De rivier de Vecht meandert door Utrecht en Noord-Holland en is slechts 42 kilometer lang. Maar langs de oevers liggen verschillende schattige dorpen en vele chique landgoederen. Op het stuk tussen Nieuwersluis en Oud-Zuilen vaart de Fietsboot. De fiets mag dus mee, maar ook passagiers zonder zijn welkom.
Op het stuk tussen Nieuwersluis en Oud-Zuilen vaart de Fietsboot
Maarssen wordt wel klein Amsterdam genoemd vanwege de grachten en grachtenpanden
De Fietsboot vertrekt ’s morgens om 11.00 uur uit Nieuwersluis. De laatste koffiestop aan de wal is het terras van BRKLN Café (in Nieuwersluis). En dan via het bruggetje en langs de voormalige Willem III kazerne, nu vrouwengevangenis, naar de boot. Normaal is er plaats voor 60 passagiers, in Corona-tijd slechts voor 15. De boot is open, dus zonnebrand mee, en een regenjas voor je weet maar nooit. Aan boord is trouwens ook koffie en thee te koop, leer ik al snel.
De Fietsboot vertrekt vanuit Nieuwersluis
Buitenplaatsen aan de Vecht
De Vecht was in de 17de en 18de eeuw populair bij mensen die aan de stadse drukte (en viezigheid) wilden ontsnappen, zoals Amsterdamse zijdehandelaren. Ze lieten waanzinnige buitenplaatsen en kasteeltjes bouwen. De man des huizes ging doordeweeks met een trekschuit naar Amsterdam om te werken, de rest van het gezin genoot zomers van het buitenleven. Ongeveer 50 van de 200 buitenplaatsen zijn er nog. Mensen die langs de Vecht wonen hebben de plicht hun huizen goed te onderhouden, vertelt een van de vrijwilligers aan boord. Iedereen houdt zich eraan, op een eigenaar na. En dat pand ziet er dan ook niet uit, met afbladderende raamkozijnen. Zonde.
We passeren prachtige buitenplaatsen en kastelen zoals Rupelmonde
Breukelen wordt Brooklyn
We passeren prachtige huizen en kastelen als Rupelmonde en Sterreschans voor we bij Breukelen arriveren. Ik had er nooit bij stilgestaan maar Breukelen blijkt de naamgever van de New Yorkse wijk Brooklyn. De wijk werd zo genoemd door immigranten die zich in de 17de eeuw in Amerika vestigden.
In Breukelen staat ook het middeleeuwse kasteel Nijenrode. Inmiddels de thuisbasis van Nyenrode Business University, de enige privé-universiteit van Nederland. In de tien jaar voor het begin van WOII woonde hier de bekende kunsthandelaar Jacques Goudstikker. Hij overleed tijdens zijn vlucht naar Engeland in 1940. Daarna werd het pand onder druk aan Duitsers verkocht. Na de oorlog werd het de thuisbasis van de universiteit. Vanaf het water is een van de twee ophaalbruggen goed te zien. Wat een locatie voor een campus.
Kasteel Nijenrode werd in 1946 universiteit
Een van de toegangspoorten tot universiteit Nyenrode
Theekoepels en peperdure thee
Iets verderop ligt kasteel Oudaen, een van de weinige gebouwen die het rampjaar 1673 overleefde. De Fransen vernietigden in dat jaar alle kastelen en vele buitenplaatsen langs de Vecht. Gelukkig werden veel ervan weer opgebouwd. Inclusief een theekoepel aan het water. Ook toen was zien en gezien worden een dingetje. Vooral als je thee dronk, moest je gespot worden, want dat was in de 17de eeuw een peperduur drankje.
Bij gebrek aan een eigen theekoepel kun je nu relaxen bij restaurant Buitenplaats Slangevegt met een top-terras aan het water. Tot 1913 woonde hier Kees Dudok de Wit. Zijn bijnaam was Kees de Tippelaar omdat hij de hele wereld over wandelde.
In de theekoepels dronk de adel peperdure thee
Buitenplaats Slangevegt met een top-terras aan het water
Dakpannen als beschoeiing
Vrijwilligers aan boord vertellen volop over wat er nu nog te zien is en over de historie van de regio. Ooit stonden er verschillende steenfabrieken langs de Vecht die onder meer bakstenen en dakpannen maken. Mislukte dakpannen werden gebruikt als beschoeiing. Als je het eenmaal weet, zie je op steeds meer plekken dakpanbeschoeiingen net boven het water uitsteken.
Vrijwilligers vertellen wat er onderweg te zien is.
Maarssen en Huis ten Bosch
Naarmate het later wordt, wordt het ook drukker op het water. Niet met grote schepen, op een enkele toeristische boot na, maar vooral kleine jachtjes en kano’s. Plus veel SUP-planken. SUPPEN is het nieuwe kanoën. Zelden zoveel mensen op een plank zien staan. We varen Maarssen binnen, ofwel klein Amsterdam. Een heel bescheiden Amsterdam dan maar het dorp ziet er wel ontzettend gezellig uit met verschillende terrasjes aan het water en prachtige grachtenpandjes. In de bocht ligt Huis ten Bosch, de oudste buitenplaats aan de Vecht. Dit plaatje is gebouwd door architect Jacob van Kampen. Jawel, de man die later het Paleis op de Dam bouwde.
In de bocht bij Maarssen ligt Huis ten Bosch
SUPPEN is erg populair op de Vecht
Trouwen in Oud-Zuilen
Oud maakt heel even plaats voor nieuw bij Op Buuren waar sinds 2008 een nieuwe wijk gebouwd wordt, maar wel in de stijl van oude huizen. Dan komt Oud-Zuilen in zicht. Oud-Zuilen is het keerpunt van de Fietsboot en ook een van de meest idyllische aanlegplaatsen. We leggen vlakbij het oude Hervormde kerkje aan. In dat kerkje trouwden mijn voorouders Cornelis Coninck en Gijsbertjen Gerrits als eerste echtpaar. Later gevolgd door onder andere de schrijfster Belle van Zuylen, een feministe avant la lettre.
In dit kerkje trouwden mijn voorouders Cornelis Coninck en Gijsbertjen Gerrits
Slot Zuylen en Belle
Belle woonde in Slot Zuylen. En dat ligt op enkele minuten loopafstand van de aanlegplaats. Zeker een bezoek waard. Met een app volg je binnen een rondleiding en kom je van alles te weten over Belle en andere bewoners van het slot. Rond het slot ligt een prachtige tuin met een oude slangenmuur. Een golvende muur die speciaal zo gebouwd werd om subtropische vruchtenbomen beter te laten groeien. Je kunt bij het kasteel ook een picknickmand bestellen voor een lunch in de openlucht op een mooi plekje in de tuin. Heb je zelf iets te eten meegenomen? Tegenover het kerkje, aan de overkant van het water, is een parkje waar het heerlijk relaxen is met zicht op de Vecht.
De tuinen van Slot Zuylen in Oud-Zuilen
Doorkijkje van werkkamer naar bibliotheek in Slot Zuylen
Een van de kamers in Slot Zuylen, Oud-Zuilen
Een portret van Belle van Zuilen
Picknicken langs de Vecht met uitzicht op Oud-Zuilen
Meer informatie: De Fietsboot
De Fietsboot vaart over de Vecht. De beginhalte ligt in Nieuwersluis waar de boot om 11.00 uur vertrekt richting Oud-Zuilen. Vandaar gaat de Fietsboot terug naar Nieuwersluis waar de tocht ’s middags om 16.15 uur eindigt. Er zijn in totaal vijf haltes en je kunt bij iedere halte in- of uitstappen. De fiets kan natuurlijk mee. Tijdens de vaart kun je zelfs je e-bike gratis opladen aan boord. Meer over de zones en prijzen vind je op de website van de Fietsboot.
De Fietsboot vaart over de Vecht tussen Nieuwersluis en Oud-Zuilen
Regenjas van Regatta
Tijdens een zomers dagje uit is een lichte regenjas altijd handig. De zon kan zomaar achter enkele donderwolken verdwijnen. Dan is een water- en winddichte jas wel zo comfy. Dit roze kleurtje valt goed op, handig als je op autowegen fietst of wandelt. Nog een voordeel van deze Highton jas van Regatta is dat hij lekker licht is. Dus als de zon blijft schijnen, vouw je hem klein op en stop je hem makkelijk in je tas.
De sluis waarop ik hier sta is trouwens onderdeel van de Hollandse Waterlinie. Voor doorgewinterde wandelaars: er is een wandelpad van 350 kilometer langs forten en sluizen die allemaal tot de Waterlinie behoren. Het Waterliniepad loopt van Volendam tot Dordrecht.
De Highton regenjas van Regatta
Overnachten langs de Vecht
-
Logement aan de Vecht – Breukelen
Logeren in stijl doe je bij deze B&B in de stijl van de grote buitenplaatsen die je zoveel vindt langs de Vecht. Hier slaap je in de sfeer van voorbije eeuwen, in klassiek (met soms een hippe twist) ingerichte kamers en suites. Logement aan de Vecht ligt natuurlijk aan het water waar je in alle rust kunt genieten van voorbijvarende boten, bijvoorbeeld tijdens een chique high tea. Na het ontbijt fiets je een stuk langs de Vecht of stap je op de Fietsboot om je B&B ook vanaf het water te bewonderen. Speciaal voor gasten van Logement aan de Vecht meert de Fietsboot bij de B&B aan.
-
Logement Swaenenvecht, Oud-Zuilen
Wat een plaatje, deze B&B bij de brug aan de Vecht in Oud-Zuilen. Oude tijden herleven in dit mooie pand met de zonnewijzer en de afbeelding van twee vechtende zwanen op de gevel. Vanuit de B&B loop je in enkele minuten naar Slot Zuylen.
B&B Logement Swaenenvecht in Oud-Zuilen
Hip slapen kan ook in een monumentale kerk omgebouwd tot hotel. De kamer van BUNK Utrecht zijn bescheiden van formaat maar je hebt wel alle faciliteiten privé. En de prijs is al net zo klein. Ook fijn. BUNK ligt op vijf minuten lopen van Utrecht CS. Fietsend ben je in minder dan 20 minuten bij de opstaplaats van de Fietsboot in Oud-Zuilen. Neem de toeristische route langs de Vecht.
Mijn rondreis door het Italiaanse Molise gaat vanaf kustplaats Termoli het binnenland in. Stranden maken plaats voor wijngaarden, (besneeuwde) bergtoppen en knusse bergdorpen. In dit bijna verlaten deel van Italië zijn leegstaande huizen en zelfs een molen omgebouwd tot bijzondere hotels.
Castel del Giudice met hotel Borgotufi op een van de bergtoppen in Molise
Zodra ik het strand van Termoli en de Adriatische Zee de rug toekeer, verschijnen er wijngaarden in het glooiende landschap. Dan plotseling een groot meer, Riserva Naturale Regionale Lago di Serranella, met de besneeuwde pico de Majella in de achtergrond. En weer iets verder ben ik omringd door de bergen van Parco Nazionale della Majella, een van de natuurparken van Molise. Zandkleurige dorpjes zijn tegen de berghellingen geplakt en her en der staan enkele huisjes op de toppen van spitse bergen. Veel verkeer is er niet. Evenmin als grotere dorpen. Je moet hier tijdig tanken, bedenk ik me.
Het glooiende landschap van Molise, Italië
Hotel Borgotufi in Castel del Giudice
Mijn doel van de dag is hotel Borgotufi in Castel del Giudice. Het bijzondere van dit hotel is dat het een albergo diffuso is, waarbij de kamers verspreid door het dorp liggen. Molise is een van die Italiaanse regio’s die te maken heeft met leegloop. Vele huizen en andere gebouwen blijven onbewoond achter. Die vormen de basis voor hotel Borgotufi in Castel di Giudice. Veel van de huidige hotelkamers waren vroeger stallen. Ze liggen verspreid door het bergdorpje. De gemeente, inwoners en een investeerder zijn samen eigenaar van het hotel. En dus is de betrokkenheid groot. De liefde voor hun regio zie je terug in de sfeervolle kamers. En niet onbelangrijk, dankzij de renovaties zijn alle hotelhuisjes aardbeving-proof.
Een nieuwe dag in hotel Borgotufi in Castel del Giudice
Ochtendwandeling in Castel di Giudice
Het was donker toen ik arriveerde en genoot van een heerlijk diner met veel producten uit de regio. Dus sta ik ’s morgens bijtijds op om rond zonsopgang het dorp rond te lopen. Hogerop zie ik een kerktoren, dat is mijn doel deze wandeling. En dat blijkt nog best een opgave met kronkelige straatjes die vaak niet de kant opbuigen die ik verwacht/hoop en steegjes die enkel doodlopen. Vaak wel met een waanzinnig uitzicht op de omliggende bergen. De rust en stilte zijn verslavend. Je zou niet zeggen dat er in dit dorp ook nog 300 mensen wonen. Als de zon boven de bergen rijst en door de wolken piept, is het droomplaatje compleet.
De straatjes rondom hotel Borgotufi in Castel del Giudice
Een religieus beeldje is nooit ver weg in het katholieke Italië
Biologisch ontbijtje
De ambities eindigen niet bij de realisering van het hotel. Er wordt nog volop gerenoveerd. Meer kamers komen er maar ook een bar en enkele winkeltjes waar lokale producten te koop zullen zijn. Enkele daarvan proef ik bij het ontbijt. De appelsap van biologische appels uit eigen appelboomgaarden is heerlijk dik en smaakvol. Dat geldt ook voor de gewone appels die op het ontbijtbuffet liggen. Ze hebben inmiddels 13 soorten appels in de boomgaarden. En er zijn nog volop testvelden met andere lokale soorten. En die appels zullen ze nodig hebben want er zijn vergevorderde plannen om appels te gebruiken voor een micro-bierbrouwerij.
