gehoord van restaurant De Kas. De kassen werden in 1927 gebouwd om andere parken in de stad te voorzien van bomen, grassen en exotische gewassen als bananen en palmen. Maar sinds begin van deze eeuw worden in herbouwde kassen prachtige gerechten bereid met ingrediënten die ’s morgens nog in de moes- en kruidentuinen is en rond de kassen stonden. Wat hier niet groeit, komt uit de eigen tuin in de Beemster waar een slordige 200 soorten groenten en fruit gekweekt worden. Daarmee worden mooie, duurzame menu’s samengesteld.
Restaurant de Kas in Park Frankendael
De nieuwe kassen staan op de plek van de oude. Ook de schoorsteen werd hersteld.
Kunstwerk: slag om Watergraafsmeer
Opeens doemen bootjes gemaakt van wilgenhout op. Het blijkt een kunstwerk van Jan van Schaik dat hij samen met schoolkinderen gemaakt heeft. De schepen verbeelden de slag om Watergraafsmeer die tijdens de 80-jarige Oorlog plaatsvond. Watergraafsmeer was toen nog water en maakte deel uit van de Zuiderzee. De Watergeuzen vochten hier tegen de Spanjaarden. En wonnen.
De Slag om Watergraafsmeer, een kunstwerk van Jan van Schaik
Huize Frankendael
Het 18de eeuwse Huize Frankendael is het laatste overgebleven buitenhuis van Amsterdam. Hier nodigde de gefortuneerde eigenaar familie en vrienden uit om te genieten van de natuur. Want ja, toen lag dit prachtige optrekje met bijbehorend park buiten de stad. Nu raast aan een kant het verkeer voorbij, maar in de tuin achter het huis merk je daar niets van.
Huize Frankendael is de enige overgebleven buitenplaats van Amsterdam
Restaurant Merkelbach
In de stijltuin van Frankendael staan op zonnige dagen terrastafeltjes van restaurant Merkelbach. De kleine maar fijne menukaart biedt heerlijke lunchgerechten en borrelhappen. ’s Avonds is er een menu van de chef, ook een vegetarische. Alles wat hier geserveerd wordt, is geïnspireerd op de slow food-beweging. Op koelere dagen kun je terecht in het koetshuis. De grote tuin is een pré in deze corona-tijd: er passen voldoende tafeltjes op gepaste afstand. De aspergesoep blijkt een schot in de roos. Hier kan een lunch zomaar overgaan in een middaglang loungen tussen de bloemen.
In de tuin van Huize Frankendael ligt een prachtg terras
Aspergesoep eten in de tuin van restaurant Merkelbach
Omgeving Amstelstation
Loop je het Amstelstation aan de andere zijde uit, dan kom je via een bedrijventerrein met o.m. de kantoren van Philips bij de Amstel. Aan de overkant van het water zie je het bijzondere gebouw van Waternet. Daarvoor ligt een grasveld aan het water waar het op warme dagen heerlijk toeven is.
Relaxen op het grasveld voor het kantoor van Waternet
Bij het station staan ook vaak deelscooters waarmee je snel op je bestmming komt.
Met een elektrische deelscooter reis je groen door Amsterdam
MEER AMSTERDAM
Nog zo’n relatief rustig park in Amsterdam vind je in het noorden van de stad. Extra leuk is dat je daar zo nu en dan mee kunt op wildpluk-wandelingen.
Madeliefjes zijn ook eetbaar
Varen, ook zo heerlijk, en als je een tochtje maakt met Plastic Whale maak je ook de grachten nog plastic-vrij.
De sloepen van Plastic Whale
Net iets buiten Amsterdam is het heerlijk kanoën tussen de polders. Fijn, zo’n wetlands-safari in Nederland.
Kanoën door het pittoreske dorpje Watergang
De rivier de Vecht meandert door Utrecht en Noord-Holland en is slechts 42 kilometer lang. Maar langs de oevers liggen verschillende schattige dorpen en vele chique landgoederen. Op het stuk tussen Nieuwersluis en Oud-Zuilen vaart de Fietsboot. De fiets mag dus mee, maar ook passagiers zonder zijn welkom.
Op het stuk tussen Nieuwersluis en Oud-Zuilen vaart de Fietsboot
Maarssen wordt wel klein Amsterdam genoemd vanwege de grachten en grachtenpanden
De Fietsboot vertrekt ’s morgens om 11.00 uur uit Nieuwersluis. De laatste koffiestop aan de wal is het terras van BRKLN Café (in Nieuwersluis). En dan via het bruggetje en langs de voormalige Willem III kazerne, nu vrouwengevangenis, naar de boot. Normaal is er plaats voor 60 passagiers, in Corona-tijd slechts voor 15. De boot is open, dus zonnebrand mee, en een regenjas voor je weet maar nooit. Aan boord is trouwens ook koffie en thee te koop, leer ik al snel.
De Fietsboot vertrekt vanuit Nieuwersluis
Buitenplaatsen aan de Vecht
De Vecht was in de 17de en 18de eeuw populair bij mensen die aan de stadse drukte (en viezigheid) wilden ontsnappen, zoals Amsterdamse zijdehandelaren. Ze lieten waanzinnige buitenplaatsen en kasteeltjes bouwen. De man des huizes ging doordeweeks met een trekschuit naar Amsterdam om te werken, de rest van het gezin genoot zomers van het buitenleven. Ongeveer 50 van de 200 buitenplaatsen zijn er nog. Mensen die langs de Vecht wonen hebben de plicht hun huizen goed te onderhouden, vertelt een van de vrijwilligers aan boord. Iedereen houdt zich eraan, op een eigenaar na. En dat pand ziet er dan ook niet uit, met afbladderende raamkozijnen. Zonde.
We passeren prachtige buitenplaatsen en kastelen zoals Rupelmonde
Breukelen wordt Brooklyn
We passeren prachtige huizen en kastelen als Rupelmonde en Sterreschans voor we bij Breukelen arriveren. Ik had er nooit bij stilgestaan maar Breukelen blijkt de naamgever van de New Yorkse wijk Brooklyn. De wijk werd zo genoemd door immigranten die zich in de 17de eeuw in Amerika vestigden.
In Breukelen staat ook het middeleeuwse kasteel Nijenrode. Inmiddels de thuisbasis van Nyenrode Business University, de enige privé-universiteit van Nederland. In de tien jaar voor het begin van WOII woonde hier de bekende kunsthandelaar Jacques Goudstikker. Hij overleed tijdens zijn vlucht naar Engeland in 1940. Daarna werd het pand onder druk aan Duitsers verkocht. Na de oorlog werd het de thuisbasis van de universiteit. Vanaf het water is een van de twee ophaalbruggen goed te zien. Wat een locatie voor een campus.
Kasteel Nijenrode werd in 1946 universiteit
Een van de toegangspoorten tot universiteit Nyenrode
Theekoepels en peperdure thee
Iets verderop ligt kasteel Oudaen, een van de weinige gebouwen die het rampjaar 1673 overleefde. De Fransen vernietigden in dat jaar alle kastelen en vele buitenplaatsen langs de Vecht. Gelukkig werden veel ervan weer opgebouwd. Inclusief een theekoepel aan het water. Ook toen was zien en gezien worden een dingetje. Vooral als je thee dronk, moest je gespot worden, want dat was in de 17de eeuw een peperduur drankje.
Bij gebrek aan een eigen theekoepel kun je nu relaxen bij restaurant Buitenplaats Slangevegt met een top-terras aan het water. Tot 1913 woonde hier Kees Dudok de Wit. Zijn bijnaam was Kees de Tippelaar omdat hij de hele wereld over wandelde.
In de theekoepels dronk de adel peperdure thee
Buitenplaats Slangevegt met een top-terras aan het water
Dakpannen als beschoeiing
Vrijwilligers aan boord vertellen volop over wat er nu nog te zien is en over de historie van de regio. Ooit stonden er verschillende steenfabrieken langs de Vecht die onder meer bakstenen en dakpannen maken. Mislukte dakpannen werden gebruikt als beschoeiing. Als je het eenmaal weet, zie je op steeds meer plekken dakpanbeschoeiingen net boven het water uitsteken.
Vrijwilligers vertellen wat er onderweg te zien is.
Maarssen en Huis ten Bosch
Naarmate het later wordt, wordt het ook drukker op het water. Niet met grote schepen, op een enkele toeristische boot na, maar vooral kleine jachtjes en kano’s. Plus veel SUP-planken. SUPPEN is het nieuwe kanoën. Zelden zoveel mensen op een plank zien staan. We varen Maarssen binnen, ofwel klein Amsterdam. Een heel bescheiden Amsterdam dan maar het dorp ziet er wel ontzettend gezellig uit met verschillende terrasjes aan het water en prachtige grachtenpandjes. In de bocht ligt Huis ten Bosch, de oudste buitenplaats aan de Vecht. Dit plaatje is gebouwd door architect Jacob van Kampen. Jawel, de man die later het Paleis op de Dam bouwde.
In de bocht bij Maarssen ligt Huis ten Bosch
SUPPEN is erg populair op de Vecht
Trouwen in Oud-Zuilen
Oud maakt heel even plaats voor nieuw bij Op Buuren waar sinds 2008 een nieuwe wijk gebouwd wordt, maar wel in de stijl van oude huizen. Dan komt Oud-Zuilen in zicht. Oud-Zuilen is het keerpunt van de Fietsboot en ook een van de meest idyllische aanlegplaatsen. We leggen vlakbij het oude Hervormde kerkje aan. In dat kerkje trouwden mijn voorouders Cornelis Coninck en Gijsbertjen Gerrits als eerste echtpaar. Later gevolgd door onder andere de schrijfster Belle van Zuylen, een feministe avant la lettre.
In dit kerkje trouwden mijn voorouders Cornelis Coninck en Gijsbertjen Gerrits
Slot Zuylen en Belle
Belle woonde in Slot Zuylen. En dat ligt op enkele minuten loopafstand van de aanlegplaats. Zeker een bezoek waard. Met een app volg je binnen een rondleiding en kom je van alles te weten over Belle en andere bewoners van het slot. Rond het slot ligt een prachtige tuin met een oude slangenmuur. Een golvende muur die speciaal zo gebouwd werd om subtropische vruchtenbomen beter te laten groeien. Je kunt bij het kasteel ook een picknickmand bestellen voor een lunch in de openlucht op een mooi plekje in de tuin. Heb je zelf iets te eten meegenomen? Tegenover het kerkje, aan de overkant van het water, is een parkje waar het heerlijk relaxen is met zicht op de Vecht.
De tuinen van Slot Zuylen in Oud-Zuilen
Doorkijkje van werkkamer naar bibliotheek in Slot Zuylen
Een van de kamers in Slot Zuylen, Oud-Zuilen
Een portret van Belle van Zuilen
Picknicken langs de Vecht met uitzicht op Oud-Zuilen
Meer informatie: De Fietsboot
De Fietsboot vaart over de Vecht. De beginhalte ligt in Nieuwersluis waar de boot om 11.00 uur vertrekt richting Oud-Zuilen. Vandaar gaat de Fietsboot terug naar Nieuwersluis waar de tocht ’s middags om 16.15 uur eindigt. Er zijn in totaal vijf haltes en je kunt bij iedere halte in- of uitstappen. De fiets kan natuurlijk mee. Tijdens de vaart kun je zelfs je e-bike gratis opladen aan boord. Meer over de zones en prijzen vind je op de website van de Fietsboot.
De Fietsboot vaart over de Vecht tussen Nieuwersluis en Oud-Zuilen
Regenjas van Regatta
Tijdens een zomers dagje uit is een lichte regenjas altijd handig. De zon kan zomaar achter enkele donderwolken verdwijnen. Dan is een water- en winddichte jas wel zo comfy. Dit roze kleurtje valt goed op, handig als je op autowegen fietst of wandelt. Nog een voordeel van deze Highton jas van Regatta is dat hij lekker licht is. Dus als de zon blijft schijnen, vouw je hem klein op en stop je hem makkelijk in je tas.
De sluis waarop ik hier sta is trouwens onderdeel van de Hollandse Waterlinie. Voor doorgewinterde wandelaars: er is een wandelpad van 350 kilometer langs forten en sluizen die allemaal tot de Waterlinie behoren. Het Waterliniepad loopt van Volendam tot Dordrecht.
De Highton regenjas van Regatta
Overnachten langs de Vecht
-
Logement aan de Vecht – Breukelen
Logeren in stijl doe je bij deze B&B in de stijl van de grote buitenplaatsen die je zoveel vindt langs de Vecht. Hier slaap je in de sfeer van voorbije eeuwen, in klassiek (met soms een hippe twist) ingerichte kamers en suites. Logement aan de Vecht ligt natuurlijk aan het water waar je in alle rust kunt genieten van voorbijvarende boten, bijvoorbeeld tijdens een chique high tea. Na het ontbijt fiets je een stuk langs de Vecht of stap je op de Fietsboot om je B&B ook vanaf het water te bewonderen. Speciaal voor gasten van Logement aan de Vecht meert de Fietsboot bij de B&B aan.
-
Logement Swaenenvecht, Oud-Zuilen
Wat een plaatje, deze B&B bij de brug aan de Vecht in Oud-Zuilen. Oude tijden herleven in dit mooie pand met de zonnewijzer en de afbeelding van twee vechtende zwanen op de gevel. Vanuit de B&B loop je in enkele minuten naar Slot Zuylen.
B&B Logement Swaenenvecht in Oud-Zuilen
Hip slapen kan ook in een monumentale kerk omgebouwd tot hotel. De kamer van BUNK Utrecht zijn bescheiden van formaat maar je hebt wel alle faciliteiten privé. En de prijs is al net zo klein. Ook fijn. BUNK ligt op vijf minuten lopen van Utrecht CS. Fietsend ben je in minder dan 20 minuten bij de opstaplaats van de Fietsboot in Oud-Zuilen. Neem de toeristische route langs de Vecht.
Afgelopen jaar liep ik een etappe mee van de Boskalis Beach Cleanup Tour, de leukste manier om de stranden van Nederland wat schoner te maken. Ook dit jaar kun je weer meehelpen plastic en ander afval van onze kust te verwijderen. Opruimen was zelden zo gezellig en nuttig tegelijk.
(Plastic) afval verzamelen voor alle leeftijden
De Nederlandse kust van tot Schiermonnikoog is plusminus 523 kilometer lang. Vandaar dat organisator Stichting De Noordzee de route in etappes van 5 tot 10 kilometer heeft opgedeeld. Op de eerste dag begint er één groep in Zeeland en één op Waddeneiland Schiermonnikoog. Iedere dag neemt een volgende groep het stokje over.Twee weken later komen de laatste noordgroep en de laatste zuidgroep bijeen in Zandvoort.
Tientallen enthousiastelingen
Mijn strand-opruimdag begint in Wijk aan Zee met een goede espresso bij strandpaviljoen DITTIS SunSea. Cadeautje van de organisator, die koffie. Lekker! Dan geeft een medewerker van Stichting De Noordzee tekst en uitleg. Welk afval moeten we wel meenemen, wat kun je beter laten liggen, wat kan schadelijk of zelfs gevaarlijk zijn? Nog een groepsfoto en we kunnen op pad. Sommigen met handschoenen (slim) en een grijpertje op zoek naar allerlei soorten afval. Visnetten spoelen geregeld aan, blijkt al snel. Evenals ballonnen (in veel gemeenten al verboden) en plastic rietjes (die zijn vanaf juli 2021 verboden, evenals plastic wegwerpbestek en borden en plastic wattenstaafjes). Nu ik erop let, valt me pas op hoeveel klein afval er op het stand ligt.
Mijn etappe begint bij standpaviljoen DITTIS SunSea
Een espresso als brandstof voor de Boskalis Beach Cleanup Tour
Nog een groepsfoto van de etappe-deelnemers en dan aan het werk
Familieuitje: strand schoonmaken
De groep van vandaag verspreidt zich al snel over het brede strand. De Miss Beauty’s van alle provincies lopen mee, en ik zie veel families met jonge kinderen. Wat een leuke manier om kinderen te leren dat afval in vuilnisbakken hoort. En dat minder plastic gebruiken sowieso een goed idee is. Het traject gaat langs Tata Steel. Oeps, nogal een contrast, de schattige strandhuisjes tegen de duinen en daarachter de hoge schoorstenen van deze voormalige Hoogovens die geregeld enorme blobs aan rook de lucht in blazen.
Tata Steel is altijd aanwezig als je bij Wijk aan Zee op het strand loopt
De Nederlandse Miss Beauty’s lopen ook mee met de strandopruimactie
Beach Cleanup in cijfers
Op de website van Stichting De Noordzee staan veel resultaten van de opruimacties van vorige edities. In 2013 hielpen er 563 vrijwilligers, inmiddels is dat aantal ongeveer vervijfvoudigd. En daar blijft het bij. Vaak zijn er veel meer mensen die willen meehelpen, maar het aantal inschrijvingen is beperkt. Dat eerste jaar werd er 6590 kilo afval van de stranden geplukt. Het meeste afval werd in 2014 verzameld: in totaal 20.078 kilo. De laatste jaren is dat minder. Dat lijkt positief maar de hoeveelheid afval hangt ook af van stroming en getijden dus minder afval betekent niet perse dat zeeën en stranden minder vervuild zijn.
De buit van de dag, zakken vol plastic- en ander afval
Iedere deelnemer van de Boskalis Beach Cleanup Tour levert de zak met afval in
Het afval wordt iedere dag gewogen door Stichting De Noordzee-medewerkers
Meehelpen met opruimen?
In 2020 wordt er weer opgeruimd van 1 t/m 15 augustus. De inschrijving is nu (op 12 maart 2020) nog niet geopend maar je kunt je alvast aanmelden via een voorinschrijving waarna je een mail krijgt zodra de inschrijving opent. Doe dit zeker als je graag wilt meedoen, want veel etappes zijn al heel snel vol en het aantal deelnemers is beperkt.
In 2020 wordt de 8ste Boskalis Beach Cleanup Tour georganiseerd
Je kunt niet jong genoeg beginnen met afval verzamelen
Het hele jaar afval jutten
Op verschillende stranden is ook een grondjutters project gestart. Bij deelnemende strandpaviljoen kun je een jutzak lenen. Daarmee ga je het strand op en verzamel je afval. Een volle tas lever je in bij de strandtent en in ruil krijg je een gratis koffie of ijsje, afhankelijk van de locatie. Op de website van de grondstofjutters vind je een overzicht van deelnemende bedrijven.
Het hele jaar door kun je met een juttas afval jutten op de Nederlandse stranden
MEER PLASTIC OPRUIMEN
In Amsterdam en Rotterdam kun je met de organisatie Plastic Whale het water op in boten gemaakt van afvalplastic. Met een schepnetje ontdoe je grachten en rivieren van zwerfafval. Nuttig en ontzettend leuk om te doen.
Plastic vissen met Plastic Whale in Amsterdam
Nationaal Park Lauwersmeer is één van de stops tijdens mijn rondreis langs de Waddenkust. Dat tripje begon in Groningen en gaat verder in Friesland.
“Nederlanders willen controle houden over water. Dat is niet iets van de laatste jaren maar dat doen we al sinds de inpoldering.” Ik sta bij het Lauwersmeer waar boswachter Jan Willems uitleg geeft met behulp van een kaart. “De Lauwerszee was deel van Waddenzee. Tot er een dijk gebouwd werd.”
De boswachter van Nationaal Park Lauwersmeer geeft uitleg
Nationaal Park Lauwersmeer
De noodzaak voor zo’n dijk bleek na de Watersnoodramp in 1953 waarbij 1836 mensen verdronken. Er werd voor heel Nederland een Deltaplan opgesteld en overal kwamen dijken waarachter het veilig wonen is. Jan: “Er was nog wat gedoe tussen Groningen en Friesland over waar de dijk moest komen. Nu delen Friesland en Groningen dit bijzondere natuurgebied. Na aanleg van de dijk werd het zoute zeewater water heel snel zoeter en er begon van alles te groeien op de zandbanken.”
Dat was overigens niet het plan, want zoveel begroeiing is niet goed voor de aanwezige vogels. Maar ja de natuur doet wat ze wil. Nu zorgen 550 Schotse hooglanders en 350 konik paarden dat de nieuwe aanwas binnen de perken blijft. In de zomer krijgen ze hulp van kuddes gewone koeien.
Konikpaarden houden het landschap in bedwang
Op pad in een vintage jeep
Ik ontmoet Jan bij het activiteitencentrum van het Nationaal Park Lauwersmeer. We springen in een vintage Landrover van ruim 50 jaar oud en stuiteren het natuurgebied in. Het begrip schokbreker bestond een halve eeuw geleden vast nog niet. We passeren het Land van juffrouw Ali met zoute grond waarop veel bijzondere planten groeien zoals orchideeën. Als je hier eind mei, begin juni bent, rijd je door een fleurige bloemenzee, leer ik. De bijzondere bloemen groeien ook op de gratis toegankelijke stranden van gras. Die moeten gemaaid worden, maar altijd om de orchideeën heen.
Met een jeep Nationaal Park Lauwersmeer verkennen
McDonalds voor vogels
Dan parkeert Jan de jeep tussen de struiken, voor een koffie met koek-stop. Maar we zijn niet de enige die er eten en drinken. Nationaal Park Lauwersmeer is als een McDonalds voor alles wat vliegt. Rondtrekkende vogels eten bijvoorbeeld veel duindoornbessen.
Zo’n jeeptocht is heerlijk, maar zelf het natuurgebied intrekken kan ook. Er zijn verschillende wandelingen en fietsroutes uitgezet. Je kunt zelfs helemaal om het meer heen fietsen, een toertje van 43 kilometer. Ook in het donker is het natuurgebied een aanrader. Lauwersmeer is een van de officiële blackspots van Nederland. Bij gebrek aan kunstmatig licht in de wijde omgeving, zie je de sterren veel helderder. Er is een speciale toren gebouwd waar je in alle rust de hemel kunt bewonderen.
Koffie met koek-stop bij het Lauwersmeer
Vanaf deze toren kun je ’s avonds sterren kijken
Vegan bij restaurant ‘t Ailand
Maar ik ben overdag in het gebied. En buitenlucht maakt hongerig. Dat wordt dus lunchen bij ’t Ailand in de haven van Lauwersoog, aan de Friese kant van het Lauwersmeer. Het restaurant wordt gerund door Barbara en Jan Geertsema. Barbara was ooit vegetariër maar nu gaat ze toch van maandag t/m donderdag het wad op om te vissen. En ze eet die vangst ook. Het restaurant ontstond per ongeluk. Aanvankelijk was het een ontmoetingsplek waar mensen even koffie dronken en wat kletsten. Maar al snel bleven mensen langer zitten, en wilden ze ook iets te eten. Tussen het vissen door werden drie garageboxen zonder ramen omgebouwd tot de knusse plek die ’t Ailand nu is. Ik eet er heerlijk vegan tempeh, hummus met zeewier, brood met zeewier en een groentesoep. Want ja, de kok draait zijn hand niet om voor plantaardige gerechten.