In de boomgaarden rond BorgoTufi Castel del Guidice groeien vele soorten appels
Activiteiten in Molise
Wanneer je Molise ook bezoekt, er zijn altijd activiteiten om uit te kiezen. ’s Zomers kun je er wandelen in natuurparken, raften en mountainbiken. Wie zin heeft kan tijdens een workshop typisch Italiaanse gerechten leren koken. ’s Winters kun je 30 minuten rijden verderop in het Abruzzo National park (de Abruzzen) wintersporten. Skiën, langlaufen, winterwandelen, het is allemaal mogelijk. Moleasy, een samenwerkingsverband van vijf hotels in de regio, organiseert op verzoek een op maat gemaakte reis met een door jou gekozen thema waarbij je logeert in een of enkele van de hotels.
’s Zomers wandelen in de bergen, ’s winters kun je wintersporten.
Altilia, Romeinse ruïnes
Dwars door Molise lopen 11 transumanza, de ‘groene gras-wegen’ die herders namen (en soms nog steeds gebruiken) om hun koeien en schapen van de hooglanden in Abruzzo naar de lager gelegen delen van Puglia te brengen, en vice versa. Langs de route ligt Altilia, een archeologische vindplaats in Molise. Romeinen en Samnieten voerden in deze regio pittige gevechten. Uiteindelijk wonnen de Romeinen en de overblijfselen van één van hun steden is in Altilia te zien. Ik arriveer vroeg, het hek gaat net open. In alle rust geniet ik van de oude toegangspoorten, het theater, de plek waar de markt was en meer. De ochtendmist maakt de plek extra sfeervol. Latere bewoners hebben her en der op de ruïnes een huis gebouwd. Mooi wel dat die niet weggehaald zijn. Het is leuk te zien hoe mensen eeuwen later gebruik maakten van wat hun voorgangers hebben neergezet.
Een mysterieuze mist maakt Altilia nog specialer
Zodra de hekken opengaan, lopen we Altilia in
Altilia, Romeinse ruïnes
Altilia, een van de Romeinse vindplaatsen in Molise
Albergo diffuso: La Piana dei Mulini
Niet ver van Altilia ligt alweer een albergo diffuso: La Piana dei Mulini. Het is een voormalige watermolen langs de Biferno rivier. Ook deze molen ligt langs de transumanza paden. Ooit werd er wol geverfd van de geschoren schapen die passeerden. Wat hier nog steeds volop te vinden is, is de witte truffel. Michele di Rienzo laat samen met zijn truffelhond Stella zien hoe dat zoeken in z’n werk gaat. Na een opleiding van zes maanden is Stella een volleerde truffelzoeker. In enkele minuten wijst ze een plek aan. Het is een klein truffeltje maar zelfs die zou al zo’n 36 euro opbrengen. Doe mij ook zo’n hond. Stella krijgt een snackje als beloning, wij eten ’s avonds heerlijke pasta met truffel. Michele vertelt dat maar liefst 60% van de witte truffel die wereldwijd gevonden wordt uit Molise komt. Zo’n 6000 truffel hunters verdienen er een leuk zakcentje mee.
60% van de witte truffel wordt gevonden in Molise
Biologische boerderij
Mijn enorme kamer in de molen is minimalistisch ingericht. Iets té misschien basic, zo’n omgeving verdient een knusser interieur. Het restaurant is gelukkig een stuk gezelliger. En het eten uit de regio verrukkelijk. Natuurlijk inclusief truffel, die in royale hoeveelheden gebruikt wordt. Ik raak in gesprek met Nicola en Michele, twee jonge mensen met een idealistische droom. Na hun studie kwamen zij terug naar Molise waar ze nu hun eigen boerenbedrijf ALBA runnen. Ze maken schapen- en geitenkaas, verbouwen biologisch graan en biologische bonen. Het fruit voor hun jams plukken ze in het wild. En ze maken fantastische olijfolie. Alles op de boerderij wordt gebruikt en eventueel hergebruikt. Het resultaat is dat ze geen energie gebruiken maar opwekken.
Nicola laat de kazen zien die zij en Michele maken
Kabbelende rivieren en een Romeinse brug
Na een lange, gezellige avond word ik de volgende ochtend toch weer vroeg wakker. Ik hoor het water van de molen klateren en wil nog wat van de omgeving zien. Als je naar de rivier loopt en dan rechtsaf gaat, kom je bij de ruïnes van een Romeinse brug, vertelde iemand van het personeel de vorige avond. Door de mist wandel ik die kant op. Ook nu weer houdt een hond me gezelschap. Alsof ie de weg wil wijzen. Zodra de brug in zicht is, verdwijnt hij in de mist.
Een Romeinse brug bij albergo diffuso La Piana dei Mulini
Nog eenmaal authentiek Molise
Het is een veel misbruikte uitdrukking, maar Molise is echt authentiek. Er zijn wijngaarden, olijfbomen, herders die al trekkend met hun kuddes groene, onverharde wegen vormen, bergen, kastelen en Middeleeuwse stadjes. En natuurlijk fantastische wijnen en volop biologische groente en fruit.
Dat de 21ste eeuw soms ver weg lijkt, merk ik zeker in het dorp Roccapipirozza. In 1320 werd hier een kasteel met een toren gebouwd. Daaromheen kwamen steeds meer huizen, stallen, kerken en andere gebouwen. In de jaren ’60 van de vorige eeuw was Roccapipirozza een levendig dorp met zo’n 1000 inwoners. Nu wonen er nog maar 70 mensen en begint het verval z’n sporen na te laten. Maar niet voor lang meer. De eigenaar van mijn laatste hotel heeft wilde plannen met het dorp. Daarvoor moet ik later terug.
Het dorp Roccapipirozza Alta in Molise, Italië
Er wonen nog maar enkele tientallen mensen in Roccapipirozza
Een detail van een huis in Roccapipirozza, Molise
Le Sette Querce, de 7 eiken
Maar niet ver van het dorp is nu al een prachtige plek: Le Sette Querce, ofwel: de zeven eiken. Rocco Peluso en zijn broer Vincenzo groeiden op in Sesto Campano, een dorp op 750 meter boven zeespiegel. Ze gingen studeren en zagen dat hun geboortedorp langzaamaan leegliep. Achttien jaar geleden ontstond het idee de vervallen huisjes te renoveren en om te toveren in hotelkamers. Het dorpje ligt fantastisch middenin de natuur met glooiende heuvels. Als je ergens kunt onthaasten en je hoofd kunt leegmaken is het hier. Opnieuw maak ik ik ’s morgens vroeg een wandeling. Ditmaal vergezeld door de 13 ezels die hier heerlijk vrij rondlopen in de bergen. ’s Avonds komen ze altijd terug omdat ze dan extra gevoerd worden.
De omgeving van Roccapipirozza en Sesto Campano
Ezels hebben heerlijk de ruimte bij hotel Le Sette Querce
De ezels komen je ’s morgens zelfs begroeten bij je huisje
Genieten van de natuur en de rust bij Le Sette Querce
De grond bij Le Sette Querce is blijkbaar erg vruchtbaar, deze pompoen is echt enorm
De bejaarde moeder van Rocco werkt nog iedere dag mee op de boerderij
Pizza en wijn, wat wil je nog meer?
Na enkele dagen weet ik dat de inwoners van Molise trotse mensen zijn. Trots op hun regio, de natuur, de dorpen en hun eten en drinken. Verschillende fantastische wijnen stonden er al op tafel. Ik ben verslaafd aan de rode Tintilia wijnen, die enkel in Molise gemaakt worden. De beste wijn uit Molise zou die van wijnhuis di Majo Norante zijn, vlakbij de kust. Deze wordt verkocht bij Harrod’s en staat op de kaart bij alle goede enoteca’s in Europese grote steden. Maar nu is het tijd om olijfolie te proeven, gevolgd door een lesje pizza maken. Na het pizza-diner wordt gevraagd of we naar buiten willen komen. En groot kampvuur brandt, en voor iedereen zijn er vers gepofte kastanjes. Het eten, de natuur, de dorpjes en de gastvrijheid, ik ga het missen als ik weer thuis ben.
Pizza bij Le Sette Querce in Molise
En na het eten gepofte kastanjes bij een kampvuur
Eigenaar Rocco in het museum-huisjes dat nog helemaal authentiek ingericht is
Kaas van de boerderij, gemaakt door de moeder van Rocco
Hasselt is één van de leukste verrassingen van België. Niet teveel toeristen, wel de Belgische gezelligheid. Wandelend door de stad ontdek je (culinaire) hotspots, musea, groene oases en meer. Thema’s genoeg voor een stedentrip-weekendje weg.
Stedentrip Hasselt, de hotspots
1. Smullen met de smaakroute
Zeg je België, dan denk je aan het Bourgondische leven. Hasselt is daar geen uitzondering op. Sterker nog, de stad doet er alles aan de lokale lekkernijen extra onder de aandacht te brengen. Bijvoorbeeld tijdens een culinaire wandeltocht door de stad. Koop bij de Toerisme Hasselt (Maastrichterstraat 59) voor 9 euro een routeboekje (Smaakroute All-In) met daarin bonnen voor het proeven van lokale specialiteiten. Je krijgt onder meer chocolade, jenever, koffie en speculaas voorgeschoteld. Geniet ondertussen van de fijne gevels en mooie pleinen die je onderweg ziet.
Tijdens de smaakwandeling proef je natuurlijk lokale jenever
Dat moet je even proeven, speculaas van dePaifve in Hasselt
2. Loop de Madammen-route
Vrouwen speelden een belangrijke rol in de historie van Hasselt. Tijdens deze wandeling ontdek je alle ins en outs. Zo is het Modemuseum Hasselt een aanrader. Vanwege de tentoonstellingen, maar ook vanwege het gebouw dat vroeger het Grauwzusterklooster was. What’s in a name? Ook in het Begijnhof met een heerlijke groene oase is tegenwoordig een museum/galerie. In Kunstcentrum Z33 bewonder je hedendaagse kunst.
Rustmomentje: een begijnhof in Hasselt.
Jeneverstokerij in kloosterhoeve
Het Jenevermuseum is ondergebracht in een oude stokerij. En die stokerij was dan weer gevestigd in de hoeve van het Witte Nonnenklooster. Leuk trouwens om meer te leren over deze drank die in Nederland ook veel geproduceerd werd. En om te proeven. Gosh, wat is er veel variatie in soorten jenever. Weer wat geleerd. Ook de Grote Markt was een plek waar sterke vrouwen de scepter zwaaiden. Veel weduwen werden waardin en runden een herberg of café.
De brochure met de Madammen-route is voor 3,50 euro te koop bij Toerisme Hasselt (Maastrichterstraat 59).
Veel weduwen hadden vroeger een café in Hasselt
3. Wandelen: Architectuur in Hasselt
Heel soms moest ik even slikken tijdens mijn architectuur-verkenning van Hasselt. Sommige gebouwen zijn nogal uniek. En dat kan fantastisch zijn, maar soms is het ook heel erg wennen. Wat niet wegneemt dat ik blij ben dat zulke gebouwen ook een plek krijgen in de stad. Ik merk zo nu en dan trouwens dat ik een stijl die ik 20 jaar geleden spuuglelijk vond, nu opeens kan waarderen. Dus wie weet ben ik bij een volgend bezoek aan Hasselt heel blij om bijvoorbeeld het Gerechtsgebouw van architectengroep TWINS te zien.
Opvallende architectuur: het Gerechtsgebouw van Hasselt
In het centrum van Hasselt staan nog veel klassieke gebouwen, zoals het Stadhuis
Architectuur-stromingen in Hasselt
Duidelijk wordt wel dat Hasselt een stad is die steeds vernieuwt, van de knusse gebouwen op de markt tot de nieuwe woon- en werkwijken. Zoals bij de Slachthuiskaai, waar een nieuw leefgebied verrezen is. Wat een lekkere locatie, zo aan het water. Daar vlakbij, aan de overkant van het water, zie je op een muur een prachtig street art werk van ROA (een Belgische graffiti artiest uit Gent) van een enorme uil op een muur. De architectuurroute kost 2 euro en is te koop bij Toerisme Hasselt.
Een werk van graffiti artiest ROA
4. Ontdek: Street art in Hasselt
Welke wandeling je ook kiest (of als je gewoon lekker aan het slenteren/winkelen bent), je ziet geregeld kunstwerken op de buitenmuren. Meer dan 100 (internationale) kunstenaars hebben hun, vaak keurrijke, sporen achtergelaten. Wie meer wil weten over de street art in Hasselt kan een app downloaden (Street Art Cities) met alle informatie over de kunstenaars. Of haal bij de VVV en kaart met daarop een fietsroute én een wandelroute langs de mooiste werken. Af fietsend zie je gelijk een stuk meer van de stad. Zin om nog wat verder te fietsen? Rijd door naar Domein Kiewit, een rustig, groen park aan de stadsrand. Daar zoek je een plekje op het terras van Koe-vert, een restaurant gerund door mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Een goeie lunchlocatie!
Een van mijn favoriete street art werken (van akajimmyc) in Hasselt
Zonnetje erbij? Dan kies je voor het terras van restaurant Koe-vert
Gezond lunchen bij restaurant Koe-vert
5, 6, 7. Drie keer shoppen in Hasselt
Wat winkels betreft heeft het compacte Hasselt een heerlijk royaal aanbod van hotspots en klassiekers. Het maakt dus niet uit of je hart sneller gaat kloppen van exclusief en superdeluxe, verrukkelijk vintage of juist van totaly trendy. Bij het Toerisme Hasselt zijn drie plattegronden te halen waarop alle adressen in jouw favoriete stijl staan aangegeven.