Uitkijken over het water bij restaurant ’t Ailand
Milieuvriendelijke excursies
Restaurant ’t Ailand is geopend van vr t/m zo van 11.00 tot 19.00 uur. En, heel leuk, je kunt er ook op plasticsafari met een rubberboot. Lekker diervriendelijk ‘vissen’ en nog goed voor het milieu ook.
IJs van Zuco in Dokkum
Dan verlaat ik Groningen en ga verder op onderzoek in buur-provincie Friesland. Ik heb helaas geen tijd om Dokkum uitgebreid te verkennen. Maar natuurlijk is er altijd tijd voor ijs, vegan ijs welteverstaan. Bij Zuco hebben ze ook dierlijk ijs van melk van hun eigen coöperatie maar standaard heb je ook keuze uit enkele veganistische smaken. En man o man, wat zijn die lekker. Dokkum gaat op de lijst voor een tweede bezoek in de zomer. De koffie die ze er schenken is trouwens ook een aanrader.
Mooi plaatsje, dat Dokkum, die gaat op mijn bucketlist
Zuco in Dokkum is ook de plek voor een goede espresso
Vegan ijs eten bij Zuco in Dokkum
Culinaire topper in Harlingen
Ruim op tijd voor het diner check ik in in mijn hotel voor één nacht in Harlingen, met de toepasselijke naam Hotel Harlingen. Mooi centraal gelegen in het winkelgebied. En op loopafstand van het restaurant voor het diner, ’t Havenmantsje. Wow, dat is een avond lang genieten van een perfect 100% plantaardig menu. Dit is Mischelinsterrenkwaliteit voor een betaalbare prijs. Van het toetje met onder meer mandarijnsorbet en kokos tom kai krijg ik bijna tranen in mijn ogen, zo lekker. En dat terwijl ik eigenlijk bijna standaard desserts afsla omdat ik hartig nu eenmaal lekkerder vind.
Restaurant ’t Havenmantsje in Harlingen bij daglicht
Een Michelinster waard, restaurant ’t Havenmantsje in Harlingen
Dineren in restaurant ’t Havenmantsje in Harlingen
In het volgende deel verken ik Harlingen verder. En reis ik door naar Noord-Holland. Mijn reis begon in Groningen waar ik kennis maakte met de natuur en de ziltige zaligheden van de Waddenkust.
Café ’t Zielhoes waar Bob Dylan koffie dronk
De Waddenkust is een bijzonder stukje Nederland: ze verbindt drie provincies, de Waddenzee is nooit ver weg. Ik maakte een roadtrip langs Groningen, Friesland en Noord-Holland. En zag veel natuur plus her en der een stad(je) voor de afwisseling. Bovendien blijkt de Waddenkust een soort openlucht supermarkt. Deel 1 van mijn rondreis langs de Waddenkust.
Rondreis langs de Waddenkust, natuur met UNESCO-vermelding
In het hoge noorden in Groningen
Mijn ontdekkingsreis langs de Waddenkust begint in Groningen. Als de provincie in het nieuws is, dan gaat het vaak over de gaswinning en bijkomende problemen. Maar gelukkig blijkt er ook veel positiefs over Groningen te melden. Het eten bij restaurant Prinsenhof in de stad Groningen bijvoorbeeld. Sinds ik vegan eet, stuit ik nog weleens op problemen. Maar de kok van Prinsenhof blijkt er totaal geen probleem mee te hebben een voortreffelijk plantaardige menu te bereiden. Ik eet een heerlijke Aziatische soep, smaakvolle groenten met onder meer zoete aardappel en toe fijne vegan friandises. Een aanrader voor veganisten dit restaurant. Het is trouwens ook een fijn hotel.
Restaurant Prinsenhof in de stad Groningen
Heerlijk vegan eten in restaurant Prinsenhof
Roadtrip Waddenkust
Naar Groningen kon ik nog met de trein, voor de rest van mijn rondreis langs de Waddenkust is een auto echt nodig. Wil je milieubewust reizen, huur dan een elektrische auto. Mijn eerste stop is de zeedijk van Noordpolderzijl, het noordelijkste stukje van het Groningse vasteland. Het bruine café ’t Zielhoes in de voormalige sluiswachterswoning is verrukkelijk traditioneel met tapijtjes op de tafels. Een perfecte plek voor een beker warme chocolademelk na een herfst- of winterwandeling over de zeedijk. Bob Dylan bezocht het ‘t Zielhoes ooit. Auteur Herman Sandman ontdekte dat de zanger er aan de bar een kop koffie gedronken had. Dylan fietste blijkbaar graag in Noord-Groningen. Sandman stuurde de musicus een mail en deze bevestigde het verhaal, inclusief details.
Café ’t Zielhoes waar Bob Dylan koffie dronk
Een echt oud bruin café, ’t Zielhoes in Noordpolderzijl
Noordpolderzijl in Groningen
De sluis is tegenwoordig gesloten maar vormt wel een mooi vertrek- en aankomstpunt voor wadloopwandelingen. Aan de zeekant van de dijk ligt een kleine haven die alleen met vloed bereikbaar is. Ben je hier rond eb dan zie je vrijwel alleen maar modder. Op de kwelders groeit onder meer zeekraal en dat mag je ook plukken voor eigen gebruik. Ik krijg gelijk weer trek. De kwelders blijken niet alleen een natuurlijke supermarkt voor mensen maar ook voor vogels. Ze komen hier op doorreis naar het zuiden of het noorden even bijtanken. Hier blijkt ook hoe dichtbij Duitsland is. Rechts in de verte zie ik het Duitse Waddeneiland Borkum.
De dijk bij Noordpolderzijl is startpunt van wadwandelingen
De Waddenzee is UNESCO Werelderfgoed
Wijn uit Nederland
Het zilte van de zee maakt dorstig. En wat lest er beter dorst dan wijn? Water waarschijnlijk maar wijn is wel de lekkerste optie. En zelfs in Groningen vind je wijngaarden, zoals Hof van ’t Hogeland waar de Groot Maarslag-wijnen vandaan komen. In 2013 plantte Elma Middel haar tuin vol met wijnranken. Het was niet haar eerste keuze. Ze wilde haar huis eigenlijk verkopen maar door de aardbevingen kwam er geen koper. Ze had op haar twee ha grond altijd paarden lopen maar die had ze al verkocht. En daarmee opnieuw beginnen was geen optie. En dus staan er nu lange rijen met Solaris en Johanniter druiven. Solaris kun je in september oogsten, de Johanniter goed een maand later. De Groot Maarslag-wijnen blijken beide witte droge wijnen met een alcoholpercentage van 12.5% en een lekker zuurtje.
In de zomer en het najaar hangen hier trossen biologische druiven
Volledig biologische wijnen
De grond onder deze Groningse wijngaard bevat veel calcium en zelfs een beetje zout. Misschien heb we daarom ook geen schimmels, overpeinst Elma. Er is geen organic label maar de wijn wordt wel op biologische wijze gemaakt. Na het oogsten gaan de druiven naar Twente waar bij Neerlands Wijnmakerij de wijnen worden gemaakt. Wil je deze wijn proeven, dan moet je naar het Hof van ’t Hogeland of een van de restaurants waar deze wijnen geschonken worden. De productie is klein en Elma raakt de flessen makkelijk kwijt in de omgeving, dus elders in Nederland vind je ze niet. Beter ook want die kleine footprint hoort ook bij de romantiek van een kleine wijngaard.
Groot Maarslag wijn van wijngaard Hof van ’t Hogeland in Groningen
Abraham’s Mosterdmakerij
Sinds mijn bezoek aan de Waddenkust weet ik ook waar Abraham de mosterd haalt. Namelijk in Eenrum bij Abraham’s Mosterdmakerij. Dit ambachtelijke fabriekje is ook een museum en je kunt er gratis rondkijken of een rondleiding volgen (rondleidingen alleen in het weekend om 14.30 uur). Ik leer er bijvoorbeeld dat mosterd na het openen van het potje heel snel veel van de scherpte verliest. Er worden in de fabriek verschillende soorten mosterd gemaakt. Maar Abrahams biologische mosterd wordt tegenwoordig weer gemaakt van zwart mosterdzaad uit Groningen. In het restaurant kun je verschillende gerechten met mosterd proeven.
Abraham’s Mosterdmakerij in Eenrum, waar ook biologische mosterd gemaakt wordt
Slapen in een bedstee
Marenland in Winsum is het hotel voor de eerste nacht. Sinds enige tijd is er bij deze camping ook een bedstee-hotel. Even terug naar vroeger dus maar wel op een hippe manier. De kamers hebben een lichte, Scandinavische uitstraling. Mijn kamer voor deze nacht is nummer vier, en dat blijkt de familiekamer met twee bedstedes én een slaapbank twee bedstedes én een slaapbank. Knus hoor, slapen in een bedstee, maar als je er een deelt met je lief, is het voor degene die achteraan ligt wel lastig om ’s nachts uit de bedstee te kruipen. Marenland heeft ook een restaurant in een mooie, aangebouwde kas waar je ’s morgens heerlijk ontbijt.
Slapen in een bedstee bij hotel Marenland in Winsum
Ontbijten bij hotel Marenland in Winsum
Waddenkust, knus stukje Nederland
De ligging van hotel/camping Marenland is heel gunstig. Het treinstation van Winsum ligt op 12 minuten loopafstand. Vandaar vertrekt de trein naar onder meer Groningen. Vlakbij het hotel vertrekt ook de bus naar Pieterburen, voor een gezonde dosis zeehondjes. Maar ik volg in alle vroegte het schelpenpad langs het Winsumerdiep. Na ongeveer 300 meter sta ik in het centrum van het lieflijke Winsum. Aan de overkant van het water ligt de wijk Obergum, dat deel uitmaakt van Winsum maar soms ook als apart dorp bestempeld wordt. Hier ligt prachtig in het groen de hervormde kerk Obergum. Wat een knus stukje Nederland.
Ik volg in alle vroegte het schelpenpad langs het Winsumerdiep
De hervormde kerk Obergum in Winsum
Huizen bij de Obergum kerk in Winsum
Binnenkort deel 2 van mijn road trip Waddenkust
MEER BLOGS
Meer weten over een eerder bezoek aan noordelijk Nederland? Lees hier alles over mijn stedentrip Groningen.
Of zak een stukje af en ga naar Flevoland waar ik drie bijzondere wandelingen maakte.
Dwaalgasten van Karin van der Molen
Wandelen in Flevoland betekent ronddwalen in de jongste provincie van Nederland. Maar jong wil niet zeggen dat er niets bijzonders te vinden is. Ik ging naar Urk, Schokland en het Waterloopbos voor enkele unieke wandelingen met een verhaal.
Bijzonder wandelen in Flevoland: genieten op Schokland
Flevoland-wandeling 1
Een eiland op het droge, dat is Schokland. Eeuwenland waren bewoners overgeleverd aan de nukken van de Zuiderzee. Stormen en het woeste water bedreigden land en mens. Die eeuwige strijd tegen de natuur maakte het leven van de Schokkers niet eenvoudig. Maar ze hielden stug stand tot in 1859 de regering besluit dat leven op het eiland niet langer verantwoord is. De laatste Schokker verlaat het eiland. En in 1942 verliest ook het eiland het gevecht want dan wordt water land dankzij de inpoldering en Schokland is dan onderdeel van de Noordoostpolder.