Vintage vondsten bij tweedehands winkel Assepoes
Vintage vondsten bij tweedehands winkel Assepoes
Mijn favoriete winkels
- Seventy One (Minderbroederstraat 7), een retrowinkel met kleding en meer in de stijl van toen.
- Woonwinkel Oui, (Aldestraat 50) met prachtig design voor in huis, veel in ingetogen Scandinavische stijl. Een winkel vol verleidingen dus.
- De Fietsbar (Minderbroedersstraat 54) is dé koffieplek voor fietsfanaten. Terwijl jij je cafeïnegehalte weer op peil brengt, kan hier je fiets gerepareerd worden. Ook slenteraars zijn overigens welkom voor drankje of lunch.
- Tweedehandskledingwinkel Assepoes (Bampslaan 37) voor de mooiste retrovondsten. En als je tweedehands koopt, treft je niet alleen unieke stukken aan, je bent ook ook lekker milieuvriendelijk bezig.
- Coffee bar Mucho Gusto (Zuivelmarkt 44) is dé plek voor een oppeppend rustmomentje. Echt goede koffie die ook goed is voor de koffieboeren.
- So Sweet (Dorpsstraat 32) voor hippe kleding in een heel eigen stijl met een lekker vette knipoog naar jaren 50 en 60.
- De Sky Lounge (Torenplein 8) op de 19de verdieping van het Radisson Blu hotel is een mooie afsluiter van een dag shoppen en wandelen. Uitkijkend over Hasselt gaat de dag over in de avond.
Mooie interieurspullen bij woonwinkel Oui
Koffietijd bij Mucho Gusto
Vanaf de 19de verdieping is dit het uitzicht vanuit de Sky Lounge
So Sweet verkoopt hippe kleding met een vintage uitstraling
De Fietsbar, fietsreparatie-atelier en koffie-/lunchadres
8. Leuk en duurzaam: Veranderstad Hasselt
Een duurzame stedentrip wordt voor steeds meer mensen belangrijk. Sommige dingen zijn snel te regelen. Met het openbaar vervoer reizen bijvoorbeeld. Ter plekke vegetarisch of vegan eten is in bijvoorbeeld Hasselt ook geen enkel probleem. Ben je op zoek naar meer duurzame initiatieven, check dan de kaart van Veranderstad Hasselt waarop zo’n 50 duurzame initiatieven staan aangegeven. Niet allemaal geschikt voor de stedentripper, maar er staan ook volop tips op (denk aan restaurants, tweedehands winkels) waar je wel iets aan hebt tijdens een weekendje weg in België. Alvast één tip. Restaurant De Levensboom (Leopoldplein 44) is het perfecte adres voor vegetariërs, vegans en andere dierenliefhebbers. Okay, nog een tip: Oxfam Bookshop (Dorpsstraat 21) met zo’n 12.000 tweedehands boeken. Voor een prikkie sla je een fijn boek op de kop om te lezen in de trein naar huis.
Verrukkelijk vegan eten bij restaurant De Levensboom
Scoor nog even een tweedehands boek bij Oxfam
Meer informatie over wat te doen in deze stad vind je op de website Visit Hasselt.
Afgelopen jaar liep ik een etappe mee van de Boskalis Beach Cleanup Tour, de leukste manier om de stranden van Nederland wat schoner te maken. Ook dit jaar kun je weer meehelpen plastic en ander afval van onze kust te verwijderen. Opruimen was zelden zo gezellig en nuttig tegelijk.
(Plastic) afval verzamelen voor alle leeftijden
De Nederlandse kust van tot Schiermonnikoog is plusminus 523 kilometer lang. Vandaar dat organisator Stichting De Noordzee de route in etappes van 5 tot 10 kilometer heeft opgedeeld. Op de eerste dag begint er één groep in Zeeland en één op Waddeneiland Schiermonnikoog. Iedere dag neemt een volgende groep het stokje over.Twee weken later komen de laatste noordgroep en de laatste zuidgroep bijeen in Zandvoort.
Tientallen enthousiastelingen
Mijn strand-opruimdag begint in Wijk aan Zee met een goede espresso bij strandpaviljoen DITTIS SunSea. Cadeautje van de organisator, die koffie. Lekker! Dan geeft een medewerker van Stichting De Noordzee tekst en uitleg. Welk afval moeten we wel meenemen, wat kun je beter laten liggen, wat kan schadelijk of zelfs gevaarlijk zijn? Nog een groepsfoto en we kunnen op pad. Sommigen met handschoenen (slim) en een grijpertje op zoek naar allerlei soorten afval. Visnetten spoelen geregeld aan, blijkt al snel. Evenals ballonnen (in veel gemeenten al verboden) en plastic rietjes (die zijn vanaf juli 2021 verboden, evenals plastic wegwerpbestek en borden en plastic wattenstaafjes). Nu ik erop let, valt me pas op hoeveel klein afval er op het stand ligt.
Mijn etappe begint bij standpaviljoen DITTIS SunSea
Een espresso als brandstof voor de Boskalis Beach Cleanup Tour
Nog een groepsfoto van de etappe-deelnemers en dan aan het werk
Familieuitje: strand schoonmaken
De groep van vandaag verspreidt zich al snel over het brede strand. De Miss Beauty’s van alle provincies lopen mee, en ik zie veel families met jonge kinderen. Wat een leuke manier om kinderen te leren dat afval in vuilnisbakken hoort. En dat minder plastic gebruiken sowieso een goed idee is. Het traject gaat langs Tata Steel. Oeps, nogal een contrast, de schattige strandhuisjes tegen de duinen en daarachter de hoge schoorstenen van deze voormalige Hoogovens die geregeld enorme blobs aan rook de lucht in blazen.
Tata Steel is altijd aanwezig als je bij Wijk aan Zee op het strand loopt
De Nederlandse Miss Beauty’s lopen ook mee met de strandopruimactie
Beach Cleanup in cijfers
Op de website van Stichting De Noordzee staan veel resultaten van de opruimacties van vorige edities. In 2013 hielpen er 563 vrijwilligers, inmiddels is dat aantal ongeveer vervijfvoudigd. En daar blijft het bij. Vaak zijn er veel meer mensen die willen meehelpen, maar het aantal inschrijvingen is beperkt. Dat eerste jaar werd er 6590 kilo afval van de stranden geplukt. Het meeste afval werd in 2014 verzameld: in totaal 20.078 kilo. De laatste jaren is dat minder. Dat lijkt positief maar de hoeveelheid afval hangt ook af van stroming en getijden dus minder afval betekent niet perse dat zeeën en stranden minder vervuild zijn.
De buit van de dag, zakken vol plastic- en ander afval
Iedere deelnemer van de Boskalis Beach Cleanup Tour levert de zak met afval in
Het afval wordt iedere dag gewogen door Stichting De Noordzee-medewerkers
Meehelpen met opruimen?
In 2020 wordt er weer opgeruimd van 1 t/m 15 augustus. De inschrijving is nu (op 12 maart 2020) nog niet geopend maar je kunt je alvast aanmelden via een voorinschrijving waarna je een mail krijgt zodra de inschrijving opent. Doe dit zeker als je graag wilt meedoen, want veel etappes zijn al heel snel vol en het aantal deelnemers is beperkt.
In 2020 wordt de 8ste Boskalis Beach Cleanup Tour georganiseerd
Je kunt niet jong genoeg beginnen met afval verzamelen
Het hele jaar afval jutten
Op verschillende stranden is ook een grondjutters project gestart. Bij deelnemende strandpaviljoen kun je een jutzak lenen. Daarmee ga je het strand op en verzamel je afval. Een volle tas lever je in bij de strandtent en in ruil krijg je een gratis koffie of ijsje, afhankelijk van de locatie. Op de website van de grondstofjutters vind je een overzicht van deelnemende bedrijven.
Het hele jaar door kun je met een juttas afval jutten op de Nederlandse stranden
MEER PLASTIC OPRUIMEN
In Amsterdam en Rotterdam kun je met de organisatie Plastic Whale het water op in boten gemaakt van afvalplastic. Met een schepnetje ontdoe je grachten en rivieren van zwerfafval. Nuttig en ontzettend leuk om te doen.
Plastic vissen met Plastic Whale in Amsterdam
Nationaal Park Lauwersmeer is één van de stops tijdens mijn rondreis langs de Waddenkust. Dat tripje begon in Groningen en gaat verder in Friesland.
“Nederlanders willen controle houden over water. Dat is niet iets van de laatste jaren maar dat doen we al sinds de inpoldering.” Ik sta bij het Lauwersmeer waar boswachter Jan Willems uitleg geeft met behulp van een kaart. “De Lauwerszee was deel van Waddenzee. Tot er een dijk gebouwd werd.”
De boswachter van Nationaal Park Lauwersmeer geeft uitleg
Nationaal Park Lauwersmeer
De noodzaak voor zo’n dijk bleek na de Watersnoodramp in 1953 waarbij 1836 mensen verdronken. Er werd voor heel Nederland een Deltaplan opgesteld en overal kwamen dijken waarachter het veilig wonen is. Jan: “Er was nog wat gedoe tussen Groningen en Friesland over waar de dijk moest komen. Nu delen Friesland en Groningen dit bijzondere natuurgebied. Na aanleg van de dijk werd het zoute zeewater water heel snel zoeter en er begon van alles te groeien op de zandbanken.”
Dat was overigens niet het plan, want zoveel begroeiing is niet goed voor de aanwezige vogels. Maar ja de natuur doet wat ze wil. Nu zorgen 550 Schotse hooglanders en 350 konik paarden dat de nieuwe aanwas binnen de perken blijft. In de zomer krijgen ze hulp van kuddes gewone koeien.
Konikpaarden houden het landschap in bedwang
Op pad in een vintage jeep
Ik ontmoet Jan bij het activiteitencentrum van het Nationaal Park Lauwersmeer. We springen in een vintage Landrover van ruim 50 jaar oud en stuiteren het natuurgebied in. Het begrip schokbreker bestond een halve eeuw geleden vast nog niet. We passeren het Land van juffrouw Ali met zoute grond waarop veel bijzondere planten groeien zoals orchideeën. Als je hier eind mei, begin juni bent, rijd je door een fleurige bloemenzee, leer ik. De bijzondere bloemen groeien ook op de gratis toegankelijke stranden van gras. Die moeten gemaaid worden, maar altijd om de orchideeën heen.
Met een jeep Nationaal Park Lauwersmeer verkennen
McDonalds voor vogels
Dan parkeert Jan de jeep tussen de struiken, voor een koffie met koek-stop. Maar we zijn niet de enige die er eten en drinken. Nationaal Park Lauwersmeer is als een McDonalds voor alles wat vliegt. Rondtrekkende vogels eten bijvoorbeeld veel duindoornbessen.
Zo’n jeeptocht is heerlijk, maar zelf het natuurgebied intrekken kan ook. Er zijn verschillende wandelingen en fietsroutes uitgezet. Je kunt zelfs helemaal om het meer heen fietsen, een toertje van 43 kilometer. Ook in het donker is het natuurgebied een aanrader. Lauwersmeer is een van de officiële blackspots van Nederland. Bij gebrek aan kunstmatig licht in de wijde omgeving, zie je de sterren veel helderder. Er is een speciale toren gebouwd waar je in alle rust de hemel kunt bewonderen.
Koffie met koek-stop bij het Lauwersmeer
Vanaf deze toren kun je ’s avonds sterren kijken
Vegan bij restaurant ‘t Ailand
Maar ik ben overdag in het gebied. En buitenlucht maakt hongerig. Dat wordt dus lunchen bij ’t Ailand in de haven van Lauwersoog, aan de Friese kant van het Lauwersmeer. Het restaurant wordt gerund door Barbara en Jan Geertsema. Barbara was ooit vegetariër maar nu gaat ze toch van maandag t/m donderdag het wad op om te vissen. En ze eet die vangst ook. Het restaurant ontstond per ongeluk. Aanvankelijk was het een ontmoetingsplek waar mensen even koffie dronken en wat kletsten. Maar al snel bleven mensen langer zitten, en wilden ze ook iets te eten. Tussen het vissen door werden drie garageboxen zonder ramen omgebouwd tot de knusse plek die ’t Ailand nu is. Ik eet er heerlijk vegan tempeh, hummus met zeewier, brood met zeewier en een groentesoep. Want ja, de kok draait zijn hand niet om voor plantaardige gerechten.
Uitkijken over het water bij restaurant ’t Ailand
Milieuvriendelijke excursies
Restaurant ’t Ailand is geopend van vr t/m zo van 11.00 tot 19.00 uur. En, heel leuk, je kunt er ook op plasticsafari met een rubberboot. Lekker diervriendelijk ‘vissen’ en nog goed voor het milieu ook.
IJs van Zuco in Dokkum
Dan verlaat ik Groningen en ga verder op onderzoek in buur-provincie Friesland. Ik heb helaas geen tijd om Dokkum uitgebreid te verkennen. Maar natuurlijk is er altijd tijd voor ijs, vegan ijs welteverstaan. Bij Zuco hebben ze ook dierlijk ijs van melk van hun eigen coöperatie maar standaard heb je ook keuze uit enkele veganistische smaken. En man o man, wat zijn die lekker. Dokkum gaat op de lijst voor een tweede bezoek in de zomer. De koffie die ze er schenken is trouwens ook een aanrader.
Mooi plaatsje, dat Dokkum, die gaat op mijn bucketlist
Zuco in Dokkum is ook de plek voor een goede espresso
Vegan ijs eten bij Zuco in Dokkum
Culinaire topper in Harlingen
Ruim op tijd voor het diner check ik in in mijn hotel voor één nacht in Harlingen, met de toepasselijke naam Hotel Harlingen. Mooi centraal gelegen in het winkelgebied. En op loopafstand van het restaurant voor het diner, ’t Havenmantsje. Wow, dat is een avond lang genieten van een perfect 100% plantaardig menu. Dit is Mischelinsterrenkwaliteit voor een betaalbare prijs. Van het toetje met onder meer mandarijnsorbet en kokos tom kai krijg ik bijna tranen in mijn ogen, zo lekker. En dat terwijl ik eigenlijk bijna standaard desserts afsla omdat ik hartig nu eenmaal lekkerder vind.
Restaurant ’t Havenmantsje in Harlingen bij daglicht
Een Michelinster waard, restaurant ’t Havenmantsje in Harlingen
Dineren in restaurant ’t Havenmantsje in Harlingen
In het volgende deel verken ik Harlingen verder. En reis ik door naar Noord-Holland. Mijn reis begon in Groningen waar ik kennis maakte met de natuur en de ziltige zaligheden van de Waddenkust.
Café ’t Zielhoes waar Bob Dylan koffie dronk
De Waddenkust is een bijzonder stukje Nederland: ze verbindt drie provincies, de Waddenzee is nooit ver weg. Ik maakte een roadtrip langs Groningen, Friesland en Noord-Holland. En zag veel natuur plus her en der een stad(je) voor de afwisseling. Bovendien blijkt de Waddenkust een soort openlucht supermarkt. Deel 1 van mijn rondreis langs de Waddenkust.
Rondreis langs de Waddenkust, natuur met UNESCO-vermelding
In het hoge noorden in Groningen
Mijn ontdekkingsreis langs de Waddenkust begint in Groningen. Als de provincie in het nieuws is, dan gaat het vaak over de gaswinning en bijkomende problemen. Maar gelukkig blijkt er ook veel positiefs over Groningen te melden. Het eten bij restaurant Prinsenhof in de stad Groningen bijvoorbeeld. Sinds ik vegan eet, stuit ik nog weleens op problemen. Maar de kok van Prinsenhof blijkt er totaal geen probleem mee te hebben een voortreffelijk plantaardige menu te bereiden. Ik eet een heerlijke Aziatische soep, smaakvolle groenten met onder meer zoete aardappel en toe fijne vegan friandises. Een aanrader voor veganisten dit restaurant. Het is trouwens ook een fijn hotel.
Restaurant Prinsenhof in de stad Groningen
Heerlijk vegan eten in restaurant Prinsenhof
Roadtrip Waddenkust
Naar Groningen kon ik nog met de trein, voor de rest van mijn rondreis langs de Waddenkust is een auto echt nodig. Wil je milieubewust reizen, huur dan een elektrische auto. Mijn eerste stop is de zeedijk van Noordpolderzijl, het noordelijkste stukje van het Groningse vasteland. Het bruine café ’t Zielhoes in de voormalige sluiswachterswoning is verrukkelijk traditioneel met tapijtjes op de tafels. Een perfecte plek voor een beker warme chocolademelk na een herfst- of winterwandeling over de zeedijk. Bob Dylan bezocht het ‘t Zielhoes ooit. Auteur Herman Sandman ontdekte dat de zanger er aan de bar een kop koffie gedronken had. Dylan fietste blijkbaar graag in Noord-Groningen. Sandman stuurde de musicus een mail en deze bevestigde het verhaal, inclusief details.
Café ’t Zielhoes waar Bob Dylan koffie dronk
Een echt oud bruin café, ’t Zielhoes in Noordpolderzijl
Noordpolderzijl in Groningen
De sluis is tegenwoordig gesloten maar vormt wel een mooi vertrek- en aankomstpunt voor wadloopwandelingen. Aan de zeekant van de dijk ligt een kleine haven die alleen met vloed bereikbaar is. Ben je hier rond eb dan zie je vrijwel alleen maar modder. Op de kwelders groeit onder meer zeekraal en dat mag je ook plukken voor eigen gebruik. Ik krijg gelijk weer trek. De kwelders blijken niet alleen een natuurlijke supermarkt voor mensen maar ook voor vogels. Ze komen hier op doorreis naar het zuiden of het noorden even bijtanken. Hier blijkt ook hoe dichtbij Duitsland is. Rechts in de verte zie ik het Duitse Waddeneiland Borkum.
De dijk bij Noordpolderzijl is startpunt van wadwandelingen
De Waddenzee is UNESCO Werelderfgoed
Wijn uit Nederland
Het zilte van de zee maakt dorstig. En wat lest er beter dorst dan wijn? Water waarschijnlijk maar wijn is wel de lekkerste optie. En zelfs in Groningen vind je wijngaarden, zoals Hof van ’t Hogeland waar de Groot Maarslag-wijnen vandaan komen. In 2013 plantte Elma Middel haar tuin vol met wijnranken. Het was niet haar eerste keuze. Ze wilde haar huis eigenlijk verkopen maar door de aardbevingen kwam er geen koper. Ze had op haar twee ha grond altijd paarden lopen maar die had ze al verkocht. En daarmee opnieuw beginnen was geen optie. En dus staan er nu lange rijen met Solaris en Johanniter druiven. Solaris kun je in september oogsten, de Johanniter goed een maand later. De Groot Maarslag-wijnen blijken beide witte droge wijnen met een alcoholpercentage van 12.5% en een lekker zuurtje.
In de zomer en het najaar hangen hier trossen biologische druiven
Volledig biologische wijnen
De grond onder deze Groningse wijngaard bevat veel calcium en zelfs een beetje zout. Misschien heb we daarom ook geen schimmels, overpeinst Elma. Er is geen organic label maar de wijn wordt wel op biologische wijze gemaakt. Na het oogsten gaan de druiven naar Twente waar bij Neerlands Wijnmakerij de wijnen worden gemaakt. Wil je deze wijn proeven, dan moet je naar het Hof van ’t Hogeland of een van de restaurants waar deze wijnen geschonken worden. De productie is klein en Elma raakt de flessen makkelijk kwijt in de omgeving, dus elders in Nederland vind je ze niet. Beter ook want die kleine footprint hoort ook bij de romantiek van een kleine wijngaard.
Groot Maarslag wijn van wijngaard Hof van ’t Hogeland in Groningen
Abraham’s Mosterdmakerij
Sinds mijn bezoek aan de Waddenkust weet ik ook waar Abraham de mosterd haalt. Namelijk in Eenrum bij Abraham’s Mosterdmakerij. Dit ambachtelijke fabriekje is ook een museum en je kunt er gratis rondkijken of een rondleiding volgen (rondleidingen alleen in het weekend om 14.30 uur). Ik leer er bijvoorbeeld dat mosterd na het openen van het potje heel snel veel van de scherpte verliest. Er worden in de fabriek verschillende soorten mosterd gemaakt. Maar Abrahams biologische mosterd wordt tegenwoordig weer gemaakt van zwart mosterdzaad uit Groningen. In het restaurant kun je verschillende gerechten met mosterd proeven.
Abraham’s Mosterdmakerij in Eenrum, waar ook biologische mosterd gemaakt wordt
Slapen in een bedstee
Marenland in Winsum is het hotel voor de eerste nacht. Sinds enige tijd is er bij deze camping ook een bedstee-hotel. Even terug naar vroeger dus maar wel op een hippe manier. De kamers hebben een lichte, Scandinavische uitstraling. Mijn kamer voor deze nacht is nummer vier, en dat blijkt de familiekamer met twee bedstedes én een slaapbank twee bedstedes én een slaapbank. Knus hoor, slapen in een bedstee, maar als je er een deelt met je lief, is het voor degene die achteraan ligt wel lastig om ’s nachts uit de bedstee te kruipen. Marenland heeft ook een restaurant in een mooie, aangebouwde kas waar je ’s morgens heerlijk ontbijt.
Slapen in een bedstee bij hotel Marenland in Winsum
Ontbijten bij hotel Marenland in Winsum
Waddenkust, knus stukje Nederland
De ligging van hotel/camping Marenland is heel gunstig. Het treinstation van Winsum ligt op 12 minuten loopafstand. Vandaar vertrekt de trein naar onder meer Groningen. Vlakbij het hotel vertrekt ook de bus naar Pieterburen, voor een gezonde dosis zeehondjes. Maar ik volg in alle vroegte het schelpenpad langs het Winsumerdiep. Na ongeveer 300 meter sta ik in het centrum van het lieflijke Winsum. Aan de overkant van het water ligt de wijk Obergum, dat deel uitmaakt van Winsum maar soms ook als apart dorp bestempeld wordt. Hier ligt prachtig in het groen de hervormde kerk Obergum. Wat een knus stukje Nederland.
Ik volg in alle vroegte het schelpenpad langs het Winsumerdiep
De hervormde kerk Obergum in Winsum
Huizen bij de Obergum kerk in Winsum
Binnenkort deel 2 van mijn road trip Waddenkust
MEER BLOGS
Meer weten over een eerder bezoek aan noordelijk Nederland? Lees hier alles over mijn stedentrip Groningen.
Of zak een stukje af en ga naar Flevoland waar ik drie bijzondere wandelingen maakte.
Dwaalgasten van Karin van der Molen
Duurzaam op vakantie wordt steeds leuker en makkelijker. Overal zijn initiatieven die rekening houden met mens, milieu, cultuur en natuur. Een nieuwe digitale brochure zet de leukste ecotoerisme-initiatieven van Frankrijk op een rij.
Vegetarisch op hoog culinair niveau bij restaurant Annadata. Foto: Annadata
Mijn eerste reis naar Frankrijk was op culinair gebied geen succes. Als vegetariër at ik vrijwel de gehele vakantie salade chèvre chaud. Eén keer werd ik zelfs een restaurant uitgebonjourd met een ‘Dit is een réstaurant!’, vegetariërs waren duidelijk niet welkom.
Afijn, tijden veranderen en Frankrijk heeft nu genoeg leuke hotspots waar vegetariërs en vegans wél welkom zijn. Atout France heeft een digitale brochure gemaakt (fijn, duurzamer dan papier en altijd bij de hand): Conscious Travel Frankrijk, met fantastische vega restaurants en andere leuke duurzame toeristische initiatieven.
Hotel met duurzame, vegan spa
Een vakantie naar Frankrijk wat duurzamer maken, kan al door de trein te nemen in plaats van auto of vliegtuig. Eventueel huur je ter plaatse een elektrische auto. Of je gaat verder per fiets, een gewone of een e-bike. De volgende stap is een duurzaam hotel. In de brochure viel mijn oog op het kasteel van Massillan in de regio Provence-Alpes-Côte d’Azur. Het hotel is met gebruik van allerlei duurzame middelen gerenoveerd. En er is een bio-spa waar biologische, veganistische producten gebruikt worden. Bij het kasteel hoort bovendien een biologische moestuin van formaat waar de chateau-chef veel van zijn ingrediënten bij elkaar sprokkelt.
Hotel Chateau de Massillan met een duurzame bio-spa. Foto: Chateau de Massillan
Op de zeebodem lopen in Normandië
Dichter bij huis hoop ik me nog een keer aan te sluiten bij de wandelaars in de baai van Mont-Saint-Michel in Normandië. Snuif de lekkere zilte zeelucht op, geniet van het uitzicht op de iconische Mont-Saint-Michel terwijl je met je blote voeten over de zeebodem loopt. Hoe ontspannen kan inspanning zijn?
Wandelen in de baai van Mont-Saint-Michel. Foto: Yvon Boelle-CRT-Normandie
Vegetarisch in Bretagne
Iets zuidelijker zoek ik vervolgens een goed tafeltje bij restaurant Annadata (In Saint-Malo). Was er tijdens mijn eerste reis maar één zo’n restaurantje geweest. Alles is vegetarisch maar dan wel op hoog culinair niveau. Je kunt er eens per maand ook een kookles volgen. Mijn volgende, duurzame, trip naar Frankrijk begint steeds duidelijker vormen aan te nemen.
Vegetarisch restaurant Annadata in Saint-Malo. Foto: Annadata
MEER DUURZAAM FRANKRIJK
Nog veel meer duurzame tips lees je in de brochure Conscious Travel Frankrijk.
Nog een aanrader, fietsen in de Bourgogne wijnstreek. Langs wijngaarden, kastelen en sfeervolle dorpen en stadjes.
Wandelen in Flevoland betekent ronddwalen in de jongste provincie van Nederland. Maar jong wil niet zeggen dat er niets bijzonders te vinden is. Ik ging naar Urk, Schokland en het Waterloopbos voor enkele unieke wandelingen met een verhaal.
Bijzonder wandelen in Flevoland: genieten op Schokland
Flevoland-wandeling 1
Een eiland op het droge, dat is Schokland. Eeuwenland waren bewoners overgeleverd aan de nukken van de Zuiderzee. Stormen en het woeste water bedreigden land en mens. Die eeuwige strijd tegen de natuur maakte het leven van de Schokkers niet eenvoudig. Maar ze hielden stug stand tot in 1859 de regering besluit dat leven op het eiland niet langer verantwoord is. De laatste Schokker verlaat het eiland. En in 1942 verliest ook het eiland het gevecht want dan wordt water land dankzij de inpoldering en Schokland is dan onderdeel van de Noordoostpolder.
Uitzicht over Schokland en de Noordoostpolder
Schokland is UNESCO Werelderfgoed
Van bovenaf kun je de contouren van het oude eiland nog zien. En dat dit een uniek gebied is, blijkt ook uit de toekenning van de UNESCO-status. Het was het eerste Werelderfgoed van Nederland. Waar water was, zijn nu weilanden en akkers. Op Schokland zelf vind je een museum met enkele historische gebouwen en een gesteentetuin met zwerfkeien die er zo’n 200.000 jaar geleden door gletsjers zijn achtergelaten.
Wandelen langs de contouren van het voormalige eiland Schokland.