Uitzicht over Schokland en de Noordoostpolder
Schokland is UNESCO Werelderfgoed
Van bovenaf kun je de contouren van het oude eiland nog zien. En dat dit een uniek gebied is, blijkt ook uit de toekenning van de UNESCO-status. Het was het eerste Werelderfgoed van Nederland. Waar water was, zijn nu weilanden en akkers. Op Schokland zelf vind je een museum met enkele historische gebouwen en een gesteentetuin met zwerfkeien die er zo’n 200.000 jaar geleden door gletsjers zijn achtergelaten.
Wandelen langs de contouren van het voormalige eiland Schokland.
Kunstroute ‘Dichter op het Land’
Deze zomer is Schokland nog mooier dankzij 20 openbare kunstwerken die over het noordelijke deel van het voormalige eiland zijn uitgestrooid. En bij elk kunstwerk hoort een gedicht. Vandaar de naam Dichter op het Land. De route begint bij museum Schokland waar je kunt parkeren en eventueel ook een fiets kunt huren. Maar wandelen langs de 20 kunstwerken is wel zo leuk. De hele route is een kilometer of 7. Bij de infobalie van Museum Schokland kun je een route kopen met een houten kaft. Bij elk kunstwerk vind je vervolgens een brievenbusje met daarin een kaart met een gedicht en foto’s. Die kaarten voeg je toe aan de kaft. Aan het eind van de route heb je een unieke gedichtenbundel als herinnering aan Schokland.
Dichter op het Land op Schokland met kunst van Dwaalgasten van Karin van der Molen
Duurzame kunst op Schokland
Een van de land-art kunstwerken die mij het meest aansprak, was Dwaalgasten van Karin van der Molen (zie hierboven). Het staat in het noorden van Schokland, vlakbij de voormalige haven. De groep van 7 mensfiguren is onder meer gemaakt van oude visnetten van Urk en plasticafval. Mooi en duurzaam. Iets verderop kun je in een huisje een video-kunstwerk van Pat van Boeckel ervaren, relaxt liggend op een soort schommel. Van Boeckel is trouwens ook de curator van de kunstroute. Niet ver daarvandaan ligt de Jellyfish van Elena Redaelli op het droge, een mooi fragiel kunstwerk. En zo gaat het nog een paar kilometers door. Steeds word je verrast door kunst en bijbehorende gedichten.
Kunstroute Dichter op het Land op Schokland met de Jellyfish van Elena Redaelli
De land-art en poëzie-route Dichter op het Land is een maand langer dan gepland te bezichtigen. Je kunt de route nog tot 27 oktober 2019 bewonderen. Daarna kun je natuurlijk nog wel genieten van de natuur op Schokland. Helaas is Schokland niet per openbaar vervoer bereikbaar. Maar je kunt een bezoek aan Schokland goed combineren met Urk, zo’n 13 km fietsen verderop.
Schokland: Dwaalgasten van Karin van der Molen
Schokland, het voormalige eiland ligt nu ingepolderd in de Noordoostpolder
Flevoland-wandeling 2
Wandelen: Ginkiestocht op Urk
In de tijd van voor de inpoldering van de Zuiderzee was Urk het buureiland van Schokland. Urk is nog altijd bewoond. Sterker, het is er drukker dan ooit met inmiddels zo’n 21.000 inwoners. Of bewoners misschien, want de Urkers zeggen dat ze óp Urk wonen, alsof het nog altijd een eiland is.
De skyline van Urk, nu onderdeel van de Noordoostpolder, Flevoland
Over ginkies en steegjes
Gids Alice, gekleed in traditioneel Urker klederdracht, leidt me rond door het oude deel van het dorp tijdens een ginkiestocht. Een ginkie is een steegje, leer ik. En daarvan zien we er vele tijdens de wandeling. Vanaf de 17de eeuw werd er volop gebouwd op eiland Urk. Veel ruimte was er niet, dus de huisjes stonden dicht op elkaar op het licht hellende eiland. Op het hoogste punt staat de vuurtoren, zelf ook zo’n 18 meter hoog. Hij staat er nog altijd, maar is inmiddels werkloos. Het licht uit de toren kwam uit Canada, en draait daarom linksom, waar alle andere vuurtorens in Nederland rechtsom draaien. Zelfs de vuurtoren op Urk was eigenzinnig. In de zomermaanden kun je de toren beklimmen en word je getrakteerd op een weids uitzicht.
Alice vertelt tijdens een Ginkiestocht over het leven op Urk
De vuurtoren van Urk is met pensioen maar blijft een mooi baken
Monument voor verdronken vissers
We zijn dan het vissersmonument vlakbij het Kerkje aan de Zee al gepasseerd. Het monument is een beeld van een vissersvrouw die over zee staart met daarbij marmeren plaquettes die laten zien dat lang niet iedere visser terugkwam. Vele zeemannen lieten en laten het leven op zee of IJsselmeer. Een enkeling pas 8 jaar jong. We slenteren door en horen hoe Urk van eiland vasteland werd, en hoe zout water zoet water werd. Met alle gevolgen voor de vissersbevolking. Bijzonder dat vis nog altijd een grote rol speelt in het dorp, zo’n 65% van de inwoners leeft er nog van. Dit omdat Urk de grootste visafslag van Europa heeft, aldus Alice. Zelf lusten ze ook wel een visje. Veel bewoners eten nog heel traditioneel iedere vrijdag vis plus rijst met melk en boter.
Monument ter nagedachtenis aan alle vissers die niet terugkwamen op Urk
Zo’n 65% van de bewoners van Urk leeft nog van de vis
De geboortesteen van Urk
Smalle, slingerende ginkies leiden naar bescheiden vissershuisjes waar gezinnen met vaak tien of meer kinderen in woonden. Al die kinderen werden niet door de ooievaar gebracht maar werden per roeiboot opgehaald bij de Ommelebommelestien, zo onthult Alice een dorpsgeheim. Een van die baby’s was trouwens schrijver Appie Baantjer. Met zulke grote gezinnen was het passen en meten in die kleine vissershuisjes maar het scheelde dat jongens vanaf een jaar of tien, elf al meegingen op visvangst. En meisjes van diezelfde leeftijd werden vaak dienstmeisje bij rijke families elders in Nederland. Soms kwamen ze maar twee keer per jaar thuis. Bij het museum Het Oude Raadhuis hoort een oud vissershuisje waar je kunt zien hoe de families leefden.
De kleine vissershuizen op Urk staan dicht op elkaar
Dat Urk met de tijd meegaat, blijkt als je op de dijk bij een van de dorpsstranden staat: in de verte doorklieven de wieken van 70 hypermoderne windmolens de lucht. Niet iedereen op Urk is er blij mee, ik vind het wel een mooi gezicht.
Een van de dorpsstranden op Urk, Flevoland
Voor de kust bij Urk staan 70 windolens
Flevoland-wandeling 3
Wandelen door het Waterloopbos
Een bezoek aan Schokland kan ook gecombineerd worden met het Waterloopbos, 15 kilometer fietsen verderop. In Vollenhove, op enkele kilometers van het Waterloopbos, kun je fietsen en e-bikes huren bij Vollenhove 2wielers.
De komende jaren worden diverse schaalmodellen in het Waterloopbos gerestaureerd.
Bos als openluchtlaboratorium
Ik had er nog nooit van gehoord maar in dit Waterloopbos in de Noordoostpolder werden decennialang plusminus 200 onderzoeken naar waterwerken gedaan. Het is eigenlijk een groot openluchtlaboratorium. Allerlei dingen als havens, tunnels, rivieren en kusten werden hier nagebouwd en nagebootst. Niet alleen Nederlandse maar bijvoorbeeld ook de Libische oliehaven en de haven van Bangkok. Veel van die modellen zijn in de jaren nadat het laboratorium in 1996 sloot overwoekerd door de natuur. Maar enkele bouwwerken zijn nog altijd zichtbaar in dit polderbos in Flevoland.
Wandelen in het Waterloopbos in Flevoland
In het Waterloopbos is het Kunstwerk Deltawerk// van RAAAF en Atelier de Lyon te zien
Stormvloedkering als kunstwerk
Bij Paviljoen Het ProefLab kun je niet alleen iets drinken of eten maar ook een kaart krijgen met daarop verschillende wandelroutes (waaronder twee voor rolstoelgebruikers). De kortste is slechts 1.1 km, de langste 8.3 km. Alle routes beginnen bij de Stormvloedkering. Hier werden in een 240 meter lange goot zeegolven nagebootst. Nu zie je op die plek het kunstwerk Deltawerk//, ontworpen door kunstenaars RAAAF en Atelier de Lyon. Een prachtige en indrukwekkende creatie waar je doorheen kunt dwalen terwijl enorme betonnen platen boven je uit torenen.
Deltawerk// van RAAAF en Atelier de Lyon te zien in het Waterloopbos
Kunstwerk Deltawerk//, ontworpen door kunstenaars RAAAF en Atelier de Lyon
Werken aan het waterloopbos
De route gaat verder en al snel ben ik omgeven door bomen en stilte. Vogels, vlinders en andere fladderaars vliegen voorbij, op de grond zie ik al de eerste paddenstoelen tussen gevallen bladeren. Dan weer een monument, van een heel andere orde dan het Deltawerk//. De bemoste Romijnstuw ligt middenin het polderbos. De stuw is bescheiden qua omvang maar belangrijk omdat deze heel nauwkeurig de juiste hoeveelheid water door kon laten. Het leuke van de wandeling is dat je volop kunt genieten van al het groen maar ook zo her en der op een onderzoeks-locatie stuit. Het Waterloopbos is trouwens weer volop in ontwikkeling. In de komende jaren worden er tien schaalmodellen gerestaureerd. Wil je meer wandelen dan enkele kilometers, dan loop je zo het naastgelegen Voorsterbos in voor nog veel meer natuur.
Het Waterloopbos was jarenlang een openluchtlaboratorium
Kamperen in de Noordoostpolder
De naam Netl kennen sommigen misschien nog van de van brandnetel gemaakte kleding. Die kledinglijn is gestopt, maar Netl is nog wel een ontzettend inspirerende ontmoetingsplek in de Noordoostpolder. Er zijn campings en je kunt overnachten in groepshotels maar er zijn ook cosy containerwoningen en andere kleinere woningen en wagens. Of ga lekker een dagje aan een meer zitten en wandel door de duinen en de bamboebossen. Ook een aanrader: de gezonde en heerlijke lunches bij het strandpaviljoen. De Wildste Tuin van Flevoland is in de winter gesloten. Logeer/kampeer je er niet, dan betaal je 7,50 euro entree. Maar er zijn ook (beperkt) Eet&Drink vouchers beschikbaar dus als je er gaat lunchen betaal je geen extra entree.
Middenin de Noordoostpolder waan je je aan het strand bij Netl.
Lekker en gezond eten bij Netl in de Noordoostpolder
Hier vind je meer algemene informatie over Flevoland.
Meer wandelen in Nederland!
Eens per jaar (tijdens het Pinksterweekend) kun je in de Zaanstreek wandelen over water. Uniek en ontzettend leuk (vooral met mooi, warm weer).
Wandelen over water in Zaandijk
De wereld een beetje beter maken wil bijna iedereen. Maar dan het liefst wel op een leuke manier. Bijvoorbeeld door met Plastic Whale de Amsterdamse grachten schoon te vissen.
De sloepen van Plastic Whale zijn gemaakt van PET flessen opgevist uit de Amsterdamse grachten
Dat rondzwervend plastic een vernietigend effect heeft op mens, dier en milieu is inmiddels een open deur. Denk aan de beelden van een opengesneden walvissen met tientallen kilo’s plastic in hun maag en aan de oceanen die vol zitten met plastic soep. Volgens een onderzoek van de University of Newcastle in Australië krijgt de gemiddelde mens per week trouwens ook ongeveer een bankpasje aan plastic binnen. Oeps. Plastic Whale probeert plastic afval op een leuke manier te verminderen: varend door de Amsterdamse grachten gewapend met visnetje.
Even een rustmomentje als we wat sneller door Amsterdam varen
Ruim 300 enthousiaste vrijwilligers
En dus doen we een dag duurzaam. Ruim 300 milieubewuste enthousiastelingen hebben zich de dag na Pride Amsterdam verzamelt bij het Scheepvaartmuseum. Daar liggen de kleurige sloepen van Plastic Whale plus tientallen andere boten van schippers die vrijwillig meedoen met dit bijzondere evenement. De bedoeling is dat we met z’n allen het water opgaan om zoveel mogelijk plastic en ander afval uit de Amsterdamse grachten te vissen. Voorzien van een schepnetje en met een enorme dosis positieve energie steken we van wal.
Nog even de laatste instructies en dan mogen we gaan plastic vissen
Tijdens het plastic vissen is er voldoende tijd om van Amsterdamse grachten te genieten
Afval dat niet in het netje past, mogen we niet meenemen.
Plastic Whale: fanatiek vissen
Fanatisme is niemand vreemd bij ons aan boord. Al snel dirigeren we schipper Majel naar de kleinste stukjes plastic. Gelukkig let zij wel op het andere scheepvaartverkeer en voorkomt zo ongelukken. We hebben drie plastic zakken aan boord. Een voor PET-flessen, een voor overig plastic en een voor ander afval. Want ja, ook dat nemen we mee. Het is duidelijk waarvoor we het doen: de boot waarin we varen is gemaakt van onder meer 6000 opgeviste PET-flessen. In de vloer zie je de flessendoppen zitten. Van de plastic flessen wordt tegenwoordig ook kantoormeubilair gemaakt.
Visnetjes in de aanslag, klaar voor enkele uren plastic vissen
Relaxt en toch duurzaam zo’n middagje plastic vissen met Plastic Whale
Yes, weer een stuk plastic uit de Amsterdamse grachten gevist
Bijzondere vangsten
Geregeld roept iemand van de kant ons toe dat we goed bezig zijn. Toeristen aan boord van rondvaartboten zetten ons zelfs op de foto! Voor Majel al heel normaal, zij gaat gemiddeld twee keer per week op pad met groepen plastic-vissers. De meest vreemde voorwerpen worden aan boord geschept. Soms ook met leuke verhalen. Ooit vond een groep een portemonnee. Aan de hand van een pasje werd de eigenaar al tijdens het varen opgespoord, ’s avonds had die de portemonnee terug. Ook is er een keer een tas met sleutels gevonden en enkele enorme knuffels. Om het fanatisme op te voeren is er een prijs voor het meest bijzondere voorwerp dat wordt opgevist.
Er is altijd een prijs voor het meest originele object dat uit de gracht gevist is
Bijna 100 zakken afval
Na een paar uur varen verzamelen we weer bij het Scheepvaartmuseum. Onze vangst valt een beetje tegen. Vroeg in de ochtend heeft Waternet namelijk al een opruimrondje door de grachten gemaakt. “Zij doen het grove schoonmaakwerk, wij zijn de tandenstokers als het gaat om het plastic opruimen”, is de uitleg van Majel. Maar alle boten bij elkaar hebben deze dag toch 94,5 zakken vol plastic en andere afval verzameld. Waarvan 18 zakken vol PET-flessen. Reden genoeg voor een paar high fives en een borrel na.
In totaal zijn tijdens dit Plastic Whale event bijna 100 zakken (plastic) afval uit de grachten gevist
Ook vissen met Plastic Whale?
Twee keer per jaar, de dag na Koningsdag en de dag na Pride Amsterdam, is er een speciaal Plastic Whale evenement: met zoveel mogelijk mensen de vervuilde grachten schoonvissen. Meedoen is die dag gratis. De rest van het jaar kun je een excursie Plastic Whale vissen boeken, kosten 25 euro p.p. Je kunt ook als bedrijf een event boeken voor je hele team. Meer informatie vind je op de website van Plastic Whale, daar kun je ook gelijk een excursie boeken.
Een Plastic Whale groepsfoto met de afvalbuit van de dag
De zakken met plastic en ander afval worden gescheiden weggebracht.
De man met een missie
Marius Smit startte in 2011 met een missie: een boot bouwen van plastic afval. Drie jaar later is de eerste boot gemaakt van PET-flessen opgevist uit de Amsterdamse grachten een feit. Inmiddels is er een vloot van 11 Plastic Whale sloepen (9 in Amsterdam en 2 in Rotterdam) en nog steeds worden er zakken vol plastic uit de grachten gevist. In 2018 gingen er 13.000 mensen gewapend met een netje mee op plastic jacht. In totaal stapten al 25.000 mensen aan boord van een Plastic Whale boot. Van het afval worden inmiddels niet alleen boten gemaakt maar ook lampen en kantoormeubelen als tafels en stoelen.
Nooit gedacht dat vissen zo leuk kon zijn: plastic vissen met Plastic Whale
Plastic en ander afval selecteren
Milieubewust varen in Amsterdam
Schipper tijdens mijn Plastic Whale experience was Majel. Eerder ontmoette ik haar tijdens een Wetlands Safari-kanotocht door de groene achtertuin van Amsterdam. In een blog schreef ik over deze heerlijke ontspannen en duurzame dag op het water.
Kanoën door het pittoreske dorpje Watergang
Genieten van rust & ruimte, van groen & water en ook milieubewust bezig zijn, dat kan allemaal met de kanotochten van Wetlands Safari. Op tien minuten bus-afstand van Amsterdam ligt het natuurgebied Ilperveld. Hier kanoën zet je volledig in de relax-modus. Dat ik dit nu pas, na ruim 30 jaar op steenworp afstand gewoond te hebben, ontdek.
Kanoën door het pittoreske dorpje Watergang
Toeristen ontdekken het veel sneller blijkt als de Wetlands Safari-groep elkaar ontmoet op een zonnige vrijdagochtend op het busstation van Amsterdam Centraal. Toevallig zijn het dit keer allemaal kanoliefhebbers uit Amerika: vier uit de staat Utah en drie uit Californië. Nederlanders boeken relatief weinig zo’n dagje weg in de natuur, is de ervaring van Majel Tromp, de oprichter van Wetlands Safari.
De groep bestaat dit keer enkel uit Amerikanen
Wetlands Safari bij Amsterdam
Bus 305 rijdt in goed tien minuten van Amsterdam CS naar Watergang Dorp. Watergang, ik had nog nooit van dit schattige dorp met hoog Wim Sonneveld-gehalte gehoord. Het is met pak ‘m beet 400 inwoners dan ook bescheiden van formaat. Maar het heeft sinds het ontstaan in de 12de eeuw wel een respectabele leeftijd bereikt. In het café krijgen we koffie/thee of frisdrank. Plus uitleg over enkele Nederlandse bijzonderheden als het gaat om de connectie met water. In positieve of negatieve zin. Er komen dus overstromingen aan bod zoals de watersnoodramp uit 1953, het aanleggen van de deltawerken en het maken van nieuw land in wat ooit de Zuiderzee was.
Wat een rust, op tien minuten bussen vanaf Amsterdam
Kanoën, ook voor beginners
Buiten liggen de kano’s al klaar. Enkele tips van Majel: zorg dat je altijd in het midden van de kano zit, buk diep bij de lage bruggen en stuur niet teveel want dan remt de boot af. Appeltje, eitje. Alle kostbare spullen gaan in witte tonnetjes en dan kunnen we weg. Via smalle slootjes kanoën we door Watergang. Idyllisch, pittoresk, het zijn een beetje uitgemolken woorden maar zó van toepassing op wat we zien. Langs de slootjes staan prachtige, vaak houten huizen, de tuinen vol met bloeiende planten en de blauw-met-witte wolkenlucht maakt het oer-Hollandse plaatje compleet. De drukte van Amsterdam CS is snel vergeten. Hier zijn we alleen met ons groepje en horen we als er even stoppen met peddelen enkel ruisend riet en tsjilpende vogels. We worden er zelf ook stil van.
Bijna botsing tijdens de Wetlands Safari
Peddelen door het pittoreske Watergang
Wetlands Safari: één met de natuur
Zonder problemen steken we het Noord-Hollandskanaal over en dan zijn we echt alleen nog maar omringd door water, planten en hier en daar een boompje. Dit is het Nederland van oude schilders. Opeens is er een klein bos met berken met hun mooie witte bast. Dan varen we door een doolhof van smalle slootjes tussen meer-dan-manshoog riet. Majel woelt met haar peddel diep in de modder en een geur van rotte eieren omringd ons. In de bodem zit gas afkomstig van het turf. Eigenlijk kanoën we niet in slootjes tussen land maar in slootjes tussen drijvende eilanden van trilveen.
Kanoën door een doolhof van slootjes omzoomd door riet
Cultuurlandschap Ilperveld
We zijn in Ilperveld, een 12.000 ha groot natuurgebied van polder- en moerasland. Nou ja, natuur. “Natuur in Nederland is vrijwel altijd handmade, het is meer een cultuurlandschap”, aldus Majel. Maar dat maakt de Amsterdam Wetlands niet minder mooi. Ilperveld is het leefgebied van vele weide- en watervogels. Een van de bekendste is de grutto, de nationale vogel van Nederland. Ze komen in maart met tienduizenden tegelijk naar ons land. Ze broeden hier en als hun jongen groot genoeg zijn om een behoorlijke afstand te kunnen vliegen, vertrekken ze, zo eind juni. De grutto is een carnivoor. In Ilperveld wordt de waterstand hoog gehouden zodat de grutto zonder moeite met zijn lange snavel de zachte modderbodem in kan.
Fotomoment: overvliegende ganzen
Je komt zelden iemand tegen in natuurgebied Ilperveld
De grond beweegt onder je voeten
De tijd vliegt voorbij. We koersen naar een van de drijvende eilanden om even de benen te strekken. Het voelt vreemd, alsof je op een luchtkussen loopt. Als je springt, zie en voel je de grond bewegen. Op het trilveen blijkt van alles en nog wat te groeien. Veenmos bijvoorbeeld, dat fungeert als een soort spons. Het kan 42 keer zijn gewicht aan water absorberen. Even knijpen en er loopt zo een staaltje water uit. Het mos is te gebruiken als luier en is bovendien antiseptisch dus goed voor op een wondje. Majel vertelt dat het hoge riet altijd in de winter geteeld wordt, het liefst als het vriest dan kun je overal lopen. We passeren zonnedauw, een vleesetend plantje, en leren over een andere plant die als kaarslont gebruikt kan worden. Al springend op de verende ondergrond komen we terug bij de aanlegsteiger.