Kunstroute ‘Dichter op het Land’
Deze zomer is Schokland nog mooier dankzij 20 openbare kunstwerken die over het noordelijke deel van het voormalige eiland zijn uitgestrooid. En bij elk kunstwerk hoort een gedicht. Vandaar de naam Dichter op het Land. De route begint bij museum Schokland waar je kunt parkeren en eventueel ook een fiets kunt huren. Maar wandelen langs de 20 kunstwerken is wel zo leuk. De hele route is een kilometer of 7. Bij de infobalie van Museum Schokland kun je een route kopen met een houten kaft. Bij elk kunstwerk vind je vervolgens een brievenbusje met daarin een kaart met een gedicht en foto’s. Die kaarten voeg je toe aan de kaft. Aan het eind van de route heb je een unieke gedichtenbundel als herinnering aan Schokland.
Dichter op het Land op Schokland met kunst van Dwaalgasten van Karin van der Molen
Duurzame kunst op Schokland
Een van de land-art kunstwerken die mij het meest aansprak, was Dwaalgasten van Karin van der Molen (zie hierboven). Het staat in het noorden van Schokland, vlakbij de voormalige haven. De groep van 7 mensfiguren is onder meer gemaakt van oude visnetten van Urk en plasticafval. Mooi en duurzaam. Iets verderop kun je in een huisje een video-kunstwerk van Pat van Boeckel ervaren, relaxt liggend op een soort schommel. Van Boeckel is trouwens ook de curator van de kunstroute. Niet ver daarvandaan ligt de Jellyfish van Elena Redaelli op het droge, een mooi fragiel kunstwerk. En zo gaat het nog een paar kilometers door. Steeds word je verrast door kunst en bijbehorende gedichten.
Kunstroute Dichter op het Land op Schokland met de Jellyfish van Elena Redaelli
De land-art en poëzie-route Dichter op het Land is een maand langer dan gepland te bezichtigen. Je kunt de route nog tot 27 oktober 2019 bewonderen. Daarna kun je natuurlijk nog wel genieten van de natuur op Schokland. Helaas is Schokland niet per openbaar vervoer bereikbaar. Maar je kunt een bezoek aan Schokland goed combineren met Urk, zo’n 13 km fietsen verderop.
Schokland: Dwaalgasten van Karin van der Molen
Schokland, het voormalige eiland ligt nu ingepolderd in de Noordoostpolder
Flevoland-wandeling 2
Wandelen: Ginkiestocht op Urk
In de tijd van voor de inpoldering van de Zuiderzee was Urk het buureiland van Schokland. Urk is nog altijd bewoond. Sterker, het is er drukker dan ooit met inmiddels zo’n 21.000 inwoners. Of bewoners misschien, want de Urkers zeggen dat ze óp Urk wonen, alsof het nog altijd een eiland is.
De skyline van Urk, nu onderdeel van de Noordoostpolder, Flevoland
Over ginkies en steegjes
Gids Alice, gekleed in traditioneel Urker klederdracht, leidt me rond door het oude deel van het dorp tijdens een ginkiestocht. Een ginkie is een steegje, leer ik. En daarvan zien we er vele tijdens de wandeling. Vanaf de 17de eeuw werd er volop gebouwd op eiland Urk. Veel ruimte was er niet, dus de huisjes stonden dicht op elkaar op het licht hellende eiland. Op het hoogste punt staat de vuurtoren, zelf ook zo’n 18 meter hoog. Hij staat er nog altijd, maar is inmiddels werkloos. Het licht uit de toren kwam uit Canada, en draait daarom linksom, waar alle andere vuurtorens in Nederland rechtsom draaien. Zelfs de vuurtoren op Urk was eigenzinnig. In de zomermaanden kun je de toren beklimmen en word je getrakteerd op een weids uitzicht.
Alice vertelt tijdens een Ginkiestocht over het leven op Urk
De vuurtoren van Urk is met pensioen maar blijft een mooi baken
Monument voor verdronken vissers
We zijn dan het vissersmonument vlakbij het Kerkje aan de Zee al gepasseerd. Het monument is een beeld van een vissersvrouw die over zee staart met daarbij marmeren plaquettes die laten zien dat lang niet iedere visser terugkwam. Vele zeemannen lieten en laten het leven op zee of IJsselmeer. Een enkeling pas 8 jaar jong. We slenteren door en horen hoe Urk van eiland vasteland werd, en hoe zout water zoet water werd. Met alle gevolgen voor de vissersbevolking. Bijzonder dat vis nog altijd een grote rol speelt in het dorp, zo’n 65% van de inwoners leeft er nog van. Dit omdat Urk de grootste visafslag van Europa heeft, aldus Alice. Zelf lusten ze ook wel een visje. Veel bewoners eten nog heel traditioneel iedere vrijdag vis plus rijst met melk en boter.
Monument ter nagedachtenis aan alle vissers die niet terugkwamen op Urk
Zo’n 65% van de bewoners van Urk leeft nog van de vis
De geboortesteen van Urk
Smalle, slingerende ginkies leiden naar bescheiden vissershuisjes waar gezinnen met vaak tien of meer kinderen in woonden. Al die kinderen werden niet door de ooievaar gebracht maar werden per roeiboot opgehaald bij de Ommelebommelestien, zo onthult Alice een dorpsgeheim. Een van die baby’s was trouwens schrijver Appie Baantjer. Met zulke grote gezinnen was het passen en meten in die kleine vissershuisjes maar het scheelde dat jongens vanaf een jaar of tien, elf al meegingen op visvangst. En meisjes van diezelfde leeftijd werden vaak dienstmeisje bij rijke families elders in Nederland. Soms kwamen ze maar twee keer per jaar thuis. Bij het museum Het Oude Raadhuis hoort een oud vissershuisje waar je kunt zien hoe de families leefden.
De kleine vissershuizen op Urk staan dicht op elkaar
Dat Urk met de tijd meegaat, blijkt als je op de dijk bij een van de dorpsstranden staat: in de verte doorklieven de wieken van 70 hypermoderne windmolens de lucht. Niet iedereen op Urk is er blij mee, ik vind het wel een mooi gezicht.
Een van de dorpsstranden op Urk, Flevoland
Voor de kust bij Urk staan 70 windolens
Flevoland-wandeling 3
Wandelen door het Waterloopbos
Een bezoek aan Schokland kan ook gecombineerd worden met het Waterloopbos, 15 kilometer fietsen verderop. In Vollenhove, op enkele kilometers van het Waterloopbos, kun je fietsen en e-bikes huren bij Vollenhove 2wielers.
De komende jaren worden diverse schaalmodellen in het Waterloopbos gerestaureerd.
Bos als openluchtlaboratorium
Ik had er nog nooit van gehoord maar in dit Waterloopbos in de Noordoostpolder werden decennialang plusminus 200 onderzoeken naar waterwerken gedaan. Het is eigenlijk een groot openluchtlaboratorium. Allerlei dingen als havens, tunnels, rivieren en kusten werden hier nagebouwd en nagebootst. Niet alleen Nederlandse maar bijvoorbeeld ook de Libische oliehaven en de haven van Bangkok. Veel van die modellen zijn in de jaren nadat het laboratorium in 1996 sloot overwoekerd door de natuur. Maar enkele bouwwerken zijn nog altijd zichtbaar in dit polderbos in Flevoland.
Wandelen in het Waterloopbos in Flevoland
In het Waterloopbos is het Kunstwerk Deltawerk// van RAAAF en Atelier de Lyon te zien
Stormvloedkering als kunstwerk
Bij Paviljoen Het ProefLab kun je niet alleen iets drinken of eten maar ook een kaart krijgen met daarop verschillende wandelroutes (waaronder twee voor rolstoelgebruikers). De kortste is slechts 1.1 km, de langste 8.3 km. Alle routes beginnen bij de Stormvloedkering. Hier werden in een 240 meter lange goot zeegolven nagebootst. Nu zie je op die plek het kunstwerk Deltawerk//, ontworpen door kunstenaars RAAAF en Atelier de Lyon. Een prachtige en indrukwekkende creatie waar je doorheen kunt dwalen terwijl enorme betonnen platen boven je uit torenen.
Deltawerk// van RAAAF en Atelier de Lyon te zien in het Waterloopbos
Kunstwerk Deltawerk//, ontworpen door kunstenaars RAAAF en Atelier de Lyon
Werken aan het waterloopbos
De route gaat verder en al snel ben ik omgeven door bomen en stilte. Vogels, vlinders en andere fladderaars vliegen voorbij, op de grond zie ik al de eerste paddenstoelen tussen gevallen bladeren. Dan weer een monument, van een heel andere orde dan het Deltawerk//. De bemoste Romijnstuw ligt middenin het polderbos. De stuw is bescheiden qua omvang maar belangrijk omdat deze heel nauwkeurig de juiste hoeveelheid water door kon laten. Het leuke van de wandeling is dat je volop kunt genieten van al het groen maar ook zo her en der op een onderzoeks-locatie stuit. Het Waterloopbos is trouwens weer volop in ontwikkeling. In de komende jaren worden er tien schaalmodellen gerestaureerd. Wil je meer wandelen dan enkele kilometers, dan loop je zo het naastgelegen Voorsterbos in voor nog veel meer natuur.
Het Waterloopbos was jarenlang een openluchtlaboratorium
Kamperen in de Noordoostpolder
De naam Netl kennen sommigen misschien nog van de van brandnetel gemaakte kleding. Die kledinglijn is gestopt, maar Netl is nog wel een ontzettend inspirerende ontmoetingsplek in de Noordoostpolder. Er zijn campings en je kunt overnachten in groepshotels maar er zijn ook cosy containerwoningen en andere kleinere woningen en wagens. Of ga lekker een dagje aan een meer zitten en wandel door de duinen en de bamboebossen. Ook een aanrader: de gezonde en heerlijke lunches bij het strandpaviljoen. De Wildste Tuin van Flevoland is in de winter gesloten. Logeer/kampeer je er niet, dan betaal je 7,50 euro entree. Maar er zijn ook (beperkt) Eet&Drink vouchers beschikbaar dus als je er gaat lunchen betaal je geen extra entree.
Middenin de Noordoostpolder waan je je aan het strand bij Netl.
Lekker en gezond eten bij Netl in de Noordoostpolder
Hier vind je meer algemene informatie over Flevoland.
Meer wandelen in Nederland!
Eens per jaar (tijdens het Pinksterweekend) kun je in de Zaanstreek wandelen over water. Uniek en ontzettend leuk (vooral met mooi, warm weer).
Wandelen over water in Zaandijk
Fietsroute Die Bergstrasse ligt in de warmste regio van Duitsland. Een mooie voor- en najaarsbestemming dus. Wij kozen voor standplaats Heidelberg en maakte vandaar enkele tochtjes naar romantische stadjes in de buurt.
Het landschap langs de Bergstrasse fietsroute in Duitsland
“When angels are on holiday the weather is nice”, is de reactie van iemand in Weinheim, als we zeggen dat we zo ontzettend blij zijn met het aangenaam warme, zonnige weer zo vroeg in het voorjaar. Mijn reisgenote en ik moeten er bijna van blozen. Een meer nuchtere verklaring is natuurlijk dat de Bergstrasse in de warmste regio van Duitsland ligt. Vandaar de bijnaam Duits Toscane. Afijn, hoe dan ook, we genieten. Het eerste wat we dan ook doen als we in Weinheim aankomen, is fietsen stallen en een plek uitzoeken op een van de vele terrasjes op het Marktplein voor een koffie met croissant.
Koffietijd? Zoek een plekje op het centrale plein vol terrassen in Weinheim
Fietsen van Heidelberg naar Darmstadt
We hebben er dan al een fietstocht vanaf Heidelberg opzitten via de Bergstrasse die van Heidelberg naar Darmstadt loopt, een traject van ongeveer 85 kilometer langs onder meer glooiende wijngaarden en rijen fruitbomen. Of eigenlijk zijn er twee routes, de klassieke route en de natuurroute die elkaar op sommige plekken kruisen. Op het stuk Heidelberg-Weinheim is de natuurroute veel vlakker dan de klassieke. Dus wie niet meer hoogtekilometers wil maken dan strikt noodzakelijk…
Al fietsend passeer je verschillende schattige dorpjes
Volop historie in Weinheim
Weinheim is klein maar desondanks een stadje waar we uren blijven plakken. De eeuwen historie spatten hier van de huizen, kerken en kastelen. En alles ziet er zo schattig uit dankzij de vele vakwerkhuizen. Vroeger waren er in de stad veel leerlooierijen en aan de prachtige huizen te zien verdienden enkelen daar goed geld mee. Het marktplein waar ook het oude stadhuis staat, was de plek voor de handel. Nu geniet iedereen daar op de terrassen van het goede leven.
Een van de knusse straten in Weinheim
Kunstig vakwerk in Weinheim, Duitsland
Maar dé verrassing van Weinheim is het vele groen. Er is een rozentuin, een homeopathische tuin, een exotisch bos en, onze favoriet, een botanische tuin Hermannshof. Het is een oase van bloeiende planten en bloesemende bomen, mede dankzij het mediterrane klimaat. De oudste bomen zijn al ruim 240 jaar oud.
Rondom Weinheim is het vooral heerlijk groen
Tulpen, tulpen, tulpen, het lijkt Nederland wel hier in Weinheim
Een van de oudste bomen in Weinheim, Duitsland
Culinair genieten langs die Bergstrasse
Van de Hermannshof is het enkele minuten wandelen naar de kasteeltuin. We waren van plan op het marktplein iets te eten maar kregen de tip om naar het Schlosspark restaurant te gaan. Misschien niet de plek om in een sportieve fiets-outfit te gaan zitten, maar wij hebben gelukkig een redelijk nette broek met T-shirt aan. Het restaurant is een mooie mix van een klassiek, chique decor met moderne inrichting. En de gerechten? Te lekker. En zo betaalbaar ook, bijvoorbeeld een hoofdgerecht van zalm op aspergerisotto en een soepje vooraf voor 14 euro.