Wandelen over trilveen, een bijzondere gewaarwording
Zonnedauw, een vleesetend plantje op het trilveen in natuurgebied Ilperveld
Veenmos heeft geen wortels en kan 42 keer het eigen gewicht aan water absorberen
Lunchen op trilveen
Uit de enorme tas die Majel bij zich heeft, komt een zeer uitgebreide lunch met vooral streekproducten tevoorschijn. De fruitsapjes van Eerlijk & Heerlijk zijn fantastisch. Majel heeft ze zelf bij de tuinder in de Beemster gehaald. Maar de Amerikanen slaan vooral aan op de kaas. Eén jochie blijft ervan eten. Het is jammer dat we pas daarna de verse munt vinden die langs de slootkant groeit. Een kopje verse muntthee zou een lekkere afsluiter van een perfecte lunch geweest zijn.
Lunchen met streekproducten tijdens de kano-tour in natuurgebied Ilperveld
Picknicken op Het Braamstuk in natuurgebied Ilperveld
Na de lunch hebben we weer genoeg energie voor een stukje kanoën
Zwemmen in het Nonksloot
Genietend van dit oer-Hollandse landschap peddelen we weer richting Watergang. Wie wil kan even zwemmen in Nonksloot, een grote plas ontstaan door het afgraven van turf. Nieuwgierige pinken komen naar de waterkant. Even checken wat die mensen doen. We staren elkaar aan en dan beginnen ze nonchalant aan de kano te knabbelen. Tijd om te gaan. Nog een drankje op het terras en dan springen we weer in de bus, op weg naar Amsterdam. Wat een heerlijke dag. Ook voor Nederlanders leuk en leerzaam.
Koeien zijn niet weg te slaan bij de kano’s
Nieuwsgierige pinken knabbelen aan de kano
De weidse natuur helemaal voor ons groepje
Ook per kano de wetlands verkennen?
Majel Tromp van Wetlands Safari gaat al zo’n 25 jaar met mensen op pad in dit polderlandschap op steenworp afstand van Amsterdam. Je kunt kiezen voor een kano-dagtocht (inclusief lunch) of een avondtocht (incl. borrel-picknick). Voor iedere deelnemer doneert Majel een bedrag aan Landschap Noord-Holland. Die organisatie is mede verantwoordelijk voor het behoud van deze prachtige achtertuin van Amsterdam.
De koeien worden met boten naar de weilanden gebracht
Kanoën door Watergang
Duurzaam slapen: hotel Jakarta in Amsterdam
Ben je helemaal in de duurzame modus, dan is hotel Jakarta een perfecte keuze om te overnachten. De locatie aan het IJ en op loopafstand van Amsterdam Centraal Station is heel relaxt. En in de binnentuin waan je je zomaar in de jungle. De naam hotel Jakarta verwijst trouwens naar de tijd toen van hier de boten naar Indonesië vertrokken. Vandaar ook de tropische getinte inrichting van de kamers.
MEER VAARTOCHTEN
Geen zin om zelf te kanoën? Dan is een tocht door de Amsterdamse grachten een goed idee. Helemaal leuk als je met rederij Lampedusa meegaat. Kapitein en gids zijn daar vluchtelingen.
Rederij Lampedusa in Amsterdam
Of vaar met een boot plus gids door Eilandspolder. Ook al zo’n mooi Noord-Hollands polderlandschap, bij de dorpjes De Rijp en Den Ilp.
Wat een rust, varen door de polders
Fietsen door het Vechtdal betekent grensoverschrijdend fietsen. De Overijsselse Vecht (zoals wij hem noemen) stroomt van het Duitse Darfeld in Münsterland tot het Nederlandse Zwolle waar de rivier uitmondt in het Zwarte Water. Ik volgde twee dagen fietsroute LF16.
Fietsen in het Vechtdal betekent soms ook de rivier oversteken
De hele Vechtdal fietsroute LF16 is 225 kilometer lang. Voor mij iets te ambitieus om in twee dagen te rijden, al was het maar omdat ik ook graag afstap om de natuur te bewonderen en lokale lekkernijen te proeven. Mijn minivakantie begint daarom in het Duitse Nordhorn, een stad die letterlijk omarmd wordt door de Vecht.
Nordhorn: Paradijs voor koopjesjagers
Wandelend door Nordhorn hoor je opmerkelijk veel Nederlands. De stad blijkt een populaire winkelstad te zijn voor mensen die net over de grens wonen. Omdat het winkelaanbod anders is, maar ook omdat veel producten in Duitsland aanzienlijk goedkoper zijn dan in Nederland. Het reisgeld heb je zó terugverdiend. Niet geïnteresseerd in winkelen? Slenter dan zeker even het Stadtpark in. Dit was ooit de privétuin van een rijke textielbaron. Nu is het een openbaar park vol bijzondere bomen en kleurrijke planten. En er is een zalig terras van bistro/café Zeitlos im Park, dé plek voor even helemaal niets.
Het Stadtpark in Nordhorn was ooit de privétuin van een rijke textielbaron
Het terras van bistro/café Zeitlos im Park in Nordhorn
Kunstmatig meer: de Vechtesee
Bij Nordhorn stroomt de Vecht het Vechtmeer in, splitst en loopt rond oude stad om dan weer als één rivier verder te stromen richting Zwolle in Nederland. Die Vechtesee is een kunstmatig meer. De Vecht nam al stromende veel zand mee en een groot deel van dat zand belandde in Nordhorn. Daardoor kwam de rivier steeds hoger te liggen en waren er geregeld overstromingen. Uiteindelijk is in twee jaar tijd zoveel zand weggezogen dat er een fors meer ontstond, de Vechtesee. Iets verderop ligt een fikse heuvel, het resultaat van het zand dat uit het meer gehaald is.
Het Riverside hotel aan de Vechtesee in Nordhorn
Vechtdal: relaxen op het water
Vóór ik op de fiets stap, wil ik nog even het water op. Dat kan in Nordhorn op verschillende manieren. Lekker sportief met een kano (€ 15,- voor 3 uur), een waterfiets (voor € 3,50 p.p.p.u.) of heerlijk relaxt met een rondvaartboot (€ 7,- p.p. voor een uur) waarbij je ook nog volop informatie krijgt over het heden en verleden van de voormalige textielstad Nordhorn. Ik scheep in voor een rondje over de Vechte (zoals de Vecht in Duitsland heet) en de Vechtesee. Ik leer dat de Vecht ontspringt bij Darfeld in het Duitse Münsterland. Even later passeren we een platbodemboot in de oude haven van Nordhorn. De naam Jantje verraadt dat het schip Nederlandse roots heeft. Wij varen verder, bukken zo nu en dan diep voor lage bruggen en komen meer te weten over het textielverleden van Nordhorn. Tot de jaren ’80 vorige eeuw was de textielindustrie voor veel inwoners een belangrijke werkgever. Nu zijn verschillende industriële panden omgebouwd tot hippe woonwijken, met huizen pal aan het water. Leuk wonen.
Platbodem Jantje in de oude haven van Nordhorn
De St. Augustinus Kirche in Nordhorn, Duitsland
Fietsen in het Vechtdal
De volgende ochtend ga ik op zoek naar de bordjes LF16b Vechtetalroute. Zij vormen mijn gids deze fietsvakantie. Al snel verlies ik de Vecht uit het oog, maar vanaf Emlichheim loopt het fietspad pal langs de rivier. Op een kilometer of 6 à 7 van Laar kun je kiezen om linksaf of rechtsaf te gaan. Rechts natuurlijk, vanwege het Kurbelfähre über die Vechte ofwel met een zelfbedieningspontje de Vecht oversteken. En dan is het nog maar een klein stukje over een dijk naar de molen bij Laar. Daar aan de Vecht ligt ook de aanlegsteiger voor de Vechtezomp, een 200 jaar oude platbodemboot die als thuisbasis Gramsbergen (NL) heeft. Maar daarover later meer. Een uitgebreide bezichtiging van de molen kan ook achterwege blijven. En ja, over het waarom ook later meer.
Na Emlichheim loopt het fietspad pal langs de Vecht
Naar de overzijde van de Vecht met het pontje
De Vechtdalroute staat overal goed aangegeven
In alle vroegte fietsen langs de Vecht in Duitsland
Micro-brouwerij Mommeriete
Al snel na het verlaten van Laar veranderen de Duitstalige Vechtetalroute bordjes in Nederlandstalige bordjes Vechtdalroute. En eenmaal op Nederlands grondgebied duurt het niet lang voor micro-bierbrouwerij Mommeriete in Gramsbergen in zicht komt. Jottem, wat een fijn terras aan het water! Maar loop voor je neerploft zeker even naar binnen, want dit huis deed eeuwenlang dienst als huiskamercafé. Terwijl schippers en andere bezoekers genoten van hun biertje, lagen de kinderen al in de bedstee te slapen. In dezelfde ruimte! Aan het interieur van het schipperscafé is door de eeuwen heen nauwelijks iets veranderd. In de aangrenzende ruimte staan de koperen ketels waarin tegenwoordig bier gebrouwen wordt. In de wintermaanden kun je hier zelfs een workshop bierbrouwen volgen. Bier proeven kan het hele jaar door! Soms zit het mee…
Het interieur van huiskamercafé Mommeriete
Biertje van microbrouwerij Mommeriete in Gransbergen
Varen met de Vechtezomp
Na de lunch bij bierbrouwerij Mommeriete stap ik in de Vechtezomp. De Vechtezomp is een platbodemboot van 200 jaar oud die in ongeveer een uur over de Vecht naar Laar (D) vaart. Jawel, dat plaatsje waar die molen stond, en terug. Onderweg krijg je terwijl je geniet van het uitzicht uitleg over het landschap, de bewoners van het Vechtdal en de geschiedenis van dit bijzondere gebied. Heerlijk, even uitwaaien en de benen rust gunnen. En genieten van de stilte want de oude schuit heeft wel een moderne elektromotor. In Laar heb je een uur de tijd om de molen en de omgeving te verkennen. Daarna vaart de Vechtezomp terug naar Gramsbergen. Met een sympathiek prijskaartje van slechts 14 euro p.p. een must do tijdens je fietsvakantie in het Vechtdal.
De Vechtezomp legt een uurtje aan in Laar, Duitsland
De molen van Laar in Duitsland
Met de fluisterstille Vechtezomp van Gransbergen naar Laar en terug
Boerderijen langs de Vecht
De Vecht krijgt ruimte
Meanderend door het Overijsselse landschap (wat is het hier mooi!) passeer ik Hardenberg om via het natuurgebied Rheezermaten in Rheeze te belanden. In dit gebied krijgt de Vecht weer ruimte om te meanderen zoals de rivier vroeger ook deed. Hoe het er hier eeuwen geleden uit zag, is gemakkelijk voor te stellen als je brinkdorp Rheeze binnen fietst. De brink was de plek waar de dieren zomers verbleven. Ook al grazen er geen koeien of schapen meer op de brink, wel staan er rond de oude grasvelden enkele Saksische boerderijen in originele staat. In één ervan zit sinds enkele jaren Theetuin De Rheezer Kamer.
Een van de Saksische boerderijen nu de Rheezer Kamer, een B&B en theetuin
Mooie boeketten op tafel maken de Rheezer Kamer extra sfeervol
Theetuin de Rheezer Kamer
Bij deze monumentale boerderij moet je op zonnige dagen bijna vechten om een plekje op het sfeervolle terras. Want de theetuin ligt niet alleen aan de Vechtdal-fietsroute maar óók aan het Pieterpad. Maar zonder vele wandelaars is dit monumentale dorpje een en al rust. Een van de Saksische boerderijen is nu de Rheezer Kamer, een B&B en theetuin. Zorg dat je hier rond koffietijd, theetijd of lunchtijd bent voor een koffie of thee met huisgemaakte taart. Om hier te logeren, moet je een beetje geluk hebben. Eigenaresse Astrid transformeerde de potstal tot een prachtige design B&B gastenkamer. En is dus maar één, zeer royale studio (85m2). Maar er wordt gewerkt aan een tweede.