Tijd voor de lunch in Weinheim langs de Bergstrasse
Heuvelachtige Bergstrasse
De terugweg begint met enkele pittige hellinkjes maar gaat daarna dalen we voornamelijk. Het eerste stuk is het wel goed opletten op de bordjes want we blijven links- en rechtsaf slaan, maar als we Weinheim eenmaal uit zijn, wordt het makkelijker. De weg gaat over in een rustig landweggetje en daarna in een fietspad. Een van de leukste stadjes die we op de terugweg passeren is wijnstad Schriesheim. Buurstad Ladenburg laten we even links liggen (of eigenlijk rechts) want dat is de bestemming voor morgen. Voor we er erg inhebben, zien we de eerste huizen van Heidelberg alweer.
Nog 18 km dan zijn we weer in Heidelberg
Fietsen langs de Neckar
Dag twee voelt Heidelberg al als thuis en dus besluiten we even niet op bordjes te letten maar kriskras door de stad richting rivier te fietsen. Er liggen verschillende bruggen over de Neckar, dus het is eenvoudig om naar de overkant te komen. We beginnen weer met een stuk Bergstrasse maar die buigt op een gegeven moment af en wij willen graag zo dicht mogelijk langs de rivier blijven rijden want ook daar ligt een heerlijk fietspad. Het is genieten van de ruisende gele koolzaadvelden en de fluitende vogels. Wat een rust. Ladenburg is wat bescheidener van omvang dan Weinheim. Maar ook hier zorgen de vele vakwerkhuizen weer voor sfeer. Er zijn volop terrassen voor een kop koffie en op vrijdag is er markt, altijd leuk. En handig voor het inkopen van wat picknickspullen voor een al fresco-lunch op een bankje aan het water.
Bruggen over de Neckar verbinden de twee dele van Heidelberg
Het charmante stadje Landenburg ligt ook langs de Bergstrasse
Let op de details op de huizen in Ladenburg, Duitsland
Koffie op een knus terras in Ladenburg langs de Bergstrasse
Relaxt fietsen lang de rivier
Net voor we Ladenburg in reden, zagen we een pontje naar de overkant. Een kaartje met fiets kost maar 60 cent en aan de overkant blijkt er alweer een fietspad vlak langs de rivier te lopen. Op ons gemak trappen we de 16 kilometer terug. Tijd genoeg om ’s middags Heidelberg te verkennen. Alles over de bezienswaardigheden en hotspots in Heidelberg beschreef ik al in een eerdere blog.
Met het veerpontje naar de overkant van de Neckar rivier
De kastelen van die Bergstrasse fietsroute
De Bergstrasse rijgt zo’n 30 kastelen en paleizen als een parelketting aan elkaar. De mooiste is waarschijnlijk het slot in Heidelberg. Dit kasteel was het decor van een romantisch liefdesverhaal: dat van de zeventienjarige Frederik V die trouwde met de even oude Engelse Elizabeth Stuart. Voor haar veranderde hij het eeuwenoude fort bovenop de berg in een paleis. Vanuit de paleistuin heb je een wijds uitzicht over de rivier en de prachtige Alte Brücke. Heidelberg is een bruisende studentenstad, met meanderende straatjes, een lange autovrije winkelstraat, prachtige bouwwerken en veel restaurants en cafés.
Ontdek het romantische verhaal van dit slot in Heidelberg
De trendy wijken van Heidelberg
We springen nog even op de fiets om de statige panden in de chique wijk Neuenheim aan de overzijde van de Neckar te bewonderen. En voor een dosis hip en trendy peddelen we naar de wijken die grenzen aan de oude stad: Bergheim en Weststadt. De Märzgasse en de Plöck zijn de straten voor leuke winkeltjes en hippe koffietentjes. Nog zin in een beetje cultuur? Dan is Sammlung Prinzhorn (Voßstrasse 2) een aanrader. De kunst die je hier ziet, is gemaakt door psychiatrische patiënten. We eindigen de dag in Cave 54 (Krämergasse 2), de oudste jazzclub van Duitsland waar zelfs Ella Fitzgerald op het podium stond.
Cultuur snuiven bij museum Sammlung Prinzhorn in Heidelberg
De mooiste brug over de Neckar ligt in Heidelberg
Lekker duurzaam: Fietsvakantie Heidelberg
-
Met de trein naar Heidelberg
De afstand Utrecht – Heidelberg is ongeveer 475 kilometer. Of ga met de trein, de snelste trein legt de afstand Utrecht-Heidelberg in iets meer dan vier uur af. In een aantal treinen kan de fiets mee.
Heidelberg en de Neckar, mijn stadplaats voor een fietstocht langs de Bergstrasse
-
De Bergstrasse fietsroute
Wij kozen voor standplaats Heidelberg maar het is ook mogelijk de Bergstrasse helemaal tot aan Darmstad of vice versa te rijden, een afstand van ongeveer 85 kilometer. Ook nu geldt: de natuurvariant is vlakker dan de klassieke Bergstrasse. Op deze website kun je de route invoeren en hoogteverschillen zien, ook in het Nederlands.
Geen vakantie zonder voorpret. Op deze website vind je informatie over de Bergstrasse en de plaatsen langs de route.
De Bergstrasse fietsroute staat ook op borden goed aangegeven
Tip: Te weinig tijd om de bijna 40 kilometer van Heidelberg naar Weinheim en terug te rijden? Dan kun je ook tram 5 van Heidelberg naar Weinheim nemen (de fiets mag gratis mee) en terugfietsen.
Restaurants in Heidelberg: 4 x eten
Heidelberg is een studentenstad. Dus waarom niet een keer in de mensa (het universiteitsrestaurant) eten? Een van de weinige gebouwen die niet in vlammen opging tijdens de grote brand van 1693 is de Marstall, grenzend aan de oude stadsmuur. Het interieur is volledig gepimpt en de oude stallen doen nu dienst als mensa. Iedereen is welkom, ook niet studenten. Het buffet bestaat uit een royale hoeveelheid salades en warme gerechten, vlees, vis en vegetarisch. Je schept op waar je trek in hebt, zet het bord bij de kassa op de weegschaal en afrekenen maar. Vervolgens is het kiezen tussen aanschuiven aan de tafels binnen of op de binnenplaats buiten.
-
Take away van de beste bakker
Wil je iets lekkers te eten meenemen voor onderweg? Fiets dan in Heidelberg eerst even langs bakker Göbes (Plöck 34) en koop de specialiteit: nusszopf. Dit is een brioche-achtig brood met kaneel en amandelspijs. Heerlijk. Ook voor vroege vogels, de winkel gaat al om 6 uur ’s morgens open.
Een aanrader voor (parttime) vegetariërs/veganisten is restaurant Red (Poststrasse 2). Ook een buffetrestaurant met verrassende en zeer smaakvolle vegetarische en veganistische gerechten. Take-away is ook mogelijk.
Lekker vegetarisch en vegan eten bij restaurant Red
-
Klassiek restaurant Heidelberg
Een klassieker in Heidelberg is Goldener Hecht (Steingasse 2), met een knusse inrichting en een klassieke keuken. De locatie is perfect, vlakbij de oudste brug van de stad. Het is beroemd omdat Goethe bijna in het bijbehorende hotel geslapen had: helaas waren alle bedden bezet toen hij aanklopte.
Traditioneel restaurant Goldener Hecht in Heidelberg
Hotels in Heidelberg: 3 x slapen
-
Viersterren hotel NH Heidelberg
Hotel NH Heidelberg ligt vlakbij het oude centrum van Heidelberg. Een deel van het NH Heidelberg hotel is nieuwbouw met trendy ingerichte kamers, een andere deel is ondergebracht in een voormalige brouwerij en ademt historie. In de lobby is de trap te zien waar de oude meesterbrouwer Friedrich Kleinlein ook op liep op weg naar een tweede, verborgen trap. Ben je in Heidelberg voor een weekendje-weg, vraag dan naar de Lazy Sunday late check out om 5 uur ’s middags.
-
Designhotel in Heidelberg
Is een design boutique hotel meer jouw ding, dan boek je een kamer in Boutique Hotel Heidelberg Suites. De 19de eeuwse villa is prachtig van buiten en adembenemend van binnen. Elk detail klopt. En dan het uitzicht over de rivier naar het oude centrum en het kasteel van Heidelberg.
Steffi’s Hostel ligt heel praktisch vlakbij het centrale treinstation van Heidelberg. Je kunt er kiezen voor de privacy van een tweepersoonskamer of een budget-bed (22 euro) op een 10 persoonskamer. En van alles daar tussenin. Er zijn een paar fietsen beschikbaar die je gratis kunt lenen. Bovendien is er een keuken voor gemeenschappelijk gebruik waar ook de hele dag gratis koffie en thee beschikbaar is.
Genieten van rust & ruimte, van groen & water en ook milieubewust bezig zijn, dat kan allemaal met de kanotochten van Wetlands Safari. Op tien minuten bus-afstand van Amsterdam ligt het natuurgebied Ilperveld. Hier kanoën zet je volledig in de relax-modus. Dat ik dit nu pas, na ruim 30 jaar op steenworp afstand gewoond te hebben, ontdek.
Kanoën door het pittoreske dorpje Watergang
Toeristen ontdekken het veel sneller blijkt als de Wetlands Safari-groep elkaar ontmoet op een zonnige vrijdagochtend op het busstation van Amsterdam Centraal. Toevallig zijn het dit keer allemaal kanoliefhebbers uit Amerika: vier uit de staat Utah en drie uit Californië. Nederlanders boeken relatief weinig zo’n dagje weg in de natuur, is de ervaring van Majel Tromp, de oprichter van Wetlands Safari.
De groep bestaat dit keer enkel uit Amerikanen
Wetlands Safari bij Amsterdam
Bus 305 rijdt in goed tien minuten van Amsterdam CS naar Watergang Dorp. Watergang, ik had nog nooit van dit schattige dorp met hoog Wim Sonneveld-gehalte gehoord. Het is met pak ‘m beet 400 inwoners dan ook bescheiden van formaat. Maar het heeft sinds het ontstaan in de 12de eeuw wel een respectabele leeftijd bereikt. In het café krijgen we koffie/thee of frisdrank. Plus uitleg over enkele Nederlandse bijzonderheden als het gaat om de connectie met water. In positieve of negatieve zin. Er komen dus overstromingen aan bod zoals de watersnoodramp uit 1953, het aanleggen van de deltawerken en het maken van nieuw land in wat ooit de Zuiderzee was.
Wat een rust, op tien minuten bussen vanaf Amsterdam
Kanoën, ook voor beginners
Buiten liggen de kano’s al klaar. Enkele tips van Majel: zorg dat je altijd in het midden van de kano zit, buk diep bij de lage bruggen en stuur niet teveel want dan remt de boot af. Appeltje, eitje. Alle kostbare spullen gaan in witte tonnetjes en dan kunnen we weg. Via smalle slootjes kanoën we door Watergang. Idyllisch, pittoresk, het zijn een beetje uitgemolken woorden maar zó van toepassing op wat we zien. Langs de slootjes staan prachtige, vaak houten huizen, de tuinen vol met bloeiende planten en de blauw-met-witte wolkenlucht maakt het oer-Hollandse plaatje compleet. De drukte van Amsterdam CS is snel vergeten. Hier zijn we alleen met ons groepje en horen we als er even stoppen met peddelen enkel ruisend riet en tsjilpende vogels. We worden er zelf ook stil van.
Bijna botsing tijdens de Wetlands Safari
Peddelen door het pittoreske Watergang
Wetlands Safari: één met de natuur
Zonder problemen steken we het Noord-Hollandskanaal over en dan zijn we echt alleen nog maar omringd door water, planten en hier en daar een boompje. Dit is het Nederland van oude schilders. Opeens is er een klein bos met berken met hun mooie witte bast. Dan varen we door een doolhof van smalle slootjes tussen meer-dan-manshoog riet. Majel woelt met haar peddel diep in de modder en een geur van rotte eieren omringd ons. In de bodem zit gas afkomstig van het turf. Eigenlijk kanoën we niet in slootjes tussen land maar in slootjes tussen drijvende eilanden van trilveen.
Kanoën door een doolhof van slootjes omzoomd door riet
Cultuurlandschap Ilperveld
We zijn in Ilperveld, een 12.000 ha groot natuurgebied van polder- en moerasland. Nou ja, natuur. “Natuur in Nederland is vrijwel altijd handmade, het is meer een cultuurlandschap”, aldus Majel. Maar dat maakt de Amsterdam Wetlands niet minder mooi. Ilperveld is het leefgebied van vele weide- en watervogels. Een van de bekendste is de grutto, de nationale vogel van Nederland. Ze komen in maart met tienduizenden tegelijk naar ons land. Ze broeden hier en als hun jongen groot genoeg zijn om een behoorlijke afstand te kunnen vliegen, vertrekken ze, zo eind juni. De grutto is een carnivoor. In Ilperveld wordt de waterstand hoog gehouden zodat de grutto zonder moeite met zijn lange snavel de zachte modderbodem in kan.
Fotomoment: overvliegende ganzen
Je komt zelden iemand tegen in natuurgebied Ilperveld
De grond beweegt onder je voeten
De tijd vliegt voorbij. We koersen naar een van de drijvende eilanden om even de benen te strekken. Het voelt vreemd, alsof je op een luchtkussen loopt. Als je springt, zie en voel je de grond bewegen. Op het trilveen blijkt van alles en nog wat te groeien. Veenmos bijvoorbeeld, dat fungeert als een soort spons. Het kan 42 keer zijn gewicht aan water absorberen. Even knijpen en er loopt zo een staaltje water uit. Het mos is te gebruiken als luier en is bovendien antiseptisch dus goed voor op een wondje. Majel vertelt dat het hoge riet altijd in de winter geteeld wordt, het liefst als het vriest dan kun je overal lopen. We passeren zonnedauw, een vleesetend plantje, en leren over een andere plant die als kaarslont gebruikt kan worden. Al springend op de verende ondergrond komen we terug bij de aanlegsteiger.