Tijd voor thee en taart bij Theetuin de Rheezer Kamer
Fietsen van Ommen naar Zwolle
In Ommen stal ik mijn fiets voor de nacht. Tijd voor een drankje op het stadsstrand van Hotel De Zon met uitzicht over de Vecht.
Ik zit de volgende ochtend nog maar net op mijn fiets of het is alweer tijd om even af te stappen. Landgoed Vilsteren ligt op een halfuurtje fietsen van centrum Ommen. In het voorjaar is de tuin van dit landgoed een tapijt van paars/blauwe boshyacinten. Over Landgoed Vilsteren lopen verschillende fiets- en wandelpaden en er zijn vijf wandelroutes met ieder een thema uitgestippeld. Tegenover het landhuis staat de Vilterse molen, een achtkantige stellingkorenmolen.
Fietsen onder de bomen bij Vilsteren
Landgoed Vilsteren ligt vlakbij Ommen
De Vilterse molen deed bijna 100 jaar dienst als korenmolen
Zondagsfietsers en racefietsers
Net als ik bedenk hoe heerlijk rustig het deze zondagochtend is op de weg worden we bij sluis De Stuw bijna van de sokken gereden door groepen racefietsers. Ze razen als idioten voort, ondanks het bordje met ‘alleen wandelpad, fietsers afstappen’. De sluiswachter haalt berustend de schouders op. Hij is het gewend. Hij geniet vooral van de mooie omgeving, zijn bekertje koffie en een praatje met mensen die minder haast hebben. Druk heeft hij het niet, zo aan het begin van het voorjaar. Gisteren gingen er exact nul boten door de sluis. Een mooi moment om het sluishuisje te ontdoen van spinnen en bijbehorende webben en het gras te maaien, klinkt het laconiek.
De Vechtdal fietsroute is meestal heerlijk rustig
Uitkijken over het Vechtdal
Net voor Dalfsen trekt de 20 meter hoge uitkijktoren de Stokte van Aterliereen Architecten de aandacht. De toren bestaat uit duurzame materialen en werd gebouwd in het kader van het provinciaal project Ruimte voor de Vecht. Vanaf het plateau op 18 meter hoogte heb je een weids uitzicht over de het vlakke Nederlandse landschap.
De uitkijktoren de Stokte van Aterliereen Architecten
In Dalfsen is het manoeuvreren tussen de kerkgangers die net de zondagsdienst uitkomen. En daarna komt een van mijn favoriete kunstwerken in zicht: de zwevende kei van Dalfsen. Een uit de kluiten gewassen paddenstoel van een liggende steen die perfect balanceert op een klein steentje. Nou ja, zo lijkt het. In werkelijkheid zit het 30 ton wegende brok beton vast aan een constructie die 17 meter in de grond verankerd zit. De Vechtdalroute loopt voor een groot deel parallel aan de kunstroute. En dat betekent dat je links en rechts van het fietspad geregeld moderne kunstobjecten ziet. In totaal staan er in dit grootste openbare openluchtmuseum van Europa ruim 80 werken van hedendaagse kunstenaars.
De zwevende kei van Dalfsen langs de Kunstroute
Koffie met krentenwegge bij Boerhoes
De tijd vliegt voorbij in dit rustgevende landschap van het Vechtdal. Het is alweer koffietijd als we Hof Boerhoes in Dalfsen in het oog krijgen. Natuurlijk is het tijd om de fietsen te stallen. Het terras in de perenboomgaard ligt er uitnodigend bij. Maar net nu begint het zachtjes te regenen. Gelukkig is er ook een overdekt gedeelte waar een houtvuur knapperend brandt. Eigenaren Antje en Thomas komen met thermosflessen koffie, thee en de lokale lekkernij krentenwegge en dan wordt het even stil.
Het uitnodigende terras van Hof Boerhoes in het Vechtdal
Slapen op de boerderij
Je kunt bij Hof Boerhoes logeren in een van de drie gastenkamers, in de Bedde & Bruggien, zoals het in het lokale dialect heet. Of je tentje, camper of caravan neerzetten op de boerencamping. De energie wordt opgewekt door zonnepanelen. Gasten mogen zelf groenten en fruit oogsten in de moestuin als ze een beetje meehelpen op de boerderij. Kinderen genieten overdag volop van de scharrelvarkens en de mini-koeien op het erf. Ik zie me vooral ’s avonds zitten op de dijk met uitzicht over de Overijsselse Vecht.
Bij Hof Boerhoes uitkijken over de dijk en het Vechtdal
Het einde van de rivier de Vecht
Bij Berkum leidt de Vechtdalroute in een grote bocht rond het stedelijk gebied van Zwolle. Dit natuurgebied ten noorden van de stad is een van mijn favoriete delen van de route. En dat zo dicht bij het centrum van Zwolle. We rijden een stukje langs het Zwarte Water waarin de Vecht iets verderop geëindigd is. Dan zien we de opvallende opbouw van Museum de Fundatie. En dat betekent het einde van de fietsroute door het dal van de Overijsselse Vecht.
Museum De Fundatie in Zwolle
Naast de Fundatie zit restaurant Villa Suikerberg. Ik eet er een van de lekkerste gepofte tomatensoepen ooit. Daarbij royaal belegde sandwiches die ook al niet te versmaden zijn. Mijn laatste bestemming na een rondje door het oude centrum van Zwolle is het Zwolse Balletjeshuis waar in de kelder nog altijd volgens eeuwenoud recept snoepjes van suikerdeeg gemaakt worden. Lekker voor in de trein naar huis.
Lunchen bij restaurant Villa Suikerberg
Zwolse Boterballetjes worden al eeuwen volgens hetzelfde recept gemaakt
Wil je weten wat er nog meer te doen is in Zwolle? Eerder schreef ik al een blog over de hotspots in de hippe Hanzestad Zwolle.
FIETSEN IN FRANKRIJK
Krijg je geen genoeg van leuke fietsroutes? In Frankrijk fietste ik langs de wijngaarden van de Bourgogne. Een heerlijke kennismaking met goede wijnen, lieflijke dorpjes en imposante kastelen.
Fietsen in de Bourgogne, Frankrijk
Nederland en natuur lijken soms mijlenver uit elkaar te liggen. Toch kun je in elke stad wel enkele groene, paradijselijke plekjes vinden. Prettig om niet altijd ver te hoeven reizen om even dat vakantiegevoel te krijgen. Dit zijn mijn groene favorieten in (en eentje net buiten) Zaandam.
Wandelen over Water in natuurgebied Guisveld
Minibossen in Zaandam
Zaandam was in 2015 de eerste stad in Europa waar een Tiny Forest werd aangelegd. Tiny Forests zijn kleine bosgebiedjes ter grootte van een tennisbaan (plusminus 9 x 27 meter). In het bos staan allemaal inheemse bomen, struiken en planten. Al na enkele jaren ontstaat er een unieke planten- en dierenwereld. Er zijn nu twee minibossen in het Darwinpark in Zaandam, en er staan er meer op de planning.
In Zaandam zijn twee tiny forests en er komen er meer
Kinderboerderij van Albert Heijn
Het Darwinpark werd een jaar of 50 geleden aangelegd en is behoorlijk groot. Behalve de minibossen vind je er een kinderboerderij (geschonken door Albert Heijn) met een natuurmuseum en een boerderijwinkeltje. Ook zijn er vier thematuinen en verder fijne fiets- en wandelpaden. Kijk ook niet vreemd op als je er een kudde schapen ziet grazen.
Een van de kinderboerderijen van Zaandam vind je in het Darwinpark
Bij de Kinderboerderij is ook een insectenhotel
In het Darwinpark in Zaandam zijn vier thematuinen
Schapen door de stad
De schaapskudde is een echte stadskudde. Natuurlijk grazen ze in het groen maar de 250 Kempische heideschapen maken een keer per jaar ook een tochtje dwars door het centrum van Zaandam van het Westerwindpad naar het Darwinpark. Natuurlijk begeleid door een schaapherder en een zeer scherp oplettende bordercollie. Gedurende de zomermaanden grazen ze ook in twee andere parken in Zaandam: Jagersveld en in het Burgemeester In ’t Veldpark.
Schapen lopen dwars door Zaandam, op weg naar het park waar ze zomers grazen
Het verkeer moet even pas op de plaats maken voor de schapen
Stadsparadijs de Heemtuin
Nou woon ik toch alweer ruim 5 jaar in Zaandam, maar pas onlangs ontdekte ik hoe mooi de Heemtuin is. De Heemtuin ligt in het Burgemeester In ’t Veldpark en werd in 1955 aangelegd. De tuin is inmiddels uitgegroeid tot een heerlijk stadsparadijs. Via kronkelige paadjes zie ik allerlei inheemse planten en bomen. Zeker in het voorjaar is dit een heel kleurrijke plek. Ik wandel door een mini-dennenbos en luister naar het geruis van de rietvelden en het gekwaak van kikkers. Met behulp van Google Lens kom ik al snel meer te weten over de bloemen die ik zie. Wat een heerlijke plek is dit.
Tijdens evenementen in de Heemtuin is de theetuin geopend
Op zoek naar kikkers in de Heemtuin in Zaandam
Salade en brandnetelsoep uit de Heemtuin
Enkele malen per jaar zijn er in deze wilde plantentuin evenementen, vooral gericht op kinderen. Goed om te weten dat op de dagen dat er activiteiten zijn, de theetuin geopend is. De dag dat ik er ben, geniet ik hier van huisgemaakte vlierbloesemlimonade en een salade met ingrediënten uit de tuin. Je kunt hier trouwens ook terecht voor advies als je zelf een natuurvriendelijke tuin wilt aanleggen. Nog groen voor thuis nodig? Je koopt in de Heemtuin voor slechts een euro per stuk planten en kruiden. Ze hebben prachtige namen als Canadese fijnstraal, Rood guichelheil, Gele morgenster, Grote pimpernel, Langbladige ereprijs en, mijn favoriet, Muskuskaasjeskruid. Welke planten te koop zijn, hangt af van het seizoen.
Klik op de link voor alle informatie over de Heemtuin, activiteiten en openingstijden.
In de Heemtuin kun je ook terecht voor het kopen van plantjes en kruiden
Buurtcamping: Logeren in het park om de hoek
Op vakantie gaan, dat vindt vrijwel iedereen leuk. Kan dat om wat voor reden dan ook niet (geld- of tijdgebrek bijvoorbeeld), of wil je gewoon je buurtgenoten beter leren kennen, ga dan eens een weekendje naar de buurtcamping. In 2013 begon het concept Buurtcamping met één camping in een park, nu zijn er bijna 40 buurtcampings in evenzoveel parken. In Zaandam doen dit jaar 5 parken mee!
Even melden bij de receptie en je kunt je tentje opzetten op de Buurtcamping
Buurtcamping voor een betaalbare vakantie
Een Buurtcamping is veel meer dan in een tentje slapen. Het is sowieso lekker om in de natuur te zijn. Bij alle campings worden allerlei activiteiten georganiseerd, variërend van broodbakken en koken, tot yoga en andere sporten. Al dan niet voorzien van een verkoelende plens water. Soms is er ook een bibliotheek, of een campingwinkel waar tweedehands spullen verkocht worden. Of waar je kampeerspullen kunt lenen, als je bijvoorbeeld zelf geen tent hebt.