Wandelen over trilveen, een bijzondere gewaarwording
Zonnedauw, een vleesetend plantje op het trilveen in natuurgebied Ilperveld
Veenmos heeft geen wortels en kan 42 keer het eigen gewicht aan water absorberen
Lunchen op trilveen
Uit de enorme tas die Majel bij zich heeft, komt een zeer uitgebreide lunch met vooral streekproducten tevoorschijn. De fruitsapjes van Eerlijk & Heerlijk zijn fantastisch. Majel heeft ze zelf bij de tuinder in de Beemster gehaald. Maar de Amerikanen slaan vooral aan op de kaas. Eén jochie blijft ervan eten. Het is jammer dat we pas daarna de verse munt vinden die langs de slootkant groeit. Een kopje verse muntthee zou een lekkere afsluiter van een perfecte lunch geweest zijn.
Lunchen met streekproducten tijdens de kano-tour in natuurgebied Ilperveld
Picknicken op Het Braamstuk in natuurgebied Ilperveld
Na de lunch hebben we weer genoeg energie voor een stukje kanoën
Zwemmen in het Nonksloot
Genietend van dit oer-Hollandse landschap peddelen we weer richting Watergang. Wie wil kan even zwemmen in Nonksloot, een grote plas ontstaan door het afgraven van turf. Nieuwgierige pinken komen naar de waterkant. Even checken wat die mensen doen. We staren elkaar aan en dan beginnen ze nonchalant aan de kano te knabbelen. Tijd om te gaan. Nog een drankje op het terras en dan springen we weer in de bus, op weg naar Amsterdam. Wat een heerlijke dag. Ook voor Nederlanders leuk en leerzaam.
Koeien zijn niet weg te slaan bij de kano’s
Nieuwsgierige pinken knabbelen aan de kano
De weidse natuur helemaal voor ons groepje
Ook per kano de wetlands verkennen?
Majel Tromp van Wetlands Safari gaat al zo’n 25 jaar met mensen op pad in dit polderlandschap op steenworp afstand van Amsterdam. Je kunt kiezen voor een kano-dagtocht (inclusief lunch) of een avondtocht (incl. borrel-picknick). Voor iedere deelnemer doneert Majel een bedrag aan Landschap Noord-Holland. Die organisatie is mede verantwoordelijk voor het behoud van deze prachtige achtertuin van Amsterdam.
De koeien worden met boten naar de weilanden gebracht
Kanoën door Watergang
Duurzaam slapen: hotel Jakarta in Amsterdam
Ben je helemaal in de duurzame modus, dan is hotel Jakarta een perfecte keuze om te overnachten. De locatie aan het IJ en op loopafstand van Amsterdam Centraal Station is heel relaxt. En in de binnentuin waan je je zomaar in de jungle. De naam hotel Jakarta verwijst trouwens naar de tijd toen van hier de boten naar Indonesië vertrokken. Vandaar ook de tropische getinte inrichting van de kamers.
MEER VAARTOCHTEN
Geen zin om zelf te kanoën? Dan is een tocht door de Amsterdamse grachten een goed idee. Helemaal leuk als je met rederij Lampedusa meegaat. Kapitein en gids zijn daar vluchtelingen.
Rederij Lampedusa in Amsterdam
Of vaar met een boot plus gids door Eilandspolder. Ook al zo’n mooi Noord-Hollands polderlandschap, bij de dorpjes De Rijp en Den Ilp.
Wat een rust, varen door de polders
Fietsen door het Vechtdal betekent grensoverschrijdend fietsen. De Overijsselse Vecht (zoals wij hem noemen) stroomt van het Duitse Darfeld in Münsterland tot het Nederlandse Zwolle waar de rivier uitmondt in het Zwarte Water. Ik volgde twee dagen fietsroute LF16.
Fietsen in het Vechtdal betekent soms ook de rivier oversteken
De hele Vechtdal fietsroute LF16 is 225 kilometer lang. Voor mij iets te ambitieus om in twee dagen te rijden, al was het maar omdat ik ook graag afstap om de natuur te bewonderen en lokale lekkernijen te proeven. Mijn minivakantie begint daarom in het Duitse Nordhorn, een stad die letterlijk omarmd wordt door de Vecht.
Nordhorn: Paradijs voor koopjesjagers
Wandelend door Nordhorn hoor je opmerkelijk veel Nederlands. De stad blijkt een populaire winkelstad te zijn voor mensen die net over de grens wonen. Omdat het winkelaanbod anders is, maar ook omdat veel producten in Duitsland aanzienlijk goedkoper zijn dan in Nederland. Het reisgeld heb je zó terugverdiend. Niet geïnteresseerd in winkelen? Slenter dan zeker even het Stadtpark in. Dit was ooit de privétuin van een rijke textielbaron. Nu is het een openbaar park vol bijzondere bomen en kleurrijke planten. En er is een zalig terras van bistro/café Zeitlos im Park, dé plek voor even helemaal niets.
Het Stadtpark in Nordhorn was ooit de privétuin van een rijke textielbaron
Het terras van bistro/café Zeitlos im Park in Nordhorn
Kunstmatig meer: de Vechtesee
Bij Nordhorn stroomt de Vecht het Vechtmeer in, splitst en loopt rond oude stad om dan weer als één rivier verder te stromen richting Zwolle in Nederland. Die Vechtesee is een kunstmatig meer. De Vecht nam al stromende veel zand mee en een groot deel van dat zand belandde in Nordhorn. Daardoor kwam de rivier steeds hoger te liggen en waren er geregeld overstromingen. Uiteindelijk is in twee jaar tijd zoveel zand weggezogen dat er een fors meer ontstond, de Vechtesee. Iets verderop ligt een fikse heuvel, het resultaat van het zand dat uit het meer gehaald is.
Het Riverside hotel aan de Vechtesee in Nordhorn
Vechtdal: relaxen op het water
Vóór ik op de fiets stap, wil ik nog even het water op. Dat kan in Nordhorn op verschillende manieren. Lekker sportief met een kano (€ 15,- voor 3 uur), een waterfiets (voor € 3,50 p.p.p.u.) of heerlijk relaxt met een rondvaartboot (€ 7,- p.p. voor een uur) waarbij je ook nog volop informatie krijgt over het heden en verleden van de voormalige textielstad Nordhorn. Ik scheep in voor een rondje over de Vechte (zoals de Vecht in Duitsland heet) en de Vechtesee. Ik leer dat de Vecht ontspringt bij Darfeld in het Duitse Münsterland. Even later passeren we een platbodemboot in de oude haven van Nordhorn. De naam Jantje verraadt dat het schip Nederlandse roots heeft. Wij varen verder, bukken zo nu en dan diep voor lage bruggen en komen meer te weten over het textielverleden van Nordhorn. Tot de jaren ’80 vorige eeuw was de textielindustrie voor veel inwoners een belangrijke werkgever. Nu zijn verschillende industriële panden omgebouwd tot hippe woonwijken, met huizen pal aan het water. Leuk wonen.
Platbodem Jantje in de oude haven van Nordhorn
De St. Augustinus Kirche in Nordhorn, Duitsland
Fietsen in het Vechtdal
De volgende ochtend ga ik op zoek naar de bordjes LF16b Vechtetalroute. Zij vormen mijn gids deze fietsvakantie. Al snel verlies ik de Vecht uit het oog, maar vanaf Emlichheim loopt het fietspad pal langs de rivier. Op een kilometer of 6 à 7 van Laar kun je kiezen om linksaf of rechtsaf te gaan. Rechts natuurlijk, vanwege het Kurbelfähre über die Vechte ofwel met een zelfbedieningspontje de Vecht oversteken. En dan is het nog maar een klein stukje over een dijk naar de molen bij Laar. Daar aan de Vecht ligt ook de aanlegsteiger voor de Vechtezomp, een 200 jaar oude platbodemboot die als thuisbasis Gramsbergen (NL) heeft. Maar daarover later meer. Een uitgebreide bezichtiging van de molen kan ook achterwege blijven. En ja, over het waarom ook later meer.
Na Emlichheim loopt het fietspad pal langs de Vecht
Naar de overzijde van de Vecht met het pontje
De Vechtdalroute staat overal goed aangegeven
In alle vroegte fietsen langs de Vecht in Duitsland
Micro-brouwerij Mommeriete
Al snel na het verlaten van Laar veranderen de Duitstalige Vechtetalroute bordjes in Nederlandstalige bordjes Vechtdalroute. En eenmaal op Nederlands grondgebied duurt het niet lang voor micro-bierbrouwerij Mommeriete in Gramsbergen in zicht komt. Jottem, wat een fijn terras aan het water! Maar loop voor je neerploft zeker even naar binnen, want dit huis deed eeuwenlang dienst als huiskamercafé. Terwijl schippers en andere bezoekers genoten van hun biertje, lagen de kinderen al in de bedstee te slapen. In dezelfde ruimte! Aan het interieur van het schipperscafé is door de eeuwen heen nauwelijks iets veranderd. In de aangrenzende ruimte staan de koperen ketels waarin tegenwoordig bier gebrouwen wordt. In de wintermaanden kun je hier zelfs een workshop bierbrouwen volgen. Bier proeven kan het hele jaar door! Soms zit het mee…
Het interieur van huiskamercafé Mommeriete
Biertje van microbrouwerij Mommeriete in Gransbergen
Varen met de Vechtezomp
Na de lunch bij bierbrouwerij Mommeriete stap ik in de Vechtezomp. De Vechtezomp is een platbodemboot van 200 jaar oud die in ongeveer een uur over de Vecht naar Laar (D) vaart. Jawel, dat plaatsje waar die molen stond, en terug. Onderweg krijg je terwijl je geniet van het uitzicht uitleg over het landschap, de bewoners van het Vechtdal en de geschiedenis van dit bijzondere gebied. Heerlijk, even uitwaaien en de benen rust gunnen. En genieten van de stilte want de oude schuit heeft wel een moderne elektromotor. In Laar heb je een uur de tijd om de molen en de omgeving te verkennen. Daarna vaart de Vechtezomp terug naar Gramsbergen. Met een sympathiek prijskaartje van slechts 14 euro p.p. een must do tijdens je fietsvakantie in het Vechtdal.
De Vechtezomp legt een uurtje aan in Laar, Duitsland
De molen van Laar in Duitsland
Met de fluisterstille Vechtezomp van Gransbergen naar Laar en terug
Boerderijen langs de Vecht
De Vecht krijgt ruimte
Meanderend door het Overijsselse landschap (wat is het hier mooi!) passeer ik Hardenberg om via het natuurgebied Rheezermaten in Rheeze te belanden. In dit gebied krijgt de Vecht weer ruimte om te meanderen zoals de rivier vroeger ook deed. Hoe het er hier eeuwen geleden uit zag, is gemakkelijk voor te stellen als je brinkdorp Rheeze binnen fietst. De brink was de plek waar de dieren zomers verbleven. Ook al grazen er geen koeien of schapen meer op de brink, wel staan er rond de oude grasvelden enkele Saksische boerderijen in originele staat. In één ervan zit sinds enkele jaren Theetuin De Rheezer Kamer.
Een van de Saksische boerderijen nu de Rheezer Kamer, een B&B en theetuin
Mooie boeketten op tafel maken de Rheezer Kamer extra sfeervol
Theetuin de Rheezer Kamer
Bij deze monumentale boerderij moet je op zonnige dagen bijna vechten om een plekje op het sfeervolle terras. Want de theetuin ligt niet alleen aan de Vechtdal-fietsroute maar óók aan het Pieterpad. Maar zonder vele wandelaars is dit monumentale dorpje een en al rust. Een van de Saksische boerderijen is nu de Rheezer Kamer, een B&B en theetuin. Zorg dat je hier rond koffietijd, theetijd of lunchtijd bent voor een koffie of thee met huisgemaakte taart. Om hier te logeren, moet je een beetje geluk hebben. Eigenaresse Astrid transformeerde de potstal tot een prachtige design B&B gastenkamer. En is dus maar één, zeer royale studio (85m2). Maar er wordt gewerkt aan een tweede.
Tijd voor thee en taart bij Theetuin de Rheezer Kamer
Fietsen van Ommen naar Zwolle
In Ommen stal ik mijn fiets voor de nacht. Tijd voor een drankje op het stadsstrand van Hotel De Zon met uitzicht over de Vecht.
Ik zit de volgende ochtend nog maar net op mijn fiets of het is alweer tijd om even af te stappen. Landgoed Vilsteren ligt op een halfuurtje fietsen van centrum Ommen. In het voorjaar is de tuin van dit landgoed een tapijt van paars/blauwe boshyacinten. Over Landgoed Vilsteren lopen verschillende fiets- en wandelpaden en er zijn vijf wandelroutes met ieder een thema uitgestippeld. Tegenover het landhuis staat de Vilterse molen, een achtkantige stellingkorenmolen.
Fietsen onder de bomen bij Vilsteren
Landgoed Vilsteren ligt vlakbij Ommen
De Vilterse molen deed bijna 100 jaar dienst als korenmolen
Zondagsfietsers en racefietsers
Net als ik bedenk hoe heerlijk rustig het deze zondagochtend is op de weg worden we bij sluis De Stuw bijna van de sokken gereden door groepen racefietsers. Ze razen als idioten voort, ondanks het bordje met ‘alleen wandelpad, fietsers afstappen’. De sluiswachter haalt berustend de schouders op. Hij is het gewend. Hij geniet vooral van de mooie omgeving, zijn bekertje koffie en een praatje met mensen die minder haast hebben. Druk heeft hij het niet, zo aan het begin van het voorjaar. Gisteren gingen er exact nul boten door de sluis. Een mooi moment om het sluishuisje te ontdoen van spinnen en bijbehorende webben en het gras te maaien, klinkt het laconiek.
De Vechtdal fietsroute is meestal heerlijk rustig
Uitkijken over het Vechtdal
Net voor Dalfsen trekt de 20 meter hoge uitkijktoren de Stokte van Aterliereen Architecten de aandacht. De toren bestaat uit duurzame materialen en werd gebouwd in het kader van het provinciaal project Ruimte voor de Vecht. Vanaf het plateau op 18 meter hoogte heb je een weids uitzicht over de het vlakke Nederlandse landschap.
De uitkijktoren de Stokte van Aterliereen Architecten
In Dalfsen is het manoeuvreren tussen de kerkgangers die net de zondagsdienst uitkomen. En daarna komt een van mijn favoriete kunstwerken in zicht: de zwevende kei van Dalfsen. Een uit de kluiten gewassen paddenstoel van een liggende steen die perfect balanceert op een klein steentje. Nou ja, zo lijkt het. In werkelijkheid zit het 30 ton wegende brok beton vast aan een constructie die 17 meter in de grond verankerd zit. De Vechtdalroute loopt voor een groot deel parallel aan de kunstroute. En dat betekent dat je links en rechts van het fietspad geregeld moderne kunstobjecten ziet. In totaal staan er in dit grootste openbare openluchtmuseum van Europa ruim 80 werken van hedendaagse kunstenaars.
De zwevende kei van Dalfsen langs de Kunstroute
Koffie met krentenwegge bij Boerhoes
De tijd vliegt voorbij in dit rustgevende landschap van het Vechtdal. Het is alweer koffietijd als we Hof Boerhoes in Dalfsen in het oog krijgen. Natuurlijk is het tijd om de fietsen te stallen. Het terras in de perenboomgaard ligt er uitnodigend bij. Maar net nu begint het zachtjes te regenen. Gelukkig is er ook een overdekt gedeelte waar een houtvuur knapperend brandt. Eigenaren Antje en Thomas komen met thermosflessen koffie, thee en de lokale lekkernij krentenwegge en dan wordt het even stil.
Het uitnodigende terras van Hof Boerhoes in het Vechtdal
Slapen op de boerderij
Je kunt bij Hof Boerhoes logeren in een van de drie gastenkamers, in de Bedde & Bruggien, zoals het in het lokale dialect heet. Of je tentje, camper of caravan neerzetten op de boerencamping. De energie wordt opgewekt door zonnepanelen. Gasten mogen zelf groenten en fruit oogsten in de moestuin als ze een beetje meehelpen op de boerderij. Kinderen genieten overdag volop van de scharrelvarkens en de mini-koeien op het erf. Ik zie me vooral ’s avonds zitten op de dijk met uitzicht over de Overijsselse Vecht.
Bij Hof Boerhoes uitkijken over de dijk en het Vechtdal
Het einde van de rivier de Vecht
Bij Berkum leidt de Vechtdalroute in een grote bocht rond het stedelijk gebied van Zwolle. Dit natuurgebied ten noorden van de stad is een van mijn favoriete delen van de route. En dat zo dicht bij het centrum van Zwolle. We rijden een stukje langs het Zwarte Water waarin de Vecht iets verderop geëindigd is. Dan zien we de opvallende opbouw van Museum de Fundatie. En dat betekent het einde van de fietsroute door het dal van de Overijsselse Vecht.
Museum De Fundatie in Zwolle
Naast de Fundatie zit restaurant Villa Suikerberg. Ik eet er een van de lekkerste gepofte tomatensoepen ooit. Daarbij royaal belegde sandwiches die ook al niet te versmaden zijn. Mijn laatste bestemming na een rondje door het oude centrum van Zwolle is het Zwolse Balletjeshuis waar in de kelder nog altijd volgens eeuwenoud recept snoepjes van suikerdeeg gemaakt worden. Lekker voor in de trein naar huis.
Lunchen bij restaurant Villa Suikerberg
Zwolse Boterballetjes worden al eeuwen volgens hetzelfde recept gemaakt
Wil je weten wat er nog meer te doen is in Zwolle? Eerder schreef ik al een blog over de hotspots in de hippe Hanzestad Zwolle.
FIETSEN IN FRANKRIJK
Krijg je geen genoeg van leuke fietsroutes? In Frankrijk fietste ik langs de wijngaarden van de Bourgogne. Een heerlijke kennismaking met goede wijnen, lieflijke dorpjes en imposante kastelen.
Fietsen in de Bourgogne, Frankrijk
Nederland en natuur lijken soms mijlenver uit elkaar te liggen. Toch kun je in elke stad wel enkele groene, paradijselijke plekjes vinden. Prettig om niet altijd ver te hoeven reizen om even dat vakantiegevoel te krijgen. Dit zijn mijn groene favorieten in (en eentje net buiten) Zaandam.
Wandelen over Water in natuurgebied Guisveld
Minibossen in Zaandam
Zaandam was in 2015 de eerste stad in Europa waar een Tiny Forest werd aangelegd. Tiny Forests zijn kleine bosgebiedjes ter grootte van een tennisbaan (plusminus 9 x 27 meter). In het bos staan allemaal inheemse bomen, struiken en planten. Al na enkele jaren ontstaat er een unieke planten- en dierenwereld. Er zijn nu twee minibossen in het Darwinpark in Zaandam, en er staan er meer op de planning.
In Zaandam zijn twee tiny forests en er komen er meer
Kinderboerderij van Albert Heijn
Het Darwinpark werd een jaar of 50 geleden aangelegd en is behoorlijk groot. Behalve de minibossen vind je er een kinderboerderij (geschonken door Albert Heijn) met een natuurmuseum en een boerderijwinkeltje. Ook zijn er vier thematuinen en verder fijne fiets- en wandelpaden. Kijk ook niet vreemd op als je er een kudde schapen ziet grazen.
Een van de kinderboerderijen van Zaandam vind je in het Darwinpark
Bij de Kinderboerderij is ook een insectenhotel
In het Darwinpark in Zaandam zijn vier thematuinen
Schapen door de stad
De schaapskudde is een echte stadskudde. Natuurlijk grazen ze in het groen maar de 250 Kempische heideschapen maken een keer per jaar ook een tochtje dwars door het centrum van Zaandam van het Westerwindpad naar het Darwinpark. Natuurlijk begeleid door een schaapherder en een zeer scherp oplettende bordercollie. Gedurende de zomermaanden grazen ze ook in twee andere parken in Zaandam: Jagersveld en in het Burgemeester In ’t Veldpark.
Schapen lopen dwars door Zaandam, op weg naar het park waar ze zomers grazen
Het verkeer moet even pas op de plaats maken voor de schapen
Stadsparadijs de Heemtuin
Nou woon ik toch alweer ruim 5 jaar in Zaandam, maar pas onlangs ontdekte ik hoe mooi de Heemtuin is. De Heemtuin ligt in het Burgemeester In ’t Veldpark en werd in 1955 aangelegd. De tuin is inmiddels uitgegroeid tot een heerlijk stadsparadijs. Via kronkelige paadjes zie ik allerlei inheemse planten en bomen. Zeker in het voorjaar is dit een heel kleurrijke plek. Ik wandel door een mini-dennenbos en luister naar het geruis van de rietvelden en het gekwaak van kikkers. Met behulp van Google Lens kom ik al snel meer te weten over de bloemen die ik zie. Wat een heerlijke plek is dit.
Tijdens evenementen in de Heemtuin is de theetuin geopend
Op zoek naar kikkers in de Heemtuin in Zaandam
Salade en brandnetelsoep uit de Heemtuin
Enkele malen per jaar zijn er in deze wilde plantentuin evenementen, vooral gericht op kinderen. Goed om te weten dat op de dagen dat er activiteiten zijn, de theetuin geopend is. De dag dat ik er ben, geniet ik hier van huisgemaakte vlierbloesemlimonade en een salade met ingrediënten uit de tuin. Je kunt hier trouwens ook terecht voor advies als je zelf een natuurvriendelijke tuin wilt aanleggen. Nog groen voor thuis nodig? Je koopt in de Heemtuin voor slechts een euro per stuk planten en kruiden. Ze hebben prachtige namen als Canadese fijnstraal, Rood guichelheil, Gele morgenster, Grote pimpernel, Langbladige ereprijs en, mijn favoriet, Muskuskaasjeskruid. Welke planten te koop zijn, hangt af van het seizoen.
Klik op de link voor alle informatie over de Heemtuin, activiteiten en openingstijden.
In de Heemtuin kun je ook terecht voor het kopen van plantjes en kruiden
Buurtcamping: Logeren in het park om de hoek
Op vakantie gaan, dat vindt vrijwel iedereen leuk. Kan dat om wat voor reden dan ook niet (geld- of tijdgebrek bijvoorbeeld), of wil je gewoon je buurtgenoten beter leren kennen, ga dan eens een weekendje naar de buurtcamping. In 2013 begon het concept Buurtcamping met één camping in een park, nu zijn er bijna 40 buurtcampings in evenzoveel parken. In Zaandam doen dit jaar 5 parken mee!
Even melden bij de receptie en je kunt je tentje opzetten op de Buurtcamping
Buurtcamping voor een betaalbare vakantie
Een Buurtcamping is veel meer dan in een tentje slapen. Het is sowieso lekker om in de natuur te zijn. Bij alle campings worden allerlei activiteiten georganiseerd, variërend van broodbakken en koken, tot yoga en andere sporten. Al dan niet voorzien van een verkoelende plens water. Soms is er ook een bibliotheek, of een campingwinkel waar tweedehands spullen verkocht worden. Of waar je kampeerspullen kunt lenen, als je bijvoorbeeld zelf geen tent hebt.
De Buurtcampings zijn razendpopulair en vaak al snel volgeboekt
Je buurtgenoten leren kennen op de Buurtcamping
Leer je buurtgenoten kennen
’s Avonds kruip je gezellig bij elkaar rond het kampvuur en geniet je van een zelfgekookte (of gekochte) maaltijd. Of en wanneer er een er een camping bij jou in de buurt is, zie je op dit overzicht. De meeste buurtcampings zijn gedurende een weekend in juli open.
Samen koken en eten op de Buurtcamping in Zaandam
Er is zelfs een echte campingwinkel op de Buurtcamping in Zaandam
Natuurgebied Guisveld – wandelen over water
Okay, even smokkelen. Mijn laatste groen-tip ligt net buiten Zaandam maar wel in Zaanstad. Dit gebied móet in het lijstje omdat het iets unieks biedt. Wandelen over water, hoe leuk is dat. Toen ik een foto zag van iemand die moeiteloos over een sloot liep, was ik verkocht. Dat wilde ik ook. Het was even geduld hebben want lopen over water kan maar twee dagen per jaar (tijdens het pinksterweekend) in het natuurgebied Guisveld. Ik heb geluk, als ik bij Wormerveer uit de trein richting beginpunt loop, passeer ik een tafeltje waar je informatie kunt krijgen én vanwaar de boottoertjes vertrekken. Op internet waren ze uitverkocht maar ter plekke kan ik nog twee plaatsen reserveren.
Tijdens het Wandelen over Water event kun je ook een boottocht maken
File tijdens het wandelen
Maar eerst loop ik de vier kilometer lange wandelroute dwars door de polder. Met inderdaad als hoogtepunt de sloot waar je overheen kunt lopen zonder nat te worden. Nou ja, waterdichte schoenen zijn handig. Ook al omdat door veel regen de voorgaande dagen de rest van het onverharde wandelpad door het moerassige natuurgebied snel in een modderpad veranderd. De wandeling is populair. Bij de brug die net onder het wateroppervlakte ligt, staat een bescheiden file van mensen die heel graag middenop de brug op de foto willen, zonder anderen erbij. Natuurlijk moet er bewijs zijn van dat wandelen over water.
Twee dagen per jaar is natuurgebied Guisveld geopend voor publiek
Natuurgebied Guisveld in Zaandijk,
Het kan echt: wandelen over water in Guisveld
De roep van de roerdomp
Op verschillende plekken langs de route staan boswachters en vrijwilligers die uitleg geven over bijvoorbeeld het rare geluid dat ik hoor. Het blijkt de roerdomp te zijn. Een rietkleurige vogel die zich niet laat zien maar dus wel laat horen. En dat schijnt best bijzonder te zijn. Je kunt ook met telescopen op zoek naar vliegend spul. En kinderen kunnen waterdiertjes vangen en krijgen daarover uitleg.
Rennen over water lukt ook!
File tijdens het Wandelen over Water in Guisveld
Varen door de polders van Guisveld
Maar ik ga terug naar het beginpunt om daar in een schuit te stappen waarmee ook de koeien naar hun weilanden gebracht worden. Vandaag is de boot gelukkig voorzien van banken en kussentjes. Boswachter Inga geeft tijdens de route tekst en uitleg over veenpolder Guisveld en de bewoners/gebruikers. Het gebied richt zich op het behoud van weidevogels. Vandaar dat er bijvoorbeeld voor 15 juni niet gemaaid mag worden. Behalve dan door de koeien die ons hier en daar vrijpostig aanstaren. Het is nog vroeg dus ik heb na de boottocht nog tijd om nog een keer een stuk te wandelen. Het gebied is tenslotte maar twee dagen per jaar open. En de zon schijnt uitbundig…
Relaxen tijdens het Varen over Water
Ganzen, roofvogels, grutto’s, er zijn veel vogels te zien tijdens de boottocht
De koeien worden met boten naar de weilanden gebracht in natuurgebied Guisveld
De grutto in vogelvlucht
De boottocht kostte in 2019 vijf euro, het wandelen en alle activiteiten onderweg waren gratis. Hou deze website van Staatsbosbeheer in de gaten voor activiteiten in Guisveld en andere groene gebieden in de regio.