De Buurtcampings zijn razendpopulair en vaak al snel volgeboekt
Je buurtgenoten leren kennen op de Buurtcamping
Leer je buurtgenoten kennen
’s Avonds kruip je gezellig bij elkaar rond het kampvuur en geniet je van een zelfgekookte (of gekochte) maaltijd. Of en wanneer er een er een camping bij jou in de buurt is, zie je op dit overzicht. De meeste buurtcampings zijn gedurende een weekend in juli open.
Samen koken en eten op de Buurtcamping in Zaandam
Er is zelfs een echte campingwinkel op de Buurtcamping in Zaandam
Natuurgebied Guisveld – wandelen over water
Okay, even smokkelen. Mijn laatste groen-tip ligt net buiten Zaandam maar wel in Zaanstad. Dit gebied móet in het lijstje omdat het iets unieks biedt. Wandelen over water, hoe leuk is dat. Toen ik een foto zag van iemand die moeiteloos over een sloot liep, was ik verkocht. Dat wilde ik ook. Het was even geduld hebben want lopen over water kan maar twee dagen per jaar (tijdens het pinksterweekend) in het natuurgebied Guisveld. Ik heb geluk, als ik bij Wormerveer uit de trein richting beginpunt loop, passeer ik een tafeltje waar je informatie kunt krijgen én vanwaar de boottoertjes vertrekken. Op internet waren ze uitverkocht maar ter plekke kan ik nog twee plaatsen reserveren.
Tijdens het Wandelen over Water event kun je ook een boottocht maken
File tijdens het wandelen
Maar eerst loop ik de vier kilometer lange wandelroute dwars door de polder. Met inderdaad als hoogtepunt de sloot waar je overheen kunt lopen zonder nat te worden. Nou ja, waterdichte schoenen zijn handig. Ook al omdat door veel regen de voorgaande dagen de rest van het onverharde wandelpad door het moerassige natuurgebied snel in een modderpad veranderd. De wandeling is populair. Bij de brug die net onder het wateroppervlakte ligt, staat een bescheiden file van mensen die heel graag middenop de brug op de foto willen, zonder anderen erbij. Natuurlijk moet er bewijs zijn van dat wandelen over water.
Twee dagen per jaar is natuurgebied Guisveld geopend voor publiek
Natuurgebied Guisveld in Zaandijk,
Het kan echt: wandelen over water in Guisveld
De roep van de roerdomp
Op verschillende plekken langs de route staan boswachters en vrijwilligers die uitleg geven over bijvoorbeeld het rare geluid dat ik hoor. Het blijkt de roerdomp te zijn. Een rietkleurige vogel die zich niet laat zien maar dus wel laat horen. En dat schijnt best bijzonder te zijn. Je kunt ook met telescopen op zoek naar vliegend spul. En kinderen kunnen waterdiertjes vangen en krijgen daarover uitleg.
Rennen over water lukt ook!
File tijdens het Wandelen over Water in Guisveld
Varen door de polders van Guisveld
Maar ik ga terug naar het beginpunt om daar in een schuit te stappen waarmee ook de koeien naar hun weilanden gebracht worden. Vandaag is de boot gelukkig voorzien van banken en kussentjes. Boswachter Inga geeft tijdens de route tekst en uitleg over veenpolder Guisveld en de bewoners/gebruikers. Het gebied richt zich op het behoud van weidevogels. Vandaar dat er bijvoorbeeld voor 15 juni niet gemaaid mag worden. Behalve dan door de koeien die ons hier en daar vrijpostig aanstaren. Het is nog vroeg dus ik heb na de boottocht nog tijd om nog een keer een stuk te wandelen. Het gebied is tenslotte maar twee dagen per jaar open. En de zon schijnt uitbundig…
Relaxen tijdens het Varen over Water
Ganzen, roofvogels, grutto’s, er zijn veel vogels te zien tijdens de boottocht
De koeien worden met boten naar de weilanden gebracht in natuurgebied Guisveld
De grutto in vogelvlucht
De boottocht kostte in 2019 vijf euro, het wandelen en alle activiteiten onderweg waren gratis. Hou deze website van Staatsbosbeheer in de gaten voor activiteiten in Guisveld en andere groene gebieden in de regio.
Vluchtelingenboten van het Italiaanse eiland Lampedusa krijgen een tweede leven in Amsterdam. Ga mee met een rondvaart van Rederij Lampedusa. Vaar door de Amsterdamse grachten en hoor (levens)verhalen van hedendaagse vluchtelingen.
Met Rederij Lampedusa de Amsterdamse grachten verkennen
Het is een prachtige, zomerse dag in april. In het mini-haventje van Mediametic (Dijkgracht 6) in Amsterdam liggen twee kleurrijke boten van Rederij Lampedusa. De boten zijn een gift van de Italiaanse overheid. En dat is een uitzondering, ze geeft niet dagelijks boten weg. De vaartuigen hebben een historie. Ooit waren het Tunesische vissersboten, daarna werden het smokkelboten. Niet voor drugs of goederen, maar voor mensen. Vluchtelingen die huis, haard en familie achterlieten in de hoop om in Europa een veilig bestaan op te bouwen.
De thuishaven van Rederij Lampedusa is bij Mediametic
Rondvaart in Amsterdam met de Hedir
Na een opknapbeurt zijn de boten nu geschikt voor tours door de Amsterdamse grachten en over het IJ. De kleine Hedir is de meest duurzame, want voorzien van een elektrische motor. Hedir betekent zoiets als donder of gebrul. Een grootse naam voor een fluisterstil varend bootje dat twaalf passagiers kan vervoeren. Alhoewel er tijdens de laatste overtocht van Tunesië naar Lampedusa maar liefst 67 bootvluchtelingen op zaten. Geen idee hoe dat paste.
Sami staat achter het roer. Zijn afkomst blijft een mysterie. Hij komt uit de hemel, lacht Tommy. Tommy is de verhalenverteller tijdens deze rondvaart. In het dagelijks leven is hij schrijver en theatermaker. En ja, ook vluchteling. Uit Egypte.
Geroutineerd leidt kapitein Sami het bootje door de grachten
De vluchtelingen van Amsterdam
Varend langs de statige grachtenpanden verhaalt Tommy over de immigranten in Amsterdam. Soms lijkt het alsof immigratie iets van de laatste decennia is. Maar er zijn altijd al mensen geweest die op de vlucht gingen voor de situatie in hun eigen thuisland. Zo ook eind 16de, begin 17de eeuw. De toenmalige vluchtelingen kwamen niet van ver. Het waren voornamelijk mensen uit de Zuidelijke Nederlanden, Duitsers, Scandinaviërs en Oost-Europese Joden die naar de Republiek der Verenigde Nederlanden vluchtten. Ze werden niet altijd met open armen ontvangen. Hun godsdienst was anders, ze kleden zich flamboyanter, ze spraken andere talen. En ze waren met velen, zo’n 150.000. Toch bleken op den duur de voordelen groter dan de nadelen. Terugkijkend heeft de Republiek veel rijkdom en voorspoed te danken aan de immigranten. Amsterdam zou waarschijnlijk nooit de rijke stad uit de Gouden Eeuw geworden zijn zonder deze instroom.
Je zou bijna verdwalen in de 165 grachten van Amsterdam
De rijkdom van het oude Amsterdam weerspiegeld in de huizen
Zelfs duiven zijn geïmmigreerd
We verkennen tijdens deze anderhalf uur durende rondvaart slechts een klein deel van de 165 grachten en 1281 bruggen van Amsterdam. Zelfs een van de ophaalbruggen blijkt gelinkt aan nieuwe Nederlanders: de Walter Süskindbrug die vernoemd is naar een Joodse Duitser die in Nederland meer dan 600 jonge Joodse kinderen uit handen van de Duitsers redde.
En immigratie blijkt zich niet tot mensen te beperken. ‘Onze’ duiven hebben blijkbaar Schotse roots en de ratten Russische voorouders, leer ik. Ik denk ook gelijk aan de groene halsbandparkieten die ik geregeld zie en vooral hoor in Amsterdam. Een van de recente dierlijke immigranten.
Rondvaart met Rederij Lampedusa. Op de achtergrond de Walter Suskindbrug
Fan van Oranje
Tommy vertelt ook zijn eigen vluchtelingenverhaal. Na de Arabische lente werd in Egypte blijven te gevaarlijk voor hem. Zijn plan was naar een van de Caraïbische eilanden te gaan omdat hij daar geen visum voor nodig had. Maar dat ging niet door. Zweden stond als tweede op zijn lijstje, maar daar kreeg hij geen visum voor. Dan maar Turkije, was de conclusie. Maar die nacht droomde hij dat hij naar Nederland moest gaan. Zijn moeder was niet verbaasd. Als jochie van vier juichte hij al als het Nederlandse voetbalteam een doelpunt maakte. Vanwege Ruud Gullit. Het is niet zomaar een verhaaltje. Hij laat een foto zien van hemzelf als tienjarig jochie waar op hij met trots een Oranje-voetbalshirtje draagt. Dus het werd Nederland.
Storyteller Tommy en enkele gasten aan boord van boot Hedir
Een nieuwe start
We varen verder door de prachtige grachten van Amsterdam. We horen over de historie en zien de mensen op terrassen langs het water genieten van het heerlijke voorjaarsweer. En ik realiseer me weer wat een geluk ik heb in dit land geboren en getogen te zijn. Vrijheid, voorspoed, vrede, kansen…
Genieten van het mooie weer langs de Amsterdamse grachten
Tommy vertelt verder over zijn trauma’s. En over slapeloze nachten en nachtmerries maar ook over het volgen van dromen. Over de humor inzien van nare en rare dingen die gebeuren. En over negatieve gebeurtenissen in iets positiefs veranderen. Daarover gaat ook zijn boek ‘12 Dagen’ dat in september uitkomt. De titel slaat op de eerste twaalf dagen in Nederland. Hij dacht vrijheid gevonden te hebben maar zat bijna twee weken vast. Dat boek moet je lezen, al was het alleen al voor het hilarische verhaal over de bus die langs het vluchtelingenopvangcentrum reed waar hij enige tijd verbleef.
Tommy vertelt zijn eigen levensverhaal en dat van de stad Amsterdam
Met de Hedir door Amsterdam, voor wie eens een andere boottocht wil maken
Boek een rondvaart bij Rederij Lampedusa
En dan zijn we terug bij Mediametic. De tour had van mij veel langer mogen duren. Het was interessant, amusant, leerzaam en ook gewoon leuk.
De rondvaarten van Rederij Lampedusa zijn zeker niet alleen voor toeristen. Of eigenlijk zijn ze juist interessant voor Nederlanders. Na bijna 30 jaar in Amsterdam gewoond te hebben, hoorde ik verschillende dingen over de stad die ik niet wist. Maar het is vooral interessant om het persoonlijke verhaal van hedendaagse immigranten te horen.
Kapitein Sami van Rederij Lampedusa in Amsterdam
Op de website van Rederij Lampedusa kun je een tour boeken, met een heel gezelschap of individueel.
PS: de Oosterdoksdraaibrug van de Oosterdokskade naar de Dijksgracht is voorlopig niet in gebruik. Vanaf station Amsterdam Centraal kun je Mediametic bereiken via de De Ruijterkade en over het water bij de Piet Heinkade naar beneden.
Nog wat kussens in het bootje Hedir voor comfortabel zitten
